leczenie depresji

Leczenie depresji to ogół działań podjętych w celu zniwelowania przyczyny i skutków tej choroby. Leczenie depresji powinno się zacząć od postawienia właściwej diagnozy. Często chore osoby nie wiedzą, do kogo powinny się udać, czy do psychologa czy psychiatry.

Zwykle z osoby objawami depresji trafiają do neurologa lub lekarza rodzinnego. Często dostają leki nasenne lub uspokajające, od których, przy regularnym zażywaniu przez 5 tygodni można się uzależnić. Ta metoda leczenia depresji nie przynosi pożądanych skutków.

Od psychiatry natomiast chorzy zwykle otrzymują antydepresanty, które nie w każdym przypadku są potrzebne. Objawy depresji to m.in.:

brak radości życia,
smutek,
nieumiejętność odczuwania przyjemności i radości,
zaburzenia snu (nadmierna potrzeba snu lub bezsenność),
poczucie braku nadziei oraz perspektyw,
brak energii utrudniający wykonywanie obowiązków zawodowych lub nawet zwykłych codziennych czynności,
dolegliwości somatyczne.

Pierwszym krokiem do wyleczenia depresji, jaki powinniśmy wykonać, jest aktywność fizyczna. Można zapisać się na zajęcia sportowe, ale pomocny będzie nawet zwykły spacer. Jest to na tyle sprawdzona metoda, że w szpitalach w Niemczech depresja jest leczona ruchem nawet u pacjentów, mających problemy ze wstaniem z łóżka, czy mającym myśli samobójcze.

Początkowo ci pacjenci zmuszani są przez terapeutów do takiej aktywności, jednak po pewnym czasie odzyskują energię i na powrót zaczynają interesować się życiem. Aktywność ta w sposób naturalny zmienia w mózgu chemię, zaczynają wydzielać się neuroprzekaźniki, które odpowiadają za odpowiedni do sytuacji poziom pobudzenia oraz nastrój.

W leczeniu depresji najważniejsza jest aktywna postawa. Osoba chora musi podjąć decyzję, że nie chce być w depresji. Leczenie farmakologiczne potrzebne jest u około 5% chorych, najważniejsza jest aktywizacja chorego i wsparcie bliskich. Czasem bliscy mogą, mimo szczerych chęci pomocy, zaszkodzić. Szkodliwe teksty typu "weź się w garść", "nie histeryzuj" czy "zmobilizuj się" wpędzają chorą osobę w coraz większe poczucie winy.