Sertagen – wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie, skutki uboczne, zamienniki

Sertagen jest lekiem psychotropowym, który wykorzystuje się w leczeniu różnych zaburzeń natury psychicznej. Lek ma postać powlekanych tabletek, wydawany jest tylko za okazaniem recepty. Substancją czynną leku jest, należąca do grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) – sertralina.

Pozostałe składniki leku to celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa, celuloza mikrokrystaliczna, wapnia wodorofosforan, tytanu dwutlenek, polidekstroza, triacetyna, magnezu stearynian, hypromeloza i makrogol 8000.

Czy Sertagen ma zamienniki?

Inne produkty, dostępne na polskim rynku, zawierające sertralinę to: ApoSerta (Sertraline Aurovitas), Asentra, Asertin (50 lub 100 mg), Miravil, Sastium, Sertralina Krka, Sertranorm, Setaloft (50 lub 100 mg), Stimuloton, Zoloft, Zotral (50 lub 100 mg).

Substancja czynna leku – sertralina – umożliwia zablokowanie zwrotnego transportu serotoniny do komórki nerwowej, co wpływa na jej poziom w ośrodkowym układzie nerwowym. Sertralina ponadto ogranicza transport noradrenaliny i dopaminy. Jednak ma to miejsce w zdecydowanie mniejszym stopniu niż w przypadku serotoniny.

Kiedy zaczyna działać Sertagen? U niektórych pacjentów objawy zostają złagodzone już po tygodniu przyjmowania leku. Jednak najczęściej na efekty terapii trzeba poczekać przynajmniej kilka tygodni.

Zgodnie z treścią ulotki Sertagen może być stosowany u dorosłych w następujących przypadkach:

• leczenie depresji,
• zapobieganie nawrotowi depresji,
• leczenie zespołu lęku społecznego,
• leczenie zespołu lęku pourazowego (PTSD),
• leczenie lęku napadowego,
• leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (ZO-K).

Lek wykorzystuje się także w terapii zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat.

Leku Sertagen nie powinno się stosować w następujących przypadkach:

• uczulenie na sertralinę,
• uczulenie na pozostałe składniki leku,
• równoległe stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (inhibitory MAO, np. selegilinę, moklobemid) lub leku linezolid (pacjenci leczeni inhibitorem MAO powinni odczekać przynajmniej 14 dni, zanim zastosują sertralinę),
• stosowanie leku pimozyd.

Dotychczas w pełni nie potwierdzono bezpieczeństwa stosowania sertraliny u kobiet ciężarnych. Dlatego też u ciężarnych stosuje się Sertagen, gdy w opinii lekarza jest to bezwzględnie konieczne.

Przed rozpoczęciem leczenia należy także poinformować lekarza o występowaniu (także w przeszłości) zespołu serotoninowego, złośliwego zespołu neuroleptycznego, obniżonego stężenia sodu we krwi, cukrzycy, padaczki lub napadów drgawkowych w wywiadzie, czy chorób wątroby.

Lekarz powinien zostać powiadomiony także, jeśli u pacjenta występują lub występowały choroby maniakalno-depresyjne, myśli samookaleczające lub samobójcze.

Z lekarzem należy omówić także obniżone stężenie potasu we krwi, zaburzenia krwotoczne, stosowanie w przeszłości leków rozrzedzających krew, poddawanie się terapii elektrowstrząsowej, zwiększone ciśnienie w oku, bóle i choroby leczone lekami opioidowymi.

Lek należy stosować zawsze zgodnie ze wskazaniami lekarza. Zalecana dawka w przypadku depresji i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u dorosłych to 50 mg/dobę. Dawkę tę lekarz może stopniowo zwiększyć, maksymalnie do 200 mg/dobę.

W leczeniu lęku napadowego, zespołu lęku społecznego i zespołu lęku pourazowego u dorosłych leczenie rozpoczyna się zwykle od 25 mg/dobę. Dawkę dobową można następnie stopniowo zwiększać, maksymalnie do 200 mg.

W leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u dzieci 6-12 lat zalecana początkowa dawka dobowa to 25 mg. Maksymalna dawka wynosi 200 mg/dobę.

Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u młodzieży w wieku 13-17 lat rozpoczyna się od dawki 50 mg/dobę. Maksymalna dawka wynosi 200 mg/dobę.

Jak długo brać Sertagen?

O tym, jak długo trwa leczenie decyduje lekarz. Długość terapii uzależniona jest od wielu czynników, m.in. rodzaju schorzenia, czy reakcji pacjenta na leczenie.

Sertagen u niektórych pacjentów może powodować działania niepożądane. Do częstszych skutków ubocznych związanych ze stosowaniem leku zalicza się m.in.:

• bezsenność, zaburzenia snu, koszmary senne,
• bóle i zawroty głowy,
• uczucie senności, rozbicia, nietypowe samopoczucie, zmęczenie,
• bóle brzucha, nudności i wymioty, biegunka lub zaparcia, niestrawność zgaga, gazy,
• zwiększone/zmniejszone łaknienie,
• zgrzytanie zębami,
• przeziębienie, katar, ból gardła,
• nerwowość, lęk,
• pobudzenie,
• mrowienie i drętwienie, drżenie mięśniowe,
• suchość w ustach, zaburzenia smaku, widzenia, dzwonienie w uszach,
• uderzenia gorąca, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej,
• wysypka,
• zaburzenia wytrysku, zaburzenia seksualne.

Pozostałe możliwe skutki uboczne znaleźć można w dołączonej do opakowania ulotce.