Nudności i wymioty
Nudności i wymioty to nieprzyjemne dolegliwości znane każdemu. Nudności to nieprzyjemne, bolesne uczucie potrzeby zwymiotowania. Te objawy mogą towarzyszyć różnym chorobom. U dzieci są to infekcje i zatrucia, natomiast u dorosłych szeroko rozumiane zatrucie pokarmowe. Nudności bardzo często pojawiają się u kobiet w początkowych miesiącach ciąży. Powtarzających się nudności i wymiotów nie wolno bagatelizować, mogą one sygnalizować rozwój poważnych schorzeń.
Przyczyny nudności i wymiotów
Wymioty odgrywają ważną rolę w praktyce klinicznej, mogą mieć przyczyny w dysfunkcjach przewodu pokarmowego.
Blisko 85% ciężarnych odczuwa w pierwszym trymetrze ciąży nudności, a blisko połowa doświadcza wymiotów. Ich przyczyna jest zróżnicowana i obejmuje zaburzenia czynnościowe żołądka, zmiany metaboliczne i hormonalne oraz wpływ czynników psychogennych.
Polecane wideo:
Leczenie nudności i wymiotów
Nudnościom i wymiotom można zapobiegać, o ile zna się ich przyczynę, np. nietolerancja lub uczulenie na określone pokarmy będą się wiązały z unikaniem ich. W przypadku choroby lokomocyjnej można przyjmować leki zapobiegające nudnościom i wymiotom w czasie podróży. Jeśli wymiotom towarzyszy niepokojący ból głowy, ból w klatce piersiowej, silny ból, należy skontaktować się z lekarzem. Po zwymiotowaniu należy oszczędzać żołądek, a posiłki powinny być lekkostrawne. Jeść trzeba wolno, małymi porcjami. Należy pić jak najwięcej płynów, które powinny być chłodne lub zimne. Zrezygnować trzeba z soków. Następstwa wymiotów mogą być różne. Jeżeli długotrwałym wymiotom towarzyszy biegunka, grozi to u noworodków i małych dzieci odwodnieniem organizmu. Konieczne jest nawadnianie organizmu. Wymioty i biegunka u dziecka wymagają kontaktu z lekarzem. Inne powikłania wymiotów to uszkodzenia przełyku, mogące prowadzić do jego zapalenia. Trzeba pamiętać, że wymioty są "sygnałem alarmowym" różnych poważnych chorób.
Osoba, która cierpi na nudności i wymioty, po zgłoszeniu się do szpitala otrzyma kroplówkę, aby unormować zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Ponadto, lekarz może zalecić takiej osobie zastosowanie środków przyspieszających pasaż jelit.
Bibliografia
- Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
- Czech A., Tatoń J. Diagnostyka internistyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3156-7
- Kokot F. Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3295-6
- Socha J. Gastroenterologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999, ISBN 83-200-2281-9
