Nudności i wymioty

Nudności i wymioty to nieprzyjemne dolegliwości znane każdemu. Nudności to nieprzyjemne, bolesne uczucie potrzeby zwymiotowania. Te objawy mogą towarzyszyć różnym chorobom. U dzieci są to infekcje i zatrucia, natomiast u dorosłych szeroko rozumiane zatrucie pokarmowe. Nudności bardzo często pojawiają się u kobiet w początkowych miesiącach ciąży. Powtarzających się nudności i wymiotów nie wolno bagatelizować, mogą one sygnalizować rozwój poważnych schorzeń.  

Polecane wideo:

1. Przyczyny nudności i wymiotów 

Nudności i wymioty mają wiele różnych przyczyn, mogą być objawem wielu chorób. Aby określić, co spowodowało wymioty i nudności, potrzebny jest wywiad, ocena innych objawów towarzyszących wymiotom, badanie pacjenta oraz częste badanie dodatkowe. Najczęstszą przyczyną wymiotów jest zatrucie toksynami, ale także lekami (np. antybiotykami, lekami przeciwbólowymi). Wymioty pojawiają się więc na przykład, gdy ktoś przesadzi z alkoholem, po zjedzeniu nieświeżej żywności czy po zatruciu grzybami. Inną przyczyną wymiotów są choroby przewodu pokarmowego, gdy dochodzi do podrażnienia przewodu pokarmowego. Należą tu: infekcje żołądkowo-jelitowe, zatrucia pokarmowe, zespół jelita drażliwego, choroba wrzodowa, ostre zapalenie i nowotwory trzustki. Wymioty mogą być powodowane przez: choroby neurologiczne, jak np. migrena, guzy mózgu, zapalenie mózgu, krwawienie śródczaszkowe. Inne przyczyny nudności to: choroby błędnika oraz choroby psychiczne: bulimia, anoreksja, wymioty psychogenne. Kolejną grupą przyczyn wymiotów są choroby układu moczowego: kolka nerkowa, zapalenie nerek, mocznica.  

Blisko 85% ciężarnych odczuwa w pierwszym trymetrze ciąży nudności, a blisko połowa doświadcza wymiotów. Ich przyczyna jest zróżnicowana i obejmuje zaburzenia czynnościowe żołądka, zmiany metaboliczne i hormonalne oraz wpływ czynników psychogennych.

2.   Leczenie nudności i wymiotów 

Nudnościom i wymiotom można zapobiegać, o ile zna się ich przyczynę, np. nietolerancja lub uczulenie na określone pokarmy będą się wiązały z unikaniem ich. W przypadku choroby lokomocyjnej można przyjmować leki zapobiegające nudnościom i wymiotom w czasie podróży. Jeśli wymiotom towarzyszy niepokojący ból głowy, ból w klatce piersiowej, silny ból, należy skontaktować się z lekarzem. Po zwymiotowaniu należy oszczędzać żołądek, a posiłki powinny być lekkostrawne. Jeść trzeba wolno, małymi porcjami. Należy pić jak najwięcej płynów, które powinny być chłodne lub zimne. Zrezygnować trzeba z soków.  Następstwa wymiotów mogą być różne. Jeżeli długotrwałym wymiotom towarzyszy biegunka, grozi to u noworodków i małych dzieci odwodnieniem organizmu. Konieczne jest nawadnianie organizmu. Wymioty i biegunka u dziecka wymagają kontaktu z lekarzem. Inne powikłania wymiotów to uszkodzenia przełyku, mogące prowadzić do jego zapalenia. Trzeba pamiętać, że wymioty są "sygnałem alarmowym" różnych poważnych chorób.

Osoba, która cierpi na nudności i wymioty, po zgłoszeniu się do szpitala otrzyma kroplówkę, aby unormować zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Ponadto, lekarz może zalecić takiej osobie zastosowanie środków przyspieszających pasaż jelit.

Bibliografia

Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
Czech A., Tatoń J. Diagnostyka internistyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3156-7
Kokot F. Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3295-6
Socha J. Gastroenterologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999, ISBN 83-200-2281-9