Wenlafaksyna – wskazania, działanie, dawkowanie i przeciwwskazania

Wenlafaksyna to organiczny związek chemiczny i lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI). Jej działanie polega na hamowaniu transportera serotoniny (SERT) i transportera noradrenaliny (NET), co prowadzi do zwiększenia przekaźnictwa serotoninergicznego i noradrenergicznego w mózgu.

Jakie są wskazania do stosowania wenlafaksyny? To terapia:

• wszystkich typów depresji, w tym zaburzeń depresyjnych z lękiem. Jest stosowana w celu zmniejszenia występowania epizodów depresyjnych, ale także zapobiegania nawrotów depresji lub wystąpienia nowych epizodów, uogólnionych zaburzeń lękowych,
• fobii społecznej,
• zespołu lęku napadowego z agorafobią (chorobliwy lęk przed otwartą przestrzenią) lub bez niej.

Lek jest stosowany u osób dorosłych. Wenlafaksyna nie znalazła zastosowania w leczeniu zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży do lat 18.

Czy wenlafaksyna pomaga? Tak. Jej skuteczność w terapii zaburzeń depresyjnych i lękowych została potwierdzona wieloma badaniami. Trzeba jednak pamiętać, że pierwsze efekty pojawiają się dopiero po kilku tygodniach stosowania leku. Co więcej, aby leczenie było skuteczne, musi ono trwać co najmniej kilka miesięcy.

Wenlafaksyna – leki i zamienniki

Na rynku polskim dostępne są różne leki zawierające wenlafaksynę. To:

• Alventa (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, tabletki o przedłużonym uwalnianiu),
• Axyven (tabletki o przedłużonym uwalnianiu)
• Efectin ER 37,5 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Efectin ER 75 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Efectin ER 150 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Efevelon SR (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Faxigen XL 37,5 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Faxigen XL 75 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Faxigen XL 150 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Faxolet ER (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Lafactin (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Oriven (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Prefaxine (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Symfaxin ER (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Velaxin ER 37,5 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Velaxin ER 75 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde), Velaxin ER 150 (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Venlafaxine Aurovitas (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Venlafaxine Bluefish XL (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)
• Venlectine (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde).

Wenlafaksyna jest stosowana doustnie w trakcie posiłku, najlepiej o stałej porze. Tabletek nie należy dzielić, rozpuszczać ani rozgryzać. Należy połykać je w całości.

Jeśli chodzi o dawki leku, te powinny być dostosowywane do wieku i stanu organizmu pacjenta oraz jednostki chorobowej. Bardzo ważne jest jej stopniowe zwiększanie i zmniejszanie. To pozwala uniknąć niektórych działań niepożądanych i objawów odstawiennych (gdy terapia trwałą dłużej niż 6 tygodni, odstawianie powinno trwać co najmniej 2 tygodnie).

W terapii wykorzystywana jest zawsze najmniejsza skuteczna dawka. Maksymalna dobowa dawka wynosi 225 mg w przypadku fobii społecznej oraz 375 mg w leczeniu epizodu dużej depresji.

Terapia depresji, epizodów depresyjnych, zaburzeń lękowych i fobii społecznej uwzględnia stosowanie 75 mg wenlafaksyny dobowo. Dawkę można zwiększać co kilka dni o 75 mg w celu uzyskania pożądanego efektu. Schemat dawkowania w terapii napadów paniki zakłada stosowanie 37,5 mg wenlafaksyny w kapsułkach o przedłużonym uwalnianiu przez okres 7 dni, potem dawka zostaje zwiększona do 75 mg na dobę.

Ze stosowaniem wenlafaksyny wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne jak zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy, nerwowość, bezsenność, nadciśnienie, zwiększenie ilości cholesterolu we krwi, zmniejszony apetyt, chudnięcie, poty nocne, pocenie się, zmniejszenie popędu płciowego, zaburzenia wytrysku, erekcji oraz orgazmu u mężczyzn.

Przeciwwskazaniem do stosowania wenlafaksyny jest nadwrażliwość na wenlafaksynę (substancję czynną preparatu) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w leku. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu przez osoby starsze oraz u osób z niewydolnością nerek.

Należy pamiętać, że wenlafaksyna nie może być jednocześnie stosowania z lekami z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) z uwagi na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego.

Wenlafaksyna nie powinna być stosowana przez dzieci i młodzież do 18. roku życia. W ciąży może być stosowana wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko. Stosowanie wenlafaksyny w czasie karmienia piersią jest możliwe, jednak konieczna jest konsultacja z lekarzem prowadzącym.

Podczas leczenia wenlafaksyną należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu. Nie zaleca się spożywania alkoholu.