Maprotylina - działanie, wskazania, dawkowanie i skutki uboczne
Maprotylina to substancja, która należy do czteropierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Wykazuje działanie antydepresyjne i lekkie działanie uspokajające. Jakie są wskazania do jej stosowania? Na czym polega jej działanie?
1. Co to jest maprotylina?
Maprotylina to organiczny związek chemiczny i lek przeciwdepresyjny o budowie czteropierścieniowej, który należy do preparatów starej generacji. Na rynku farmaceutycznym substancja pojawiła się w 1976 roku. Ponieważ wpływa na układ nerwowy i narządy zmysłów, była i jest wykorzystywana w psychiatrii.
Substancja ma działanie przeciwdepresyjne (antydepresyjne, tymoleptyczne) i lekkie działanie przeciwlękowe (anksjolityczne). Rezultatem tego typu aktywności jest wzrost przekaźnictwa noradrenergicznego w ośrodkowym układzie nerwowym. Działanie uspokajające substancji najpewniej ma związek ze zdolnością do blokowania receptora histaminowego H1.
2. Działanie i wskazania do stosowania maprotyliny
Maprotylina jest substancją, która silnie i wybiórczo hamuje wychwyt zwrotny noradrenaliny. Działa podobnie do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Co to znaczy? Substancja hamuje transport noradrenaliny do komórki nerwowej, przez co jej poziom w OUN (ośrodkowy układ nerwowy). Nie wpływa na wychwyt zwrotny serotoniny.
Ponieważ maprotylina poprawia nastrój, łagodzi lęk, pobudzenie i zahamowania psychoruchowe, łagodzi objawy somatyczne w depresji maskowanej, wskazania do jej stosowania to:
- epizody depresyjne,
- nawracające zaburzenia depresyjne,
- duża depresja (endogenna).
3. Stosowanie i dawkowanie maprotyliny
Preparatem na rynku polskim zawierającym maprotylinę jest Ludiomil (tabletki powlekane). Stosuje się go osób dorosłych: doustnie, połykając w całości, popijając niewielka ilością płynu. Lek zażywa się raz dziennie wieczorem lub kilka razy dziennie.
Dawkowanie maprotyliny lekarz ustala indywidualnie, biorąc pod uwagę takie czynniki jak masa ciała i wiek pacjenta, choroby współtowarzyszące i stanu zdrowia podczas leczenia. Z zasady dawkę leku stopniowo zwiększać do uzyskania wymaganej skuteczności, ale i stopniowo zmniejszać, gdy planowane jest zakończenie terapii. Gwałtowne odstawienie może skutkować pojawieniem się objawów odstawienia, które obejmują drażliwość, nudności, bóle głowy, nadmierną potliwość czy bezsenność.
Zazwyczaj dawka początkowa maprotyliny wynosi 25 mg. Nie jest zalecane przekraczanie dawki 150 mg maprotyliny. Oznacza to, że ilość substancji czynnej mieści się w zakresie od 25 mg do 150 mg na dobę. Rozpoczynając terapię należy pamiętać, że poprawa zdrowia może nastąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia.
4. Maprotylina – przeciwwskazania i środki ostrożności
Maprotyliny nie można stosować u każdego pacjenta. Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na nią lub inne składniki leku. Ograniczenie stanowi również jaskra z wąskim kątem przesączania, ciężka niewydolność nerek, upośledzenie czynności wątroby, zaburzenie przewodnictwa mięśnia sercowego, zawał mięśnia sercowego, spadek progu drgawkowego u alkoholików lub zaburzenia neurologiczne, bezmocz i zatrzymanie moczu.
Zalecane jest również zachowanie ostrożności u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów, u których rozpoznano zwiększone ciśnienie wewnątrz gałki ocznej, nadczynność tarczycy, zaburzenia układu moczowego czy guza chromochłonnego nadnerczy.
Przyjmowanie maprotyliny podczas trwania ciąży jest możliwe wyłącznie po konsultacji z lekarzem, po ocenie stosunku korzyści odniesionych przez matkę a ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u płodu. Jeśli chodzi o stosowanie maprotyliny podczas karmienia piersią, nie jest ono zalecane.
Stosując maprotylinę trzeba pamiętać, że substancja może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn (może wywoływać zawroty głowy, zaburzenia widzenia i senność). Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu, ponieważ substancja może nasilać hamujący wpływ alkoholu etylowego na ośrodkowy układ nerwowy.
5. Maprotylina – skutki uboczne
Ze stosowaniem maprotyliny wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Możliwe skutki uboczne to uczucie zmęczenia, senność, bezsenność, zaburzenia koncentracji, zaburzenia mowy, nieostre widzenie, amnezja, osłabienie mięśni, pobudzenie psychoruchowe, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wysypka, alergiczne zapalenie skóry, fotowrażliwość, pokrzywka, koszmary senne, depresja, mania, ból głowy, zawroty głowy, drżenie, drgawki kloniczne mięśni, agresja, wzmożony apetyt, tachykardia, arytmia, kołatanie serca, zaburzenia akomodacji, zaburzenia oddawania moczu, wymioty, zaparcia, niedociśnienie, nadmierne pocenie się, zaburzenia erekcji, uderzenia gorąca, gorączka.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.