Przedwczesna menopauza. Gdy mając 30 lat przekwitasz

Marta niedawno skończyła 35 lat. Ma partnera. Planują wspólną przyszłość, chociaż Marta już wie, że czegoś w niej zabraknie. Nie będą mieli dzieci, bo ona jest już po menopauzie. Przeszła ją w wieku 30 lat.

- Na początku w ogóle nie wiedziałam, co się dzieje – przyznaje. - Wszystko mnie irytowało.

- To prawda – potwierdza Agnieszka, najlepsza przyjaciółka Marty. - Cokolwiek powiedziałam, ona była na "nie". I od razu atakowała z taką agresją, złością. Myślałam, że już mnie nie lubi. W ogóle nie mogłyśmy się dogadać.

Oprócz tego Marta zaczęła cierpieć z powodu obniżonego nastroju.

- Pracowałam w napięciu, w korporacji. Więc jak płakałam w poduszkę, to tłumaczyłam sobie, że to przez pracę. Ale nie mijało. Zaczęłam chodzić do psychologa - wspomina.

Terapia nie przynosiła efektów, emocjonalnie Marta czuła się coraz gorzej. Do tego zauważyła niekorzystne zmiany w wyglądzie. Niespodziewanie znacząco przytyła, pogorszyła się jej cera, stan włosów i paznokci. Trafiła do kolejnego lekarza, który sugerował problemy z tarczycą.

Dokładne badania hormonalne wykazały jednak, że przyczyną dolegliwości jest przedwczesna menopauza.

Dopiero wtedy Marta zaczęła kojarzyć objawy, które wcześniej tłumaczyła na różne sposoby. Myślała, że poci się i rumieni z nerwów, że nie ma chęci na seks, bo w związku źle się działo. Wahania nastrojów tłumaczyła również stresem w pracy i problemami w relacjach.

- Leczył mnie nawet ”doktor google”. Czytałam w internecie o objawach, bo miałam nieregularne, zbyt obfite lub zbyt skąpe krwawienia miesięczne. Stwierdziłam, że pewnie mam raka. Albo endometriozę, w najlepszym wypadku - wspomina.

Po badaniach poziomu hormonów wszystko stało się jasne. Marta przeszła przedwczesną menopauzę. Miała wtedy 30 lat.

- Co czuje człowiek w takiej sytuacji? Żal, rozgoryczenie. Takie były pierwsze chwile. Najgorzej, że dowiedziałam się, że nigdy nie będę miała dzieci. A ja zawsze marzyłam o licznej rodzinie.

Marta zaczęła brać leki hormonalne.

- Nagle przestałam być płaczliwa. Oczywiście, jest mi przykro, że nie będę mieć dzieci, ale teraz przyjmuję to ze spokojem. Nie rozpaczam, nie załamuję rąk. Przyznam, że czuję się szczęśliwa i usatysfakcjonowana swoim życiem. Na pewno wielka w tym zasługa Piotrka – chwali swojego partnera.

Marta przyznaje, że nie miała w ogóle świadomości, że istnieje przedwczesna menopauza.

- Uważam, że powinno się o tym mówić. Może gdybym wcześniej podjęła leczenie, tę menopauzę dałoby się zatrzymać? - zastanawia się. Słyszała, że odpowiednia farmakoterapia przynosi niekiedy efekty w postaci odwrócenia procesu przedwczesnej menopauzy i przywrócenia płodności. Ale Marta na macierzyństwo nie ma już nadziei.

- Rozważałam in vitro z komórką od dawczyni, ale zrezygnowaliśmy z tych planów - przyznaje Marta. - Akceptuję moje życie takie, jakie jest. Mój Piotrek mówi, że brak dzieci mu nie przeszkadza. Mam nadzieję, że nie zmieni zdania.

O to, czy menopauza w młodym wieku jest częstym problemem, zapytaliśmy ginekologa dr n. med. Dariusza Swatowskiego.

- Przedwczesne wygaszanie czynności jajników (POF - premature ovarian failure) definiuje się jako utratę funkcji jajnika przed 40. rokiem życia. Charakteryzuje się wtórnym brakiem miesiączki, wysokim stężeniem gonadotropin (głównie FSH) oraz niskim stężeniem estradiolu w surowicy krwi. Dotyczy około 1 proc. kobiet w wieku poniżej 40 lat i 0,1 proc. kobiet w wieku poniżej 30 lat - mówi ekspert.

Dlaczego niektóre kobiety tak wcześnie przechodzą menopauzę?

- Przyczyny mogą być genetyczne, autoimmunologiczne oraz idiopatyczne. W leczeniu stosuje się hormonalną terapię zastępczą estrogenowo-progestagenową. Ważna jest indywidualizacja leczenia. Istotnym problemem klinicznym jest ograniczenie płodności, jednak nieleczone POF w wymiarze długofalowym prowadzi również do osteoporozy, chorób układu sercowo-naczyniowego, demencji i choroby Parkinsona - zwraca uwagę lekarz.

Przedwczesna menopauza statystycznie zdarza się u jednej kobiety na sto. Objawy są analogiczne, jak w przypadku późniejszego przekwitania. Obok zaburzeń miesiączkowania, wiele osób skarży się na przemęczenie, zwiększoną podatność na infekcje, obniżenie nastroju, apatię, stany depresyjne, wahania nastroju, płaczliwość, tycie, nadpotliwość, kołatanie serca, wysuszenie skóry.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Źródła

1. Męczekalski B., Podfigurna-Stopa A.: Endokrynologia ginekologiczna [w:] Położnictwo i ginekologia, tom. 2, pod. red. Bręborowicz G., Warszawa 2015, 120-121