Przełom tarczycowy - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie
Przełom tarczycowy to stan zaostrzenia objawów nadczynności tarczycy u osób cierpiących na to schorzenie. Symptom, który pozwala odróżnić przełom tarczycowy od zwykłej nadczynności tarczycy to wysoka temperatura (powyżej 40 stopni Celsjusza). Podczas przełomu tarczycowego może dojść do niewydolności wielu narządów i układów. Stan ten zdarza się bardzo rzadko, jednak stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Osoba, u której pojawią się jego objawy, powinna być jak najszybciej hospitalizowana.
Przełom tarczycowy - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie
Przełom tarczycowy - przyczyny i objawy
Przełom tarczycowy spowodowany może być przez:
- zakażenie bakteryjne lub wirusowe, w szczególności infekcje płuc,
- operację tarczycy,
- nagłe przerwanie leczenia tyreostatykami,
- podanie zbyt dużej dawki leku na nadczynność tarczycy,
- podanie leczniczej dawki radiojodu,
- zastosowanie kontrastu jodowego,
- kwasicę cukrzycową,
- hipoglikemię,
- uraz,
- ciążę,
- zawał serca.
Objawy przełomu tarczycowego to przede wszystkim gorączka powyżej 40 stopni, tachykardia, czyli przyspieszona akcja serca – powyżej 140 uderzeń na minutę, ból w klatce piersiowej, spłycenie oddechu, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, nudności, wymioty i biegunka, żółtaczka skóry i błon śluzowych (z powodu uszkodzenia wątroby), pobudzenie, objawy psychotyczne, niepokój, dezorientacja, nerwowość, nadmierne pocenie się, osłabienie, senność i śpiączka.
Pomocy lekarskiej należy szukać, gdy u chorego wystąpią gorączka i przyspieszona akcja serca, a także gdy będzie on wykazywał oznaki zmęczenia, zagubienia i dezorientacji.
Przełom tarczycowy - diagnostyka i leczenie
Diagnozę przełomu tarczycowego lekarz stawia w oparciu o objawy występujące u pacjenta. Potwierdza się ją w morfologii krwi, która pozwala ustalić poziom poszczególnych krwinek, elektrolitów, glukozy i hormonów tarczycy. Zazwyczaj wykonywane jest również badanie funkcji wątroby.
Przełomu tarczycowego nie da się leczyć samodzielnie w domu. Stan ten jest na tyle groźny, że chory powinien jak najszybciej znaleźć się pod opieką lekarza. Leczenie przełomu tarczycowego rozpoczyna się od ustalenia jego przyczyny. Dzięki temu leczenie będzie skuteczniejsze. Składa się na nie:
- dożylne podanie płynów i elektrolitów,
- podanie tlenu (jeśli jest to konieczne),
- podawanie leków na gorączkę oraz schładzanie pacjenta,
- dożylne podanie kortykosteroidów,
- podawanie leków blokujących produkcję hormonów tarczycy,
- podawanie jodu w celu zahamowania wydzielania hormonu tarczycy,
- podawanie beta-blokerów,
- leczenie niewydolności serca, jeśli ma ona miejsce.
Leczenie choroby może być prowadzone tylko w szpitalu. Fizyczny stan chorego poprawia się już po 12-24 godzinach leczenia, psychiczny – min. po 72. Po opuszczeniu szpitala chory powinien wciąż monitorować swój stan zdrowia i zgłaszać się na regularne badania tarczycy. Konieczna może się również okazać zmiana dotychczas stosowanych leków lub ich dawek.
Przełomowi tarczycowemu można zapobiec poprzez odpowiednie leczenie nadczynności tarczycy. Stan ten może doprowadzić do śmierci pacjenta, jeśli nie zareaguje się szybko na niepokojące objawy.
Źródła
- Zgliczyński S. (red.), Choroby tarczycy, Urban & Partner, Wrocław 2001, ISBN 83-85842-38-1
- Romer T.E. Endokrynologia kliniczna dla ginekologa, internisty i pediatry, Springer PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-86637-07-2
- Burch W.M. Endokrynologia, Urban & Partner, Wrocław 1996, ISBN 83-85842-51-9
- Syrenicz A. Endokrynologia w codziennej praktyce lekarskiej, Pomorska Akademia Medyczna, Szczecin 2009, ISBN 978-83-61517-14-6
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
