Przyłuszczyca - rodzaje, objawy, diagnostyka, leczenie
Przyłuszczyca to choroba skóry, której przyczyny nie zostały poznane. Wyróżniamy kilka jej rodzajów, które zależą od przebiegu i czasu utrzymywania się zmian na skórze. Warto wiedzieć, że mimo mylącej nazwy schorzenie nie jest powiązane z łuszczycą. Czy przyłuszczyca jest groźna? Co należy o niej wiedzieć?
1. Co to jest przyłuszczyca?
Przyłuszczyca (parapsoriasis) to dermatologiczne schorzenie o nieznanej dotąd przyczynie. Nazwa bywa myląca, ale choroba nie jest związana w żaden sposób z łuszczycą. Może mieć charakter ostry lub przewlekły, zwykle wywołuje uporczywe swędzenie skóry.
2. Rodzaje i objawy przyłuszczycy
2.1. Przyłuszczyca ostra
Przyłuszczyca ostra (choroba Muchy-Habermanna) to choroba, która charakteryzuje się występowaniem czerwonych, plamistych lub grudkowych zmian, które wraz z upływem czasu zamieniają się w pęcherzyki, nadżerki i strupy. Zwykle rozwijają się one na tułowiu oraz kończynach.
Dodatkowo pacjent skarży się na dyskomfort i swędzenie skóry. Choroba Muchy-Habermanna w początkowej fazie bywa mylona z ospą wietrzną, szczególnie gdy towarzyszy jej gorączka, rozbicie i pogorszenie samopoczucia. Przyłuszczyca zwykle mija samoistnie w ciągu kilku tygodni, ale często zostawia po sobie niewielkie blizny.
2.2. Przyłuszczyca przewlekła
Przewlekła przyłuszczyca liszajowata (pityriasis lichenoides chronica, PLC) to choroba rozpoznawana głównie u młodych mężczyzn. Na skórze pojawiają się drobne grudki, które następnie stają się bardziej płaskie i ulegają złuszczaniu (na ich powierzchni widoczna jest brązowa łuska).
Podobnie jak w przypadku ostrej odmiany schorzenia zmiany rozwijają się na tyłowiu. Zmiany rzadko objawiają się swędzeniem i po wygojeniu nie pozostawiają blizn. Niestety przyłuszczyca w tej formie ma kilkuletni przebieg.
2.3. Przyłuszczyca plackowata
Choroba w tym charakterze dzieli się na trzy główne rodzaje:
- przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa (palczasta),
- przyłuszczyca plackowata wieloogniskowa (typu zapalnego),
- przyłuszczyca plackowata wieloogniskowa (typu poikilodermicznego).
Przyłuszczyca palczasta to przewlekła choroba, którą wyróżniają rumieniowate ogniska o podłużnym kształcie. Zwykle manifestują się na tułowiu i kończynach, mają wyrażne granice i utrzymują się przez wiele lat. Ten rodzaj schorzenia nie wymaga leczenia, krótkotrwała poprawa jest zauważalna po naświetlaniu słonecznym lub PUVA.
Przyłuszczyca typu zapalnego to występowanie rozległych ognisk rumieniowatych, które mają wyraźne granice i ulegają złuszczaniu. Często choroba jest diagnozowana u mężczyzn w średnim wieku. Pojawienie się głębszych nacieków i świądu informuje o rozwoju ziarniaków grzybiczych w obrębie ognisk.
Przyłuszczyca typu poikilodermicznego to schorzenie, w wyniku którego pojawiają się przebarwienia, teleangiektazje i bibułkowaty zanik skóry. Niestety często zmiany tego typu zmieniają się w złośliwe nowotwory, o czym informuje nasilenie świądu.
3. Diagnostyka przyłuszczycy
Rozpoznanie przyłuszczycy jest możliwe na podstawie wywiadu lekarskiego. Zwykle pacjent dodatkowo kierowany jest na badanie histopatologiczne. Jego wyniki zależą od zaawansowania choroby oraz wielkości zmian. W początkowej fazie można zauważyć naciek limfocytarny z poszerzonymi powierzchownymi naczyniami krwionośnymi.
4. Leczenie przyłuszczycy
Leczenie w głównej mierze polega na fototerapii. Krótkowałą poprawę można też uzyskać po naświetlaniu słonecznym lub PUVA. Lekarz może też zalecić stosowanie preparatów, takich jak:
- preparaty immunosupresyjne w postaci, np. metotreksatu,
- leki przeciwhistaminowe,
- glikokortykosteroidy,
- antybiotyki doustne,
- emolienty,
- preparaty miejscowe.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.
