Rozwolnienie – przyczyny, choroby objawiające się rozwolnieniem

Rozwolnienie to płynny, półpłynny lub papkowaty stolec. Najczęściej wydalany jest częściej niż 3 razy na dobę. Biegunce towarzyszą kurczowe bóle brzucha, silne osłabienie, nudności i wymioty, niekiedy gorączka i odwodnienie. Jeżeli rozwolnienie trwa do 10 dni, wówczas przyjmuje postać ostrą, natomiast gdy trwa dłużej – przewlekłą.

Jeżeli rozwolnienie wywołane jest przez wirusy, może świadczyć o tak zwanej grypie żołądkowej. Za bezpośrednią przyczynę jelitówki uznaje się rotawirusy.

Do zakażenia dochodzi przez przewód pokarmowy. Przy grypie żołądkowej pojawiają się:

• nudności,
• wymioty,
• bóle brzucha,
• osłabienie.

Chorobie towarzyszy najczęściej gorączka. Przy leczeniu rozwolnienia tego typu należy przede wszystkim nawadniać organizm. Nie wolno dopuścić do zaburzeń w obrębie gospodarki wodno-eletrolitowej. Wymioty można ograniczyć przez spożywanie schłodzonych płynów. Jeżeli rozwolnieniu towarzyszą skurcze brzucha, wówczas można posiłkować się lekami rozkurczowymi.

W innym przypadku rozwolnienie może być wywołane przez bakterie, na przykład przez bakterię Salmonelli, Escherichii coli lub Campylobacter jejuni.

Do zakażenia dochodzi zwyczajowo przez drogę pokarmową lub w wyniku niestosowania zasad higieny. Również w tym przypadku trzeba właściwie nawadniać organizm. Na rozwolnienie polecany jest również węgiel, który hamuje perystaltykę jelit i wychwytuje toksyny oraz substancje gnilne.

Ponadto rozwolnienie jest wywoływane przez stres i silne emocje. Najczęściej cierpią na taką postać biegunki osoby charakteryzujące się słabym systemem nerwowym. Rozwolnienie może pojawić się znienacka, na przykład w czasie egzaminu lub podczas rozmowy o pracę. W takich przypadkach należy łagodzić skutki stresu, chociażby poprzez branie bezpiecznych tabletek ziołowych.

Rozwolnienie może mieć bardziej poważne przyczyny. Zaliczymy do nich między innymi:

• Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – dotyczy przede wszystkim końcowego odcinka jelita grubego. Przy rozwolnieniu pojawia się krew w kale oraz śluz, przyśpieszona akcja serca oraz wysoka gorączka. W takich przypadku koniecznie należy wybrać się do lekarza w celu podjęcia odpowiedniej terapii.
• Alergia pokarmowa – wywoływana jest przez nieprawidłową pracę układu pokarmowego. Oprócz rozwolnienia pojawia się wysypka na skórze, katar, problemy z oddychaniem. W takich przypadkach wymagane są testy uczuleniowe.
• Nadczynność tarczycy – przy nadczynności tarczycy może wystąpić rozwolnienie z takimi objawami, jak duszność, nadmierna potliwość, spadek masy ciała, kołatanie serca oraz drżenie rąk. Prawidłowe leczenie ustali endokrynolog.

Podczas rozwolnienia należy wprowadzić dietę lekkostrawną, aby wspomagać organizm w powrocie do zdrowia. Do najważniejszych zaleceń dotyczących diety podczas biegunki należą:

• Odpowiednie nawodnienie. Picie dużej ilości wody zapobiega odwodnieniu. Warto do wody dodać elektrolity (np. w postaci tabletek rozpuszczanych w wodzie, może to być również rozcieńczony sok owocowy), aby zapobiec ich niedoborom. Ważne jest, aby w czasie rozwolnienia unikać alkoholu, który może nasilać objawy odwodnienia.
• Lekkostrawna dieta. Łagodna dla żołądka będzie dieta BRAT (banany, ryż, mus jabłkowy, tosty). Można jeść suche krakersy, które pomogą w ustabilizowaniu żołądka oraz gotowane ziemniaki (bez dodatku masła lub śmietany).
• Unikanie tłustego i pikantnego jedzenia oraz cukru. Smażone, tłuste mięsa, tłuste sery czy śmietana mogą podrażniać układ pokarmowy. Słodkie dania mogą nasilać biegunkę poprzez zwiększanie ilości wody w jelitach.
• Ograniczenie produktów mlecznych (mogą nasilać objawy).
• Unikanie surowych warzyw i owoców. Surowe warzywa mogą być trudne do strawienia, a wysoka zawartość błonnika będzie nasilać objawy.

Przy wprowadzaniu pokarmów do diety po rozwolnieniu, należy robić to stopniowo, obserwując reakcje organizmu. Jeśli objawy utrzymują się lub nasilają, warto skonsultować się z lekarzem.