Ruslan z Czernihowa stracił wzrok, ratując ludzi. "Zdążyliśmy w ostatniej chwili"

20-letni Ruslan z Czernihowa na północy Ukrainy, trafił do Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie w ubiegłym tygodniu. Przeszedł skomplikowany zabieg okulistyczny, teraz czeka go jeszcze operacja w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej.

Kilka dni po wybuchu wojny chłopak wstąpił do obrony terytorialnej. - W takich chwilach nie myślisz o strachu. Chcesz bohatersko bronić ojczyzny, swojego miasta. To był dla mnie naturalny wybór - opowiada Ruslan.

Mężczyzna został ciężko ranny podczas ataku na szkołę. Chroniło się tam ponad 150 osób, głównie kobiety i dzieci.

- Dzieci było bardzo dużo, około setka. Ludzie kompletnie nie spodziewali się ataku, myśląc, że cywilne obiekty są bezpieczne. Wszystko toczyło się normalnym porannym rytmem, dzieci jadły śniadanie, myły zęby. Chwilę później spadły bomby - opowiada Ruslan.

- Zobaczyłem białe oślepiające światło. Nie mogłem otworzyć lewego oka, a prawe zaczęło krwawić. Byłem jednak w stanie chodzić. Razem z kolegą złapaliśmy nosze, na których leżała ranna nastolatka. Chcieliśmy jak najszybciej zabrać ją do karetki, niestety chwilę później okazało się, że zmarła. Widok niewinnych dzieci, które umierają, jest czymś, czego się nigdy nie zapomni - nie kryje emocji 20-latek.

Dodaje, że według oficjalnych informacji, ataku nie przeżyło ok. 10 osób. Ciał kolejnych 30 nie udało się odnaleźć.

- Chciałbym wrócić do mojego domu, miasta, przyjaciół, normalnego życia. Tym bardziej że sytuacja w Czernihowie jest teraz lepsza. Ze względu na utratę wzroku w jednym oku nie będę mógł jednak wrócić do wojskowych struktur. Za granicą mam większe możliwości. To dla mojej rodziny trudny czas. Ojciec został w Ukrainie, walczy. Powiedział mi: "Wychowałem prawdziwego żołnierza". Rozumie, że poza Ukrainą będzie mi lepiej - dodaje Ruslan.

W Szpitalu Klinicznym nr 1 w Lublinie ukraińscy pacjenci są leczeni w ramach interdyscyplinarnego zespołu specjalistów, który powołał rektor Uniwersytetu Medycznego w Lublinie prof. Wojciech Załuska.

- Współpracujemy z okulistką Nataliyą Preys ze Lwowa, do której trafiają wszystkie najbardziej skomplikowane przypadki z całej Ukrainy. To ona organizuje ich leczenie w Polsce. To pacjenci z chorobami oczu, często w bardzo ciężkim stanie, ale też ofiary wojny z poważnymi uszkodzeniami oczu, po poparzeniach - tłumaczy prof. Robert Rejdak, szef Kliniki Okulistyki SPSK1 w Lublinie.

Od początku wojny lubelscy specjaliści wykonali setki konsultacji on-line dzięki narzędziom telemedycznym i kilkadziesiąt konsultacji w klinice. Przeprowadzili też ok. 10 skomplikowanych zabiegów u dorosłych i dzieci.

- Ruslan był jednym z takich przypadków. Można powiedzieć, że zdążyliśmy w ostatniej chwili. Ciało obce tkwiło w jego oku aż siedem tygodni. To bardzo długo. W takim przypadku dochodzi już do uszkodzenia chemicznego. Zagrożenie usunięciem gałki ocznej było bardzo duże - przyznaje prof. Rejdak.

- Ten czas dodatkowo wydłużyła konsultacja we Włoszech, na którą w pierwszej kolejności pojechał pacjent. Niestety lekarze nie podjęli się operacji - dodaje okulista.

Oko uratowali lekarze z lubelskiej kliniki. - Wykonaliśmy witrektomię, usunęliśmy ciało obce, zoperowaliśmy zaćmę i wszczepiliśmy soczewkę. Teraz pacjenta czeka długi proces gojenia i rehabilitacja, ale jesteśmy dobrej myśli, że chociaż częściowo odzyska wzrok - dodaje prof. Rejdak.

Od początku wojny w Ukrainie do poradni SPSK1 zgłosiło się ponad 100 pacjentów. Hospitalizowanych było kolejnych 67. Najwięcej osób skorzystało z leczenia okulistycznego i onkologicznego (w tym hematoonkologicznego) oraz ze świadczeń w zakresie ginekologii i położnictwa.

Katarzyna Prus, dziennikarka Wirtualnej Polski

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl