Sekwestracja - definicje i charakterystyka. Sekwestracja płuc i dysków

Sekwestracja jak pojęcie sama w sobie nie ma znaczenia, współistnieje zwykle z innymi członami, wspólnie tworząc określone znaczenie. W naukach chemicznych oznacza "wyłapanie" danej substancji przez inną. W energetyce funkcjonuje pojęcie "sekwestracja dwutlenku węgla". Proces ten opiera się na wyłapywaniu CO2 ze spalin, aby ograniczyć ich uwalnianie się do atmosfery.

Pojęcie to stosuje się także w medycynie. Może dotyczyć układu oddechowego, immunologicznego i dysków kręgowych.

Sekwestracja płuca

Sekwestracja płuca to rzadka wada wrodzona, która wymaga leczenia operacyjnego. Zwykle objawia się już u noworodków i obejmuje układ oddechowy. Polega na częściowym odłączeniu miąższu płucnego od tzw. drzewa oskrzelowego. Przyczyny rozwoju sekwestracji płucnej nie są do końca znane. Niektórzy badacze sądzą, że za rozwój tej wady odpowiadają nieprawidłowości w rozwoju układu oddechowego jeszcze na etapie embrionalnym.

Wyróżnia się sekwestrację zewnątrzpłucną i zewnątrzpłucną. Objawy tej wady to przede wszystkim niewydolność oddechowa u noworodków i małych dzieci. U nieco starszych może się objawiać nawracającym zapaleniem płuc. W większości przypadków jednak wada przebiega bezobjawowo - często wykrywana jest przypadkiem, podczas badań obrazowych płuc.

Leczenie opiera się na chirurgicznym usunięciu części płuca.

Sekwestracja w immunologii

W przypadku immunologi sekwestracją nazywa się mechanizm, który oddziela niektóre antygeny lub niektórych aktywnych biologicznie substancji za pomocą anatomicznej bariery. Wskutek tego nie komórki te nie są rozpoznawane przez układ odpornościowy.

Sekwestracja krążka międzykręgowego, czyli inaczej dysku, to schorzenie obejmujące kręgosłup. Jest zwykle konsekwencją zbagatelizowanej przepukliny. Najczęściej zlokalizowana jest w kręgosłupie lędźwiowym.

Przyczyna i proces sekwestracji dysku

Dyski znajdujące się pomiędzy kręgami pełnią istotną funkcję. Składają się z jądra miażdżystego oraz pierścienia włóknistego. Przyjmują cały nacisk położony na nie przez poszczególne kręgi. Na skutek zbyt dużej siły nacisku pierścienie mogą pęknąć, a jądro miażdżyste wydostać się poza dysk. W takiej sytuacji mówi się o przepuklinie kręgosłupa.

Schorzenie to często nie daje żadnych wyraźnych objawów, dlatego bardzo łatwo przegapić właściwy moment do rozpoczęcia leczenia. Jądro miażdżyste w momencie pojawienia się przepukliny zywkle zachowuje swoją ciągłość z resztą dysku, jednak z czasem może się zdarzyć, że się od niego oddzieli, tworząc sekwestr. Właśnie ten proces nazywany jest sekwestracją dysku.

Sekwestracja to stan bardzo poważny, ponieważ może w ostateczności wymagać leczenia neurochirurgicznego.

Objawy sekwestracji dysku

Poszczególne sekwestry mogą dawać różne objawy w zależności od wielkości i miejsca wystąpienia. Często przypominają dolegliwości związane z przepukliną. Pierwszym niepokojącym objawem może być ból pleców, pojawiający się podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów lub podczas pochylania się - jest to tzw. lumbago. Z czasem ból może zacząć promieniować w stronę nóg (rwa kulszowa lub udowa).

Kolejnym objawem jest znaczne wykrzywienie tułowia, które pojawia się na skutek toczącego się w organizmie stanu zapalnego, który uciska mięśnie tułowia i powoduje ich przykurcz.

Szczególnie niebezpieczna jest sekwestracja odcinka szyjnego. Objawia się bólem barku, który promieniuje w stronę całej ręki - to tzw. rwa barkowa. Towarzyszy mu ból łopatki oraz sztywność mięśni szyi. Zdarza się też, że sekwestrację symbolizuje ból z tyłu głowy.

Jeśli sekwestr jest duży lub umiejscowiony w wyjątkowo pechowym miejscu, objawom charakterystycznym dla przepukliny mogą towarzyszyć takie dolegliwości neurologiczne, jak:

• osłabienie siły mięśniowej
• częściowy paraliż
• zaburzenia czucia
• problemy z kontrolowaniem wypróżniania się i oddawania moczu.

Jak leczyć sekwestrację dysku?

Leczenie zależy od lokalizacji oderwaneg sekwestru i jego ułożenia. Jeśli oderwie się w miejscu słabo unerwionym, zwykle leczenie obejmuje tylko złagodzenie stanu zapalnego. Większość sekwestrów wchłania się samoistnie i nie powoduje dodatkowych dolegliwości.

Skuteczną metodą bezoperacyjnego leczenia jest także założenie tzw. blokady kręgosłupa, która przynosi ulgę w bólu. Zastrzyk pomaga wypłukać substancje odpowiedzialne za stan zapalny oraz zmniejsza ból.

Jeśli jednak sekwestr trafi na silnie unerwioną część, a dodatkowo ułoży się w niestandardowy sposób, może wywoływać przeszywający ból, który całkowicie uniemożliwia poruszanie się. Wówczas jedyna droga leczenia to operacja neurochirurgiczna, podczas której sekwestr zostanie usunięty.

Pojęcie sekwestracji ma także swoje znaczenie w ujęciu prawnym. Oznacza wówczas oddanie przedmiotu sporu na przechowanie na czas trwania owego sporu. Sekwestracji może podlegać także cały majątek dłużnika - wówczas pokrywa on koszty roszczeń.