Szczepionki na odporność
Szczepionki chronią organizm przed chorobotwórczymi drobnoustrojami. Nasz układ odpornościowy, dzięki podaniu odpowiednio skomponowanej szczepionki, uczy się, jak wytwarzać odporność. Dzięki temu przy ponownym kontakcie z chorobotwórczymi zarazkami zdecydowanie lepiej się przed nimi broni. Odporność dzięki szczepionce zostaje wzmocniona, a w wielu przypadkach zastosowanie szczepionki pozwala uniknąć zażywania antybiotyków.
1. Rodzaje odporności
Układ odpornościowy inaczej nazywany jest układem immunologicznym. Decyduje on o zdrowiu i chorobie. Sprawuje nadzór immunologiczny i chroni organizm przed patogenami. Dzięki temu, że ma komórki pamięci, jest w stanie zapamiętać obce antygeny, na które człowiek został narażony w trakcie swojego życia.
Właśnie ta pamięć pozwala mu skutecznie walczyć z zakażeniami. Rozróżnia się odporność swoistą, czyli nabytą, i nieswoistą, czyli wrodzoną.
Odporność swoista może być: czynna naturalna i czynna sztuczna. Odporność czynną sztuczną organizm uzyskuje dzięki szczepieniom ochronnym . Szczepienie powoduje wzrost poziomu przeciwciał oraz powstanie komórek pamięci. Natomiast odporność czynną naturalnąorganizm uzyskuje, gdy zakazi się chorobą zakaźną i ją przechoruje. Tę odporność może również nabyć, gdy przejdzie chorobę bez objawów.
Odporność nieswoista to odporność, z którą się rodzimy. Możemy ją wzmocnić poprzez stosowanie środków immunomodulacyjnych. Dzielą się one na:
- środki hamujące działanie układu odpornościowego,
- środki stymulujące układ odpornościowy,
- immunomodulatory naturalne,
- immunomodulatory syntetyczne.
2. Szczepionki nieswoiste
Działanie immunostymulujące wykazują szczepionki stymulujące układ odpornościowy. Zawierają one martwe bakterie, ekstrakty z zabitych bakterii, rybosomy bakteryjne, liofilizowane lizaty bakterii. Takie działanie wykazują szczepionki nieswoiste:
- doustne, na receptę, stosowane przy przewlekłych zapaleniach oskrzeli i powracających zakażeniach górnych dróg oddechowych,
- na receptę, stosowane w zapobieganiu nawracającym zakażeniom dróg oddechowych,
- na receptę, doustne, stosowane przy zakażeniach układu moczowego: zapaleniu cewki moczowej i pęcherza moczowego,
- donosowe, na receptę, stosowane w powracających zapaleniach jamy nosa, zapaleniu uszu, przewlekłym katarze,
- na receptę, stosowane przy czyraczności, zapaleniu gruczołu sutkowego i migdałków podniebiennych.
Stosowanie szczepionek nieswoistych nie powinno być prowadzone u osób z chorobami autoagresji i podczas prowadzenia leczenia odczulającego. Przeciwwskazaniem natomiast nie jest okres laktacji. Leczenie szczepionkami nieswoistymi jest zwykle długie, ponieważ pobudzane są wtedy naturalne mechanizmy odporności. Okres trwania zależy od rodzaju szczepionki i indywidualnych wskazań.
Przy stosowaniu nieswoistych szczepionek mogą pojawić się niepożądane objawy:
- osłabienie,
- dreszcze,
- bóle mięśniowe,
- podwyższona temperatura ciała,
- żołądkowo-jelitowe zaburzenia.
W przypadku iniekcji może się również pojawić zapalny naciek. Objawy te nie są przeciwwskazaniem do dalszego stosowania szczepionek. Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na antygeny zawarte w szczepionce. Działanie szczepionki: szczepionki nieswoiste działają prewencyjnie. Pobudzają obronne, nieswoiste mechanizmy organizmu, dzięki czemu mogą chronić nas przed zakażeniem.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.