Rozwój społeczny to szereg procesów, które zachodzą w trakcie naszego dorastania. Dbałość o prawidłowy rozwój społeczny zwykle leży po stronie rodziców, ponieważ już we wczesnych latach u dziecka powinno się tworzyć pewne postawy społeczne.
Odpowiedni rozwój społeczny opiera się na ciągłym zdobywaniu wiedzy i umiejętności, które są niezbędne do bycia obecnym w życiu społecznym.
Przede wszystkim jest to umiejętność komunikacji i funkcjonowania w grupie. Wymiana informacji to kluczowa wartość każdego społeczeństwa - definiuje jego prawidłowe funkcjonowanie.
Rozwój społeczny to także umiejętność obdarzenia innych członków grupy szacunkiem. Już w okresie wczesnej młodości dziecko uczy się, że należy być dobrym wobec innych, wysłuchać co mają do powiedzenia i przede wszystkim szanować ich odrębne zdanie.
Jest to równie istotne, ponieważ szacunek i wyrozumiałość zapobiegają powstawaniu konfliktów i spięć pomiędzy członkami społeczeństwa.
Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego i uszanować to, że każdy człowiek jest inny, ma inne priorytety i zupełnie inną ideologię.
Rozwój społeczny oznacza też odpowiednio wykształconą mowę niewerbalną, która nierzadko pomaga zacieśniać więzi społeczne. Kiedy określona grupa osób posługuje się tym samym kodem komunikacyjnym, czują się częścią wąskiej społeczności, w której tylko oni potrafią zrozumieć siebie nawzajem.
Jeżeli rodzice nie zadbali odpowiednio o rozwój społeczny swojego dziecka, może mieć ono problemy z funkcjonowaniem w grupie w wieku nastoletnim i dorosłym. Wówczas jest raczej wycofany, nie lubi kontaktów z innymi, nie potrafi się dogadać z rówieśnikami.
Ma także problemy z poszanowaniem czyjegoś zdania i niechętnie dzieli się czymkolwiek z innymi. Wówczas konieczna może okazać się terapia, która pozwoli odkryć przyczynę aspołeczności.
Czasem zdarza się, że ludzie dorośli dobrowolnie rezygnują z życia w społeczeństwie, ponieważ zdecydowanie lepiej czują się w samotności. Dotyczy to w szczególności osób, które nie wychowywały się wśród wielu osób, np. jedynaków.