Wodorotlenek glinu – otrzymywanie, zastosowanie i szkodliwość
Wodorotlenek glinu to nieorganiczny związek chemiczny otrzymywany w wyniku reakcji glinianu z dwutlenkiem węgla. Jego cechą charakterystyczną jest to, że pod wpływem działania substancji o zróżnicowanym pH może zachowywać się jak kwas albo zasada. Substancja jest wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym, ale również kosmetycznym i papierniczym. Czy jest szkodliwa? Jak działa?
1. Co to jest wodorotlenek glinu?
Wodorotlenek glinu jest nieorganicznym związkiem chemicznym o charakterze amfoterycznym. To krystaliczny osad, który otrzymywany jest w wyniku wprowadzenia dwutlenku węgla do roztworu glinianu w procesie oddziaływania na roztwór soli glinowej roztworem amoniaku lub roztworem wodorotlenku sodu. Al(OH)3 na masową skalę powstaje w warunkach laboratoryjnych.
Jakie są fizyczne i chemiczne właściwości wodorotlenku glinu?
Wodorotlenek glinu to biały, bezwonny proszek, który nie rozpuszcza się w wodzie, a po podgrzaniu przekształca w tlenek glinu. Wykazuje właściwości amfoteryczne. Oznacza to, reaguje z kwasami oraz z zasadami.
2. Zastosowanie wodorotlenku glinu
Wodorotlenek glinu znajduje zastosowanie w branży farmaceutycznej, chemicznej, medycznej, elektrycznej oraz papierniczej. Jest wykorzystywany do produkcji:
- kosmetyków, w tym mydła,
- papieru,
- proszków i past do zębów (to substancja ścierająca i polerująca),
- szczepionek (to adiuwant odpowiadający za zwiększenia ich skuteczności),
- specjalnych kabli energetycznych (odpowiada za izolację i zwiększenie odporności na ogień),
- leków i preparatów leczniczych na nadkwaśność żołądka i chorobę wrzodową (tabletki, tabletki do rozgryzania lub do żucia, zawiesina).
3. Lecznicze działanie wodorotlenku glinu
Wodorotlenek glinu jest stosowany w medycynie, w zakresie gastroenterologii. Wykorzystuje się go głównie w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy. Ich pojawienie się to konsekwencja zaburzenia równowagi pomiędzy czynnikami drażniącymi (kwas solny, pepsyna) i ochronnymi (prawidłowo ukrwiona pokryta śluzem błona śluzowa).
Najczęstszą bezpośrednią przyczyną schorzenia jest zakażenie Helicobacter pylori. Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy może być także skutkiem działania przyjmowanych leków, głównie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), na przykład aspiryny, ibuprofenu, ketoprofenu, naproksenu diklofenaku.
Wskazaniem do stosowania wodorotlenku glinu jest także leczenie zgagi, rozstroju żołądka, kwaśnego żołądka lub niestrawności, a także potrzeba zmniejszenia poziomu fosforanów u osób z niektórymi chorobami nerek.
Dlaczego wodorotlenek glinu jest stosowany jako lek w nadkwasocie żołądka? Substancja zobojętnia kwas solny w żołądku poprzez chemiczne wiązanie kwasu żołądkowego. Wraz z wodorotlenkiem magnezu działają ochronnie i ściągająco na śluzówkę żołądka oraz dwunastnicy.
4. Wodorotlenek glinu – szkodliwość i działania niepożądane
Czy prawdą jest, że wodorotlenek glinu w szczepionkach, antyperspirantach i mydłach wykazuje działanie drażniące oraz rakotwórcze? Dotychczas nie potwierdzono szkodliwości substancji. Nie istnieją badania, które mogłyby potwierdzić toksyczności wodorotlenku glinu.
Wiadomo jednak, że ze stosowaniem wodorotlenku glinu jako substancji zobojętniającej w przebiegu chorób w obrębie układu pokarmowego wiąże się ryzyko pojawienia działań niepożądanych (tak jak w przypadku wszystkich innych preparatów leczniczych czy suplementów diety). Może to być:
- pokrzywka,
- duszność,
- obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, należy wezwać pomoc medyczną.
- ból brzucha, zaparcia, utrata apetytu,
- ból podczas oddawania moczu,
- osłabienie mięśni, zmęczenie, senność,
- kaszel z krwią lub wymioty.
Gdy pojawią się skutki uboczne terapii, należy zaprzestać stosowanie preparatu, który zawiera wodorotlenek glinu, a także skontaktować się lekarzem lub wezwać karetkę, jeśli reakcja grozi utratą życia (taką sytuacją jest na przykład reakcja alergiczna obejmująca opuchliznę języka i gardła).
Stosując leki działające zobojętniająco na kwas solny znajdujący się w żołądku na trzeba pamiętać, że wodorotlenki glinu i magnezu mogą zaburzać wchłanianie innych leków doustnych, między innymi tetracyklin, digoksyny, glikokortysteoridów, metroprololu, neuroleptyków pochodnych fenotiazyny, rosuwastatyny czy antagonistów receptora H2. W związku z tym konieczne jest zachowanie przerwy pomiędzy ich przyjmowaniem.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.