Trwa ładowanie...

Zespół Mallory'ego-Weiss'a

Avatar placeholder
29.08.2013 14:34
Zespół Mallory'ego-Weiss'a
Zespół Mallory'ego-Weiss'a

Zespół Mallory'ego-Weissa powstaje, gdy dochodzi do częstych lub długotrwałych wymiotów, które powodują podłużne pęknięcie błony śluzowej przełyku, a nawet żołądka. Choroba rozwija się u osób nadużywających alkoholu lub tych, u których pojawiły się gwałtowne wymioty, na przykład po chemioterapii. Zespół Mallory'ego-Weissa jest coraz częściej diagnozowany, przy czym choroba dotyka większej ilości mężczyzn niż kobiet. Mimo iż może pojawić się u osób w niemal każdym wieku, najwięcej zachorowań obserwuje się w przedziale wiekowym 40-50 lat.

spis treści

1. Przyczyny i objawy zespołu Mallory'ego-Weissa

U jednej czwartej chorych ustalenie konkretnej przyczyny choroby jest niemożliwe. Na jej wystąpienie wpływ mają zwykle następujące czynniki:

  • przepuklina rozworu przełykowego,
  • choroby przewodu pokarmowego,
  • poranne mdłości,
  • zapalenie wątroby,
  • choroby dróg żółciowych,
  • choroby nerek,
  • przyjmowanie niektórych leków,
  • ciężka postać cukrzycowej kwasicy ketonowej.
Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?"

Typowy objaw choroby to krwawe wymioty, które u połowy chorych pojawiają się już podczas pierwszego ataku wymiotów. Chory odczuwa także ból w nadbrzuszu. Gdy błona śluzowa pęka i później się goi, mogą pojawić się owrzodzenia, co zwiększa ryzyko pęknięcia przełyku. Nieleczona zmiana może przekształcić się w nowotwór. Jeśli wystąpią krwiste wymioty, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.

2. Rozpoznanie i leczenie zespołu Mallory'ego-Weissa

W celu zdiagnozowania przyczyny niepokojących symptomów zwykle przeprowadza się badanie endoskopowe. Endoskopia powinna być wykonana w ciągu 24 godzin od wystąpienia krwawych wymiotów, ponieważ pęknięcia szybko się goją i po 2-3 dniach nie są już widoczne. U ponad 80% chorych obserwuje się pojedyncze pęknięcie błony śluzowej przełyku. Lekarze zlecają także następujące badania:

  • badanie krwi – pozwala ocenić skalę utraty krwi i monitorować stan chorego,
  • badanie koagulacji i liczby płytek krwi – pomaga wykryć koagulopatię oraz małopłytkowość,
  • elektrokardiogram i badanie enzymów serca (przy podejrzeniu niedokrwienia mięśnia sercowego),
  • badanie poziomu kreatyniny, elektrolitów oraz mocznika,
  • badanie grupy krwi – na wypadek konieczności przeprowadzenia transfuzji krwi.

Gdy choroba Mallory'ego-Weissa zostanie potwierdzona, konieczna jest gastroskopia. Jednak na początku istotne jest udrożnienie dróg oddechowych, doprowadzenie tlenu i uzupełnienie strat płynów. Kiedy stan pacjenta jest stabilny, można zidentyfikować przyczynę wystąpienia choroby. Istotne jest ustalenie ubytku krwi oraz leczenie wszelkich chorób przyczyniających się do zespołu Mallory'ego-Weissa. Rokowanie dla chorych jest bardzo dobre. U większości pacjentów krwawienie ustępuje samoistnie, a pęknięcie goi się w ciągu 48-72 godzin.

3. Powikłania związane z zespołem Mallory'ego-Weissa

Komplikacje mogą być związane z:

  • objawami – wymioty mogą spowodować hipokalemię, zachłystowe zapalenie płuc, perforację przełyku lub zapalenie tkanek śródpiersia,
  • ciężkim krwawieniem – może dojść do niedokrwienia mięśnia sercowego, hipowolemii, a nawet śmierci (przy dobrej opiece lekarskiej jest to bardzo rzadkie),
  • współwystępowaniem innych chorób, na przykład choroba nerek w połączeniu z zespołem Mallory'ego-Weissa może doprowadzić do niewydolności nerek,
  • leczeniem lub badaniem – przykładem jest ryzyko perforacji przełyku podczas badania endoskopowego.

Powikłania te są poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia chorego.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze