Złamanie kości ramiennej - rodzaje, objawy, diagnoza, powikłania
Złamanie kości ramiennej może nastąpić w części bliższej (w obrębie głowy i szyjki ramieniowej), w części środkowej oraz w okolicy stawu łokciowego. Złamania bliższego końca kości ramiennej są charakterystyczne dla osób starszych i mogą mieć związek z osteoporozą. Powoduje je zwykle upadek na wyciągniętą rękę. Wówczas pojawia się ból i obrzęk barku, utrudnione są ruchy. Kończynę należy unieruchomić poprzez przybandażowanie jej do klatki piersiowej. Leczenie jest w tym wypadku zachowawcze i ambulatoryjne.
Złamanie kości ramiennej
W tym artykule:
Rodzaje i objawy złamań kości ramiennej
Złamania części środkowej (trzonu) u osób dorosłych powstają po bezpośrednim urazie, a złamania wieloodłamowe – po pośrednim lub po upadku na osłabioną kończynę. Objawy złamania kości ramiennej to: ból, obrzęk i zniekształcenie ramienia. Przy udzielaniu pierwszej pomocy należy zwrócić uwagę na ruchy nadgarstka i palców rąk oraz dobre unieruchomienie odłamów za pomocą szyny Kramera czy przybandażowania kończyny do klatki piersiowej przy zgiętym stawie łokciowym. Ten typ złamania wymaga leczenia operacyjnego.
Złamania w pobliżu stawu łokciowego najczęściej spotykane są u dzieci. Złamanie i krwiak, jaki powstaje, mogą wpływać na krążenie krwi. Jeśli zaburzenia krążenia trwają długo, może pojawić się przykurcz niedokrwienny, co prowadzi do ciężkiego kalectwa. Po unieruchomieniu kończyny należy skontaktować się jak najszybciej z lekarzem. U dorosłych najczęściej stwierdza się złamania śródstawowe, wymagające leczenia operacyjnego z anatomicznym odtworzeniem powierzchni stawowej.
Diagnoza i powikłania przy złamaniu kości ramiennej
Podczas diagnozy złamania lekarz ustala przyczynę urazu. Musi wziąć pod uwagę prawdopodobieństwo osteoporozy. Ponadto określa się, czy doszło do innych uszkodzeń. Lekarz sprawdza puls oraz stan nerwów w ręce. Jeśli zaobserwuje obrażenia nerwów lub naczyń krwionośnych, konsultuje się z ortopedą. Zwykle do diagnozy złamania wystarczy zdjęcie rentgenowskie, ale w trudniejszych przypadkach konieczna jest tomografia komputerowa.
Jeśli doszło do złamania, należy liczyć się z ryzykiem powikłań. Do uszkodzenia nerwów dochodzi aż u 21-36% pacjentów. Ponadto niekiedy zdarza się, że przy skomplikowanych złamaniach następuje utrudnienie w dopływie krwi. W rezultacie pacjent odczuwa ból i sztywnienie w ramieniu. W takim przypadku konieczny może być zabieg chirurgiczny. Kolejnym powikłaniem po złamaniu kości ramiennej jest nieprawidłowy zrost kości.
Prognoza dla pacjenta zależy w dużym stopniu od rodzaju złamania, przyczyny urazu, a także wieku i stanu zdrowia chorego. Starsi pacjenci nie wracają już do stanu sprzed złamania. Celem leczenia i rehabilitacji jest w ich przypadku uzyskanie funkcjonalnego zakresu ruchu. Powrót do pełni sił zajmuje zwykle przynajmniej rok, ale zrost kości następuje w ciągu 6-8 tygodni.
Złamaniom nie sposób zapobiec w stu procentach, ale ryzyko urazu można zmniejszyć. Osoby, u których zdiagnozowano osteoporozę, powinny zacząć leczenie. W ten sposób zwiększają swoje szanse na uniknięcie złamania. Ponadto warto w miarę możliwości uważać na siebie. Wchodzenie na niestabilne stołki lub drabinki to nie najlepszy pomysł, zarówno dla starszych, jak i młodych osób.
Źródła
- Złamania wewnątrzstawowe kończyn – wprowadzenie
- Marczyński W. (red.), Postępowanie praktyczne w ortopedii i traumatologii, Medipage, Warszawa 2008, ISBN 978-83-89769-94-7
- Gaździk T., Podstawy ortopedii i traumatologii narządu ruchu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001, ISBN 83-200-3317-9
- Debrunner H.U., Hepp W.R. Diagnostyka w ortopedii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 978-83-200-3416-5
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
