Zwichnięcie stawu biodrowego
Zwichnięcie stawu biodrowego oznacza, że głowa kości udowej zostaje przesunięta i traci kontakt z panewką. Zwichnięcie stawu biodrowego następuje, gdy działają na niego zbyt duże siły. Jest to bowiem staw zwarty, wzmocniony mocną torebką oraz silnymi więzadłami. Uraz, który jest w stanie zwichnąć staw biodrowy jest silny i zwykle także uszkadza okoliczne tkanki.
1. Przyczyny zwichnięć stawu biodrowego
Zwichnięcie stawu biodrowego pojawia się zwykle u młodych osób, w najaktywniejszym momencie życia i spowodowane jest przez upadek z wysokości (np. z drabiny), wypadek samochodowy, motorowy lub inny silny uraz. Dużo rzadziej przyczyną zwichnięcia jest uprawianie sportu, wyjątkiem jest: football amerykański, rugby, wspinaczka wysokogórska, snowboarding, jazda na nartach, gimnastyka i wyścigi samochodowe. U dzieci wystarczy dużo mniejsza siła, by wybić kość z panewki. W 90 proc. przypadków kość udowa przemieszcza się do tyłu, w pozostałych do przodu. Objawami zwichnięcia stawu biodrowego są:
- bardzo silny ból biodra,
- niemożność poruszania uszkodzoną nogą,
- obrzęk,
- krwiak.
Zwichnięcie stawu biodrowego może być zakwalifikowane jako:
- zwichnięcie typu 1 – brak dodatkowych uszkodzeń kości;
- zwichnięcie typu 2 – drobne ukruszenie kości, ale uszkodzony staw jest stabilny;
- zwichnięcie typu 3 – duża niestabilność stawu;
- zwichnięcie typu 4 – zwichnięcie wraz z uszkodzeniem głowy kości udowej.
Przy zwichnięciu biodra może dojść także do uszkodzenia nerwów, co wywołuje brak czucia w stopie. Po takim urazie może się także pojawić uszkodzenie naczyń krwionośnych, co skutkuje niedostatecznym ukrwieniem całej nogi.
Innym rodzajem zwichnięcia stawu biodrowego jest zwichnięcie wrodzone. Taka nieprawidłowość nazywa się dysplazją stawu biodrowego i występuje 2-4 razy na 1000 urodzeń, przy czym 80-85 proc. przypadków to dziewczynki. Dysplazja stawu biodrowego obejmuje nieprawidłowości w budowie panewki stawowej, przeskakiwanie kości, skrócenie dotkniętej chorobą kończyny i jej widoczną asymetrię. Leczenie dysplazji obejmuje zakładanie dziecku specjalnych uprzęży, a w razie braku poprawy – leczenie chirurgiczne. W razie braku leczenia może dojść do zmian zwyrodnieniowych i powstania biodra koślawego.
2. Leczenie zwichnięcia stawu biodrowego
Zwichnięty staw biodrowy wymaga jak najszybszej interwencji lekarskiej. Nie należy ruszać osoby, u której podejrzewamy zwichnięcie biodra. Chorych ze zwichnięciem stawu biodrowego transportuje się w pozycji leżącej. Na czas transportu kończyna jest unieruchamiana. Leczenie odbywa się w szpitalu i polega na szybkim nastawieniu stawu w znieczuleniu ogólnym. Wcześniej robi się prześwietlenie w celu ustalenia, czy nie powstały jakieś dodatkowe uszkodzenia kości, stawu czy tkanek miękkich. Po nastawieniu przeprowadza się także badanie rentgenowskie, aby stwierdzić, czy kości są w odpowiednim miejscu. W rzadkich przypadkach, jeśli uszkodzenia są zbyt duże, aby poprawnie nastawić staw, stosuje się operację chirurgiczną. Po nastawieniu stawu, metodą tradycyjną lub operacyjną, kończyna pozostaje na wyciągu przez ok. 2-3 tygodnie. 2-3 miesiące są potrzebne, aby biodro powróciło do sprawności. W przypadku braku leczenia może dojść do uszkodzenia naczyń krwionośnych oraz martwicy głowy kości udowej. Ryzyko zwiększa się, im dłużej zwichnięte biodro pozostaje nienastawione.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.