Badanie błędnika

Błędnik jest to część ucha wewnętrznego odpowiedzialna za równowagę. Choroby i zaburzenia jego prawidłowego funkcjonowania prowadzą do zaburzeń równowagi, zawrotów głowy, oczopląsu, nudności i wymiotów. Badaniem, które służy do oceny funkcji błędnika jest videonystagmografia (VNG). Polega ono na drażnieniu błędników przy wykorzystaniu próby kalorycznej (wlewanie do przewodu słuchowego na przemian zimnej i ciepłej wody), a następnie rejestracji towarzyszących temu ruchów gałek ocznych za pomocą kamery połączonej z komputerem, gdzie następnie obraz wyświetlany jest w postaci wykresu. Badając ten wykres, można wykryć nieprawidłowości sugerujące uszkodzenie błędnika, a także określić stopień tego uszkodzenia. Nieco starszą i mniej dokładną metodą jest elektronystagmografia (ENG), która różni się tym, że zamiast kamery wykorzystywane są elektrody umieszczone obustronnie w okolicy skroniowej, które rejestrują powstające w trakcie próby kalorycznej pod wpływem ruchów gałek ocznych pole elektryczne.