Biopsja ssąca jelita cienkiego
Biopsja ssąca jelita cienkiego jest badaniem stosowanym w celu zdiagnozowania chorób jelita cienkiego. Wykorzystywana jest tutaj metoda z użyciem kapsułki wprowadzanej drogą doustną do żołądka, skąd dostaje się do jelita cienkiego. Za pomocą strzykawki dołączonej do kapsułki pobierany jest fragment śluzówki jelita cienkiego i następnie badany jest pod kątem histopatologicznym.
Biopsja ssąca jelita cienkiego
Wskazanie do biopsji ssącej jelita cienkiego
Biopsję ssącą jelita cienkiego wykonuje się, gdy:
- występuje zespół złego wchłaniania i niektóre choroby jelita cienkiego;
- występuje podejrzenie chłoniaka górnego odcinka przewodu pokarmowego i innych chorób, które nie doprowadziły jeszcze do rozwoju pełnoobjawowego zespołu złego wchłaniania, np. choroba trzewna, Leśniowskiego-Crohna, Whipple’a;
- jest potrzeba kontroli leczenia choroby trzewnej.
Biopsja jelita cienkiego polega na wprowadzeniu przez usta pacjenta specjalnie skonstruowanej kapsułki i pobraniu, przy jej użyciu, wycinka tkanki ze ściany jelita cienkiego. Kapsułka jest połączona długim i cienkim zgłębieniem, którego jeden koniec pozostaje na zewnątrz ciała pacjenta, podczas gdy drugi spoczywa w przewodzie pokarmowym. Gdy kapsułka znajdzie się w jelicie cienkim, za pomocą strzykawki podłączonej do wolnego końca zgłębnika wytwarza się w niej podciśnienie. W ten sposób przez otwór w kapsułce, do jej wnętrza, przedostaje się śluzówka jelita i zostaje uruchomiony mechanizm tnący. Tak uzyskany materiał zostaje poddany badaniu morfologicznemu krwi. Zgłębnik wprowadza się do kanału biopsyjnego fiberoskopu przez dystalny jego koniec, w taki sposób, aby kapsułka znalazła się kilka milimetrów przed ujściem tego kanału. Tak przygotowany fiberoskop wprowadza się maksymalnie daleko do przewodu pokarmowego.
Przebieg biopsji ssącej jelita cienkiego
Przy tradycyjnej metodzie pacjent połyka kapsułkę i udaje się na trzydziestominutowy spacer. Czasami kapsułka szybciej dostaje się do jelita, gdy pacjent leży na prawym boku. Następnie badający kontroluje położenie kapsułki na monitorze rentgenowskim. Czasami należy podać leki rozkurczowe, aby rozluźnić rozkurczowy zwieracz. Gdy kapsułka znajdzie się w jelicie cienkim, badający wytwarza w niej nadciśnienie przy pomocy strzykawki podłączonej do wolnego końca zgłębnika. Badanie jelita cienkiego kończy się wyjęciem kapsułki z przewodu pokarmowego. Pobrany materiał zostaje poddany badaniu histopatologicznemu, a wynik podawany jest w formie opisu.
W dniu badania pacjent nie powinien spożywać pokarmów. Przed wykonaniem zabiegu badany powinien zgłosić badającemu (jeżeli występują):
- utrudnienie połykania;
- duszność spoczynkową;
- chorobę niedokrwienną serca;
- tętniaka aorty;
- przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych lub skazę krwotoczną;
- nosicielstwo chorób zakaźnych;
- choroby psychiczne;
- obawy związane z wykonaniem badania.
W trakcie badania nie należy nic mówić, po nim zaleca się niespożywanie pokarmów i napojów do momentu utrzymywania się znieczulenia tylnej ściany gardła.
Biopsja ssąca jelita cienkiego jest badaniem bezpiecznym. Jedyne możliwe powikłania to krwawienie lub przedziurawienie jelita, jednak występują one bardzo rzadko. Badanie to wykonywane jest w każdym wieku. Zaletą jest to, że można je stosować u kobiet w ciąży i kobiet w II połowie cyklu miesiączkowego, u których zaistniała możliwość zapłodnienia, z wyłączeniem jednak zastosowania promieni RTG.
Źródła
- Choroba trzewna - obraz kliniczny, diagnostyka serologiczna
- Madaliński M., Biopsja ssąca jelita cienkiego, Encyklopedia Badań Medycznych, Wydawnictwo Medyczne MAKmed, Gdańsk 1996
- Konturek S. Gastroenterologia i hepatologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 83-200-3188-5
- Socha J. Gastroenterologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999, ISBN 83-200-2281-9
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
