Co alergicy powinni wiedzieć o uczuleniu na zwierzęta?

Jak już zostało powiedziane, źródłem alergii nie jest sama sierść. Stanowi ona raczej nośnik zwierzęcych alergenów. Dlatego też, jej długość nie przekłada się bezpośrednio na ryzyko wystąpienia alergii – długowłose zwierzęta mogą uczulać tak samo, jak zwierzęta krótkowłose.

Jednak w długiej sierści dodatkowo mogą odkładać się również inne alergeny zewnętrzne, np. pleśń, pyłki, roztocza kurzu domowego (roztocza lubią zwłaszcza miejsca, w których przesiadują domowi pupile, dlatego też dobrym pomysłem jest regularne czyszczenie dezynfekowanie legowiska). Ponadto czynnikiem zwiększającym ryzyko uczulenia jest tzw. łupież zwierzęcy. Jednak nie zależy on od długości sierści.

Sierść zwierząt domowych znajduje się nie tylko na zwierzętach, ale jest w zasadzie wszechobecna. Zwłaszcza w okresie linienia, kiedy pupile zrzucają jej znaczne ilości, kłaczki obecne są niemal wszędzie – na dywanie, sofie, wykładzinie, meblach i ubraniach. Niestety, im więcej sierści, na której znajdują się alergeny, tym objawy alergii mogą być bardziej dokuczliwe.

Linienie zwierząt jest procesem fizjologicznym, dlatego też nie ma sposobu na to, by je zatrzymać. Kluczowe jest jednak, by w tym okresie szczególnie dbać o domowe porządki. Należy pamiętać o regularnym odkurzaniu, zmywaniu i czyszczeniu tekstyliów i powierzchni. Warto wykorzystać także samoprzylepne rolki do czyszczenia odzieży. Należy także pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji sierści, dostosowanej do potrzeb pupila (strzyżenie, trymowanie, wyczesywanie).

Choć nie ma psów w 100 proc. hipoalergicznych, to jednak pewne rasy uznaje się za mniej alergizujące. Wśród ras najmniej gubiących sierść, a więc najbardziej przyjaznych dla alergików znajdują się przede wszystkim bedlington terrier, portugalski pies wodny, bichon frise, grzywacz chiński, irlandzki spaniel wodny, kerry blue terrier, maltańczyk, pudel, sznaucer.

Rasy, które są najbardziej niebezpieczne dla uczuleniowców, ponieważ mogą mieć dziedziczne problemy z łupieżem to: cocker spaniel, springer spaniel, basset, jamnik, labrador, golden retriever i owczarek niemiecki.

Nie ma również całkowicie hipoalergicznych ras kotów. Kocie alergeny mogą znajdować się w moczu, ślinie i złuszczonym naskórku tych zwierząt. Jednak najczęściej uczulającym alergenem jest białko Fel D1, które znajduje się głównie w kociej ślinie. Zauważono pewne różnice w produkcji łoju i białka Fel D1 u różnych ras kotów.

Dlatego też pewne rasy mogą być mniej alergizujące niż inne. Są to przede wszystkim kot rosyjski niebieski, czy kot syberyjski. Inne polecane alergikom rasy to devon rex, comish rex oraz sfinks. Zaobserwowano także, że więcej gruczołów łojowych w skórze mają samce. Dlatego też osobom zmagającym się z alergią poleca się wybór kotki.

Objawy alergii na psa lub kota są zbliżone do objawów innych rodzajów alergii. U pacjentów pojawia się przede wszystkim kichanie, czerwone, swędzące oczy, kaszel, świszczący oddech, katar, swędzący, zatkany nos, drapanie w gardle, czasem reakcje skórne.

Jeśli zauważysz, że objawy te pojawiają się u ciebie po kontakcie z pupilem, zgłoś się do alergologa. Specjalista skieruje cię na testy alergiczne – skórne i/lub z krwi. Specjalne badania nazywane testem radioalergosorpcji mogą pomóc odkryć przyczynę alergii. Dobrze jest zrobić sobie takie badania, ponieważ przyczyną mogą być pyłki lub pleśń znajdujące się na psie, a nie sam pupil.

Teoretycznie możliwe jest życie pod jednym dachem alergika z psem i kotem. Szacuje się, że nawet w 25 proc. przypadków zwierzę powodujące alergię u domownika, zostaje w domu. Jednak wiele zależy od poziomu wrażliwości danej osoby oraz ilości alergenów wytwarzanych przez zwierzę.

Jeśli cierpisz na alergię, a nie chcesz rozstać się ze swoim pupilem, możesz spróbować:

• nie wpuszczać pupila do sypialni,
• bawić się z psem i wyczesywać zwierzę na zewnątrz,
• myć ręce po każdej zabawie z pupilem,
• kąpać psa przynajmniej raz w tygodniu,
• pozbyć się z domu wykładzin i dywanów.

Zwierzęta domowe odgrywają istotną rolę w życiu wielu rodzin. Szczególnie jeśli w domu są dzieci, pies czy kot mogą być źródłem wielu pozytywnych emocji. Mogą stanowić też wsparcie w rozwoju pociechy, gdyż ich obecność uczy dzieci odpowiedzialności, wrażliwości oraz szacunku do żywych istot.

Zanim jednak zdecydujesz się adoptować domowego zwierzaka, sprawdź jak reaguje na niego twoje dziecko. Pozwól wcześniej maluchowi pobawić się z psem lub kotem. Jeśli pojawią się jakieś niepokojące objawy, skontaktuj się z alergologiem. Niestety nie ma też gwarancji, że alergia nie rozwinie się u dziecka, nawet jeśli początkowo nie było żadnej reakcji.

Co zrobić, jeśli zaobserwujesz, że u twojego dziecka rozwinęła się alergia na domowego pupila? Objawów alergii nigdy nie należy bagatelizować. Na początku udaj się do lekarza alergologa, gdyż tylko wtedy dokładnie potwierdzisz, co jest rzeczywistą przyczyną uczulenia.

W przypadku niewielkich reakcji alergicznych pomóc może wprowadzenie nowych zasad higienicznych, które pozwolą ograniczyć poziom alergenów. Niestety, jeśli dziecko ma poważną alergię, najczęściej jedynym wyjściem jest znalezienie nowego domu dla pupila.

Niektóre osoby, nawet pomimo alergii na zwierzęta, nie wyobrażają sobie bez nich życia. Jeśli należysz do tego grona i koniecznie chcesz mieć w domu zwierzę, weź pod uwagę nie tylko psy i koty. Chociaż psy i koty to najpopularniejsze zwierzęta domowe, to jednak istnieje także wiele innych, ciekawych gatunków, które mogą być doskonałymi towarzyszami w codziennym życiu.

Dobrym wyborem dla alergika może być żółw, rybki, pustelnik lub wąż. Pamiętaj jednak, że takie zwierzęta też mogą stanowić pewne zagrożenie – egzotyczne zwierzęta mogą przenosić salmonellę i inne choroby, podobnie jak żółwie.