Depresja jednobiegunowa – co to jest, objawy, przyczyny, leczenie
Depresja jednobiegunowa jest zaburzeniem nastroju, w którym epizody depresyjne nie przeplatają się z epizodami maniakalnymi lub hipomaniakalnymi. Charakteryzuje się m.in. jednostajnym uczuciem smutku, niskim poziomem energii, czy utratą zainteresowania otoczeniem. Jak jeszcze objawia się depresja jednobiegunowa? Na czym polega leczenie?
1. Co to jest depresja jednobiegunowa?
Depresja jednobiegunowa (nawracające zaburzenia depresyjne, choroba afektywna jednobiegunowa) to jedna z chorób afektywnych, która charakteryzuje się występowaniem tylko jednego bieguna nieprawidłowego stanu nastroju. Osoby nią dotknięte doświadczają m.in. obniżonego nastroju oraz braku zainteresowania otaczającym światem.
Termin wprowadzony został w celu odróżnienia od choroby afektywnej dwubiegunowej (depresji dwubiegunowej), która charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem epizodów manii lub hipomanii oraz depresji.
W depresji jednobiegunowej występują natomiast tylko epizody depresyjne, nastrój nie zmienia się. Choć epizody depresyjne mogą być przedzielone okresami remisji, to jednak nie rozpoznaje się drugiego bieguna – stanu maniakalnego lub hipomaniakalnego. Samopoczucie pacjenta nie waha się tak bardzo, jak w drugim przypadku.
2. Jak objawia się depresja jednobiegunowa?
Choroba afektywna jednobiegunowa objawia się poprzez:
- obniżony nastrój, smutek, zwiększona drażliwość,
- utrata zainteresowania otoczeniem, utrata zdolności do odczuwania przyjemności, brak satysfakcji,
- przewlekłe zmęczenie, spadek energii,
- zmiana apetytu,
- zaburzenia snu, bezsenność lub nadmierna senność,
- problemy z koncentracją uwagi, kłopoty z podejmowaniem decyzji i działania,
- spowolnienie psychoruchowe,
- negatywna samoocena, poczucie winy, beznadziejności,
- objawy somatyczne,
- myśli samobójcze, myśli o śmierci, czasem próby samobójcze.
Objawy mogą być złożone i mogą mieć zmienny charakter. Często nie występują od razu. Wyróżnia się kilka etapów przebiegu choroby jednobiegunowej.
Na początku obserwuje się przede wszystkim obecność czynników ryzyka, bez wyraźnych objawów depresyjnych lub tylko z objawami subdepresyjnymi. Dalej pojawiają się pierwsze epizody depresji, po których najczęściej ma miejsce remisja. Potem następuje nawrót choroby oraz jej przewlekły przebieg.
3. Przyczyny depresji jednobiegunowej
Patogeneza depresji jednobiegunowej jest bardzo skomplikowana i wieloczynnikowa. Uważa się, że w rozwoju zaburzeń afektywnych jednobiegunowych duże znaczenie ma m.in. podatność genetyczna, typ osobowości, zdarzenia traumatyczne, czy czynniki środowiskowe.
Równie często wspomina się także o tym, że przyczyną choroby mogą być dysfunkcje w układach neuroprzekaźników, obniżone stężenie dopaminy, noradrenaliny, serotoniny w szczelinie synaptycznej.
4. Leczenie depresji jednobiegunowej
Leczenie choroby afektywnej jednobiegunowej ukierunkowane jest przede wszystkim na zniesienie objawów choroby lub maksymalne ich złagodzenie w celu poprawy samopoczucia pacjenta.
Najczęściej stosuje się leczenie farmakologiczne (leki, które wpływają na nastrój) połączone z psychoterapią. Przy czym przyjmowanie leków na depresję i efekty farmakoterapii powinny być kontrolowane przez lekarza. Pacjentów często edukuje się także w zakresie samopomocy i zmian w stylu życia.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.
