Jak działa dieta aloesowa? Składniki, przebieg i możliwe rezultaty

Aloes (Aloe barbadensis miller) to roślina krzewiasta albo drzewiasta, wyróżniająca się intensywną zieloną barwą. Posiada mięsiste liście o trójkątnym kształcie z ząbkowanymi krawędziami, a także kwiaty o żółtej barwie oraz owoce z licznymi nasionami. Wieloletni aloes występuje przede wszystkim w suchych regionach Afryki, Europy, Azji i Ameryki.

Ta roślina posiada wyjątkowe właściwości, które wynikają z drogocennych substancji znajdujących się w jej wnętrzu. W jej składzie wyróżnić można aż 75 potencjalnie aktywnych składników, takich jak:

• witaminy,
• minerały,
• enzymy,
• cukry,
• aminokwasy,
• ligninę,
• saponiny,
• kwasy salicylowe.

Aloes ma w swoim składzie 96% wody, ale pomimo tego, jego liście obfitują w cenne składniki. Zacznijmy od witamin - aloes jest bogatym źródłem witaminy C, A i E (przeciwutleniacze), witaminy B12, kwasu foliowego oraz choliny. Spośród minerałów w roślinie znajduje się wapń, chrom, miedź, magnez, selen, mangan, potas, sód i cynk.

W aloesie nie brakuje również enzymów - jest ich aż osiem: allinaza, alkaliczna fosfataza, amylaza, bradykinaza, karboksypeptydaza, katalaza, celulaza, lipaza i peroksydaza. Warto wspomnieć, że bradykinaza ma właściwości łagodzące stany zapalne skóry, zaś inne enzymy wspierają proces rozkładu cukrów i tłuszczów. Pozostając w temacie cukrów - monosacharydy (glukoza i fruktoza) oraz polisacharydy - je również można znaleźć w zielonych liściach.

Aloes dostarcza także antrachinonów - powszechnie znanych ze swoich właściwości przeczyszczających. Dwa z nich (aloina i emodyna) działają przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo.

Sterydy roślinne, które są w aloesie, także pełnią ważną rolę. Działają przeciwzapalnie, antyseptycznie i przeciwbólowo (lupeol). Hormony, takie jak auksyny i gibereliny, są pomocne podczas procesu gojenia się ran, także mają przeciwzapalne działanie.

Oprócz wymienionych składników roślina zawiera ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu aminokwasy, a także kwas salicylowy (właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne).

Patrząc na tak liczną zawartość cennych składników, trudno nie doceniać aloesu. Wyciągi z aloesu od dawna wykorzystywane są w przemyśle kosmetycznym i leczniczym. Znajdują się m.in. w preparatach nawilżających, łagodzących oparzenia, podrażnienia, stany zapalne na skórze i odmrożenia. Dodawane są także do preparatów regenerujących i przyspieszających gojenie się ran. Aloes uwzględnia się także w leczeniu trądziku i łuszczycy.

Dobroczynne właściwości aloesu zastosowano również w środkach doustnych, mających na celu łagodzenie stanów zapalnych, np. narządów wewnętrznych czy poprawę flory bakteryjnej jelit.

Nic zatem dziwnego, że na bazie aloesu powstała specjalnie opracowana dieta, nawet w kilku wariantach. Jednym z bardziej popularnych jest trwający 9 dni program, w którym podstawą jest zażywanie miąższu z aloesu. Oprócz tego, w czasie kuracji zalecane są także suplementy, np. ekstrakt z owoców tamaryndowca, lucerny, młodego jęczmienia oraz zielonej pszenicy.

Jak wygląda menu diety aloesowej?

• Pierwsze 2 dni skupiają się na intensywnym oczyszczaniu organizmu, dlatego tradycyjne potrawy zamienia się na szejki z białka sojowego, żelu aloesowego i suplementów.
• Przez następne 7 dni, obok szejka z wymienionych składników można sobie pozwolić na kolację - całkiem wytrawną, ponieważ może oscylować w granicach 600 kcal.

W 9 dniowej kuracji nie może zabraknąć odpowiedniej dawki aktywności fizycznej, minimum 30 minut każdego dnia. Bardzo ważną kwestią jest właściwe nawodnienie - zaleca się picie około 2 litrów wody na dobę.

Zwolennicy diety wskazują, że stosowanie tej metody odżywiania przynosi wiele korzyści dla zdrowia. Wśród głównych atutów wymieniają usunięcie toksyn i odkwaszenie z organizmu, zmniejszenie obrzęków i niższe ciśnienie krwi.

Dodatkowo, wskazują oni na zwiększenie odporności organizmu oraz lepsze samopoczucie, więcej życiowej energii, wyższą odporność na stres. Kolejną zaletą diety aloesowej jest pozytywny wpływ na metabolizm, lepsza praca układu trawiennego, pozbycie się zaparć i wzdęć oraz spadek masa ciała.

Czy to oznacza, że dietę można traktować jako odchudzającą? Poprawa metabolizmu na pewno ułatwia odchudzanie, podobnie jak oczyszczenie organizmu z toksyn, jednak przez 9 dni trudno o utratę tkanki tłuszczowej. Można zatem zauważyć spadek masy ciała na wadze, ale będzie to głównie woda, a nie tłuszcz. Pamiętajmy o tym, że chudniemy wtedy, gdy utrzymujemy deficyt kaloryczny w organizmie, czyli dostarczamy mniej kcal niż potrzebujemy.

Choć aloes jest ceniony za swoje właściwości zdrowotne, nie każda osoba powinna sięgać po dietę opartą na jego składnikach. Doustne stosowanie aloesu - zwłaszcza w postaci żelu, soku lub suplementów - może powodować działania niepożądane lub wchodzić w interakcje z lekami. Przed rozpoczęciem kuracji warto skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza w przypadku chorób przewlekłych.

Dieta aloesowa nie jest zalecana:

• kobietom w ciąży i karmiącym, ponieważ aloes może działać przeczyszczająco i wywoływać skurcze macicy, co zwiększa ryzyko poronienia,
• dzieciom i młodzieży do 12 roku życia - brak wystarczających danych o bezpieczeństwie stosowania,
• osobom z chorobami przewodu pokarmowego, takimi jak wrzody, zespół jelita drażliwego (IBS) czy stany zapalne jelit - aloes może nasilać objawy,
• pacjentom z chorobami nerek, ze względu na ryzyko nasilenia zaburzeń elektrolitowych,
• osobom z cukrzycą, które przyjmują leki obniżające poziom glukozy - aloes może wpływać na gospodarkę cukrową i prowadzić do hipoglikemii,
• osobom przyjmującym leki moczopędne, nasercowe lub przeciwzakrzepowe - możliwe są interakcje i nasilenie działań niepożądanych,
• osobom z niedoborem elektrolitów (np. potasu), ponieważ aloes może nasilać ich utratę przy dłuższym stosowaniu,
• osobom uczulonym na aloes lub inne składniki diety - choć rzadko, aloes może wywołać reakcje alergiczne.

Dodatkowo należy pamiętać, że stosowanie aloesu w dużych dawkach lub przez dłuższy czas może prowadzić do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. Warto przestrzegać zaleceń producenta preparatu i unikać przekraczania dziennych dawek.

Źródła

1. Dagmara Dąbek