Impotencja a cukrzyca
Typowe dla cukrzycy jest stopniowe rozwijanie się objawów. Początkowo u pacjentów chorych na cukrzycę dochodzi do sporadycznych niepowodzeń w kontaktach seksualnych. Jedni pacjenci uzyskują wzwód, ale nie mogą go utrzymać, inni uzyskują tylko niepełną erekcję prącia. Do całkowitej niezdolności do odbycia stosunku płciowego dochodzi przede wszystkim u tych pacjentów, u których cukrzyca ma przebieg długotrwały.
Kłopoty ze wzwodem są powikłaniem często określanym jako „ciche powikłanie cukrzycy” (ang. silent complication). Lekarze tak właśnie nazywają to powikłanie, ponieważ duża część mężczyzn nie zgłasza tego problemu lekarzowi, nie wierząc w możliwość skutecznej terapii lub po prostu bagatelizując go.
1. Jak często zaburzenia erekcji występują u chorych z cukrzycą?
Cukrzyca jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka występowania zaburzeń potencji. Statystycznie chorzy z cukrzycą mają trzykrotnie większe prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z erekcją w porównaniu z mężczyznami nieobciążonymi tą chorobą. U części chorych zaburzenia wzwodu są nawet pierwszym objawem tej choroby.
Na podstawie badań ankietowych, przeprowadzonych wśród chorych na cukrzycę mężczyzn, wykazano, że problem zaburzeń erekcji w ciągu 10 lat chorowania dotyczy prawie 70 proc. chorych, czyli 2 na 3 ankietowanych. Różnicując typy cukrzycy – częściej zaburzenia wzwodu występują u chorych na cukrzycę typu 2 (72,39 proc.), zaś trochę rzadziej u chorych na typ 1 (55,13 proc.).
2. Dlaczego w przebiegu cukrzycy dochodzi do problemów ze wzwodem?
U 95 proc. pacjentów z cukrzycą przyczyną kłopotów ze wzwodem jest sama cukrzyca.
Do erekcji dochodzi na skutek rozszerzenia naczyń krwionośnych członka i zwiększenia napływu krwi pod wpływem impulsów przewodzonych przez włókna nerwowe. Większość chorób powodujących zaburzenia erekcji wpływa albo na czynnik naczyniowy, albo na czynnik nerwowy. Z cukrzycą jest jednak nieco gorzej. Kłopoty w życiu seksualnym chorych na nią mężczyzn są wynikiem powodowanych przez nią zmian zarówno w naczyniach, jak i we włóknach nerwowych odpowiedzialnych za występowanie wzwodu.
W cukrzycy dochodzi do swoistych uszkodzeń naczyń krwionośnych, zarówno małego kalibru (mikroangiopatia), jak i średniego, i dużego (makroangiopatia). Proces ten, nieco podobny do miażdżycy, powoduje niedrożność i obliterację (zwężanie) włośniczek i naczyń krwionośnych.
Zmiany te odpowiadają za powstawanie takich powikłań cukrzycy, jak nefropatia (uszkodzenie nerek), retinopatia (uszkodzenie oczu), niedokrwienie kończyn. Jeżeli zmiany typu makro- i mikroangiopatii u chorych na cukrzycę zlokalizują się w obrębie tętnic i tętniczek naczyń kapilarnych prącia, dochodzi do zaburzeń napływu krwi do prącia i tym samym do zaburzeń potencji.
Drugim mechanizmem powstawania zaburzeń erekcji w cukrzycy jest uszkodzenie układu nerwowego, czyli tzw. neuropatia cukrzycowa. Szczególne znaczenie ma tutaj tzw. neuropatia autonomiczna, kiedy nieprawidłowo funkcjonuje układ nerwowy wegetatywny, regulujący czynność narządów wewnętrznych oraz odpowiadający za mechanizm powstawania erekcji. Uszkodzone przez chorobę nerwy nie chcą przewodzić pobudzenia i przyczyniają się do zaburzenia tego mechanizmu.
3. Jak można leczyć zaburzenia erekcji u chorych na cukrzycę?
Problem zaburzeń erekcji, niestety, uważany jest za „wstydliwy”, co powoduje, że niewielu chorych porusza ten temat podczas rozmowy ze swoim lekarzem. Przyznanie się do kłopotów ze wzwodem jest o tyle dobre, że medycyna ma obecnie wiele do zaoferowania w leczeniu zaburzeń potencji. Dostępne dzisiaj środki są łatwe w stosowaniu, a wymagają jedynie konsultacji lekarskiej.
Choć zaburzenia wzwodu w cukrzycy w większości przypadków wynikają z nieodwracalnych zmian chorobowych, to jednak można zastosować leczenie, które pozwoli na udane życie seksualne i poprawę jakości życia.
Po pierwsze – podstawą jest prawidłowe leczenie cukrzycy, które pozwoli maksymalnie opóźnić postępowanie choroby. Także dbanie o kondycję fizyczną czy niepalenie papierosów pozytywnie wpłynie na erekcję.
Po drugie – wszystkie dostępne metody leczenia zaburzeń potencji mogą być stosowane u chorych na cukrzycę. A zatem lekarz może wykorzystać przy leczeniu chorych mężczyzn:
leki doustne,
iniekcje do ciał jamistych,
aparaty próżniowe,
leczenie chirurgiczne (implanty).
Terapią pierwszego rzutu są inhibitory fosfodiesterazy typu 5, których skuteczność u chorych z cukrzycą sięga powyżej 50 proc. Dla większej skuteczności można te metody łączyć ze sobą. Pamiętać także należy, aby nie kupować żadnych leków przed ówczesną konsultacją z lekarzem lub farmaceutą, gdyż leki te nie pozostają bez wpływu na organizm mężczyzny i mogą być nieskuteczne lub nawet niebezpieczne dla zdrowia.
Bibliografia
Gregoir A. Impotencja, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 832-00-185-36
Gill G.V., Pickup J.C., Williams G. Cukrzyca - trudne pytania, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2001, ISBN 83-88778-13-7
Marso S.P. Cukrzyca i choroby układu sercowo-naczyniowego, Via Medica, Gdańsk 2004, ISBN 83-7258-292-0
Bernas M., Czech A., Tatoń J. Diabetologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 978-83-200-3370-0
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.