Jak rozmawiać z chorym na nerwicę?

Osoby chore na nerwicę przeżywają wiele trudności. Odczuwany lęk i zmiany w myśleniu oraz postrzeganiu wpływają na pogorszenie funkcjonowania i oceny sytuacji. Chory potrzebuje pomocy otoczenia i wsparcia bliskich osób. Jednak dotarcie do osoby cierpiącej na nerwicę może być trudne. Rozmowa jest bardzo istotna, czasem może być utrudniona ze względu na samopoczucie chorego. Mimo tego warto starać się utrzymywać dobry kontakt z osobą cierpiącą na nerwicę, ponieważ ma to działanie terapeutyczne i korzystnie wpływa na cały proces leczenia zaburzeń nerwicowych.

1. Trudności w funkcjonowaniu społecznym chorego na nerwicę

Podstawową metodą leczenia zaburzeń nerwicowych jest psychoterapia. Jest prowadzona w formie rozmowy pacjenta z terapeutą. Daje szansę choremu na wyrażenie swoich emocji, opowiedzenie o trudnościach i ciężkich przeżyciach.

Nerwice swoje podłoże mają w wewnętrznych kłopotach i konfliktach osoby chorej. Dlatego tak ważna jest rozmowa z chorym, która pozwala mu na uzewnętrznienie psychicznych problemów i podjęcie pracy nad ich rozwiązaniem.

Zobacz film: "Choroby serca najczęstszą przyczyną zgonów Polaków"

Otoczenie chorego ma bardzo duży wpływ na jego samopoczucie. Osoba cierpiąca na nerwicę potrzebuje akceptacji i bliskości innych osób. Niezbędna jest również ich pomoc w codziennym życiu i radzeniu sobie z problemami. W trakcie rozwoju choroby często sam chory nie potrafi dobrze ocenić tego, co się z nim dzieje.

2. Wpływ otoczenia na podjęcie decyzji o leczeniu nerwicy

• Osoby bliskie mogą wskazać, że zauważają w jego zachowaniu niepokojące sygnały. W takim momencie bardzo ważna jest rozmowa z tą osobą. Pojawiające się zaburzenia mogą stopniowo degradować jej życie. Wspieranie chorego w tym czasie i namawianie go na wizytę u specjalisty może być możliwością zatrzymania rozwoju zaburzeń i powrotu do zdrowia.
• Warto w tym miejscu zaznaczyć, że osobę przejawiającą zaburzenia lękowe należy traktować z szacunkiem i godnością. Nadal ma ona prawo decydować o swoim życiu. Jeśli jest osobą dorosłą, to od niej zależy, czy podejmie się specjalistycznej konsultacji. Przymus i szantaż nie prowadzą do rozwiązania problemów, lecz je wzmagają. W takim przypadku zaburzenia chorego mogą się pogłębiać, jego opór przed wizytą u lekarza nasilać się, a on sam może mieć poczucie osamotnienia i braku wsparcia ze strony bliskich.
• Rozmowa, która ma na celu zachęcenie do podjęcia leczenia nerwicy, powinna przebiegać w przyjaznej atmosferze. Wymiana argumentów i ocena sytuacji mogą być dla chorego wskazówką do zmiany swojego nastawienia. Istotne jest również zaoferowanie pomocy i utwierdzenie chorego w przekonaniu, że nadal jest bardzo ważnym członkiem rodziny i wszystkim zależy na jego dobrym samopoczuciu. Stworzenie przyjaznej atmosfery i możliwości skorzystania z pomocy bliskich daje choremu poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji.

3. Rola kontaktu z innymi osobami w nerwicy

Także podczas leczenia chorego nie należy zapominać o kontakcie z nim. Rozpoznanie choroby i działania terapeutyczne mają wpływ na działania chorego i stres, jaki odczuwa. Dlatego tak istotna jest pomoc i wsparcie rodziny. Oprócz pomocy w wykonywaniu czynności ważne jest również wsparcie psychiczne.

Dla rodziny jest to również trudny czas, ponieważ choroba jednego z członków może prowadzić do dużych zmian w codziennym funkcjonowaniu. Domownicy nie powinni jednak zaniedbywać kontaktu z osobą chorą. W tym trudnym czasie jest to bardzo ważny element jego powrotu do zdrowia.

Warto rozmawiać z chorym o jego samopoczuciu i problemach. Nie należy bagatelizować trudności chorego. Osoba zdrowa może nie mieć trudności w wykonywaniu nawet prostych spraw, natomiast dla chorego mogą być one przeszkodą nie do pokonania. Dlatego też ważna jest postawa rodziny i jej nastawienie do osoby chorej na nerwicę.

Zapoznanie się z objawami zaburzeń i próby zrozumienia postępowania chorego mogą zaowocować polepszeniem się kontaktu z nim.

4. Pozytywne skutki rozmów z chorym na nerwicę

Dobry kontakt z chorą osobą wpływa na jej samopoczucie. Jeśli ma on z kim porozmawiać o swoich trudnościach i emocjonalnych problemach, znajduje zrozumienie, to wzrasta w nim motywacja do działania i zmniejsza się wewnętrzne napięcie. Warto także zwrócić uwagę, że chorego należy traktować jak osobę dorosłą. Rozmowy z nim nie powinny mieć charakteru autorytarnego, narzucającego zdanie i opinie zdrowych członków rodziny.

Rozumienie problemów chorego oraz rozmowy o jego trudnościach pozwalają rodzinie sprawnie pomagać osobie z nerwicą. Wywoływane przez chorobę lęki można zmniejszać, jeśli odpowiednio postępuje się z chorym.

Dowiadywanie się, skąd biorą się te zaburzenia emocjonalne, dbanie o poprawę sytuacji i zmniejszenie stresujących sytuacji może pomóc w rozwiązywaniu problemów psychicznych chorego.

Rodzina może aktywnie uczestniczyć w powrocie do zdrowia osoby chorej. Rozmowy na temat samopoczucia i postępów w leczeniu są sygnałem zainteresowania się problemami chorego przez domowników i budują w nim poczucie przynależności do grupy.

Wsparcie rodziny, jakie płynie z kontaktu z innymi osobami to skuteczne leczenie nerwicy. Chory mając zapewnione poczucie bezpieczeństwa i motywację może przeciwstawiać się problemom i znajdować w sobie energię do dalszego działania.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.