Kariera zawodowa to zdobywanie nowych kwalifikacji, doświadczenia i obejmowanie kolejnych (coraz wyższych) stanowisk. Kariera zawodowa to więc wszystko to, co wpisujemy w nasze CV - szereg działań, które podjęliśmy, aby osiągnąć konkretny cel zawodowy.
Tak naprawdę karierę zawodową można zacząć rozwijać już na etapie szkolnictwa, np. w liceum. Wybieramy wtedy studia, co precyzuje dalszą drogę zawodową. Możemy także brać udział w różnego rodzaju szkoleniach i kursach przygotowawczych, co dodatkowo wzbogaci nasze CV i uwiarygodni nas jako dobrego pracownika w oczach ewentualnego pracodawcy.
Wyróżnia się dwa podstawowe modele rozwoju kariery zawodowej:
kariera pionowa oznacza pięcie się coraz wyżej po szczeblach, zdobywanie nowych kwalifikacji i awansowanie na coraz wyższe, lepsze, bardziej wymagające stanowiska, zazwyczaj aż do osiągnięcia szefostwa lub prezesury.
kariera pozioma to rozwijanie swoich umiejętności w konkretnej dziedzinie, poszerzanie wiedzy, zdobywanie specjalizacji.
Karierę można rozwijać w dużej korporacji, małym miejskim przedsiębiorstwie, a także samemu, na zasadach własnej działalności. Opiera się na wielu nowych wyzwaniach, samodoskonaleniu się.
Kariera zawodowa, aby była udana i kierowała prosto do zamierzonego celu, musi być odpowiednio zaplanowana. Trudno osiągać zawodowe sukcesy, jeśli się żyje z dnia na dzień i nie planuje najbliższej przyszłości.
To co warunkuje osiągnięcie sukcesu zawodowego to:
- jasno określony cel
- dążenie do profesjonalizmu, ale nie niezdrowego perfekcjonizmu
- kreatywność
- otwartość na nowe wyzwania
- znalezienie idealnego balansu między życiem zawodowym a prywatnym
- nastawienie na ewentualne porażki i niepowodzenia (tzw. margines błędu)
Im prężniej rozwija się kariera zawodowa, tym większe jest ryzyko wystąpienia chronicznego stresu, chorób cywilizacyjnych i zawodowych, a także pracoholizmu. Oczekujemy od siebie coraz więcej, odczuwamy presję czasu, mamy coraz więcej obowiązków. Jemy w biegu, niezdrowo, z czasem zaczynamy mieć problemy żołądkowe i zaburzenia psychosomatyczne, a to może doprowadzić do nerwicy albo nawet depresji.
Czasem konieczna okazuje się pomoc psychologiczna i zminimalizowanie czynników ryzyka - np. zmiana pracy na mniej stresującą lub stanowiska na mniej wymagające. Czasem okazuje się także, że naszym przeznaczeniem jest praca solo, na własnych warunkach, ponieważ bycie częścią zespołu nas męczy i czujemy się źle w takiej pracy.
Najważniejsze w rozwijaniu kariery zawodowej jest dopasowanie do własnych potrzeb i oczekiwań. Unikamy w ten sposób niepotrzebnego stresu i minimalizujemy ryzyko zachorowania.
