Kot syberyjski - wygląd, charakter, pielęgnacja, choroby

Kot syberyjski w Polsce pojawił się dopiero po 1989 roku. Od tamtej pory rasa zyskuje coraz większą popularność. Czy warto mieć w domu kota syberyjskiego, jakie ma wady i zalety oraz jak się zachowuje? Jakie kolory umaszczenia może mieć kot syberyjski i na co może zachorować? Jak wygląda prawidłowa pielęgnacja, żywienie i hodowla tej rasy? Jak przebiega cykl rozrodczy kota syberyjskiego? Czy istnieje podobna rasa?

1. Historia kota syberyjskiego

Historia kota syberyjskiego nie jest zbyt dokładnie opisana. Wiadomo, że rasa powstała dawno temu prawdopodobnie w wyniku krzyżowania rdzennych kotów z Syberii z kotami domowymi, przywiezionymi przez osadników lub zesłańców.

Jest to rasa stworzona naturalnie, bez wpływu człowieka. Początkowo była uważana za pospolitą, ceniono jedynie umiejętności łowieckie i dużą odporność na warunki atmosferyczne. W Rosji nie stworzono hodowli, koty żyły na wpół dziko i ich liczba nie była kontrolowana.

Zobacz film: "Badania - czym różnią się właściciele kotów od właścicieli psów?"

Uważa się, że kot syberyjski w Rosji występował już w XI wieku jako ochrona przed myszami i szczurami. Był często spotykany na zewnątrz i w domach. Dotarł do innych krajów dopiero, gdy granice zostały otwarte, a podróże stały się częstsze.

W XIX wieku koty dotarły do Europy i zostały zabrane na wystawę w Kryształowym Pałacu w Londynie w 1871 roku. Zauważył je inicjator ruchu miłośników kotów Harrison Weir i opisał w książce "Nasze koty i wszystko na ich temat". Tekst został wydany w 1889 roku i jest uznawany za pierwszą dokumentację.

Zakończenie rewolucji październikowej i rządy Związku Radzieckiego zaowocowały zakazem posiadania kotów w domach. Wynikało to z problemów dotyczących ilości pożywienia w kraju. Wówczas w Europie i USA ludzie byli wyjątkowo zainteresowani nowymi rasami, ale hodowla kota syberyjskiego rozwinęła się w dopiero latach 80. XX wieku.

Gdy poznano cechy tej rasy, coraz więcej ludzi chciało mieć właśnie tego kota. Utworzono pierwszy klub miłośników rasy syberyjskiej o nazwie "Katofiel" i w 1987 roku odbyła się wystawa kotów syberyjskich w Sankt Petersburgu (wówczas Leningrad).

Osobniki nazywano "kotami syberyjskimi leśnymi" i ludzie mogli podziwiać białego Romana oraz niebieskiego Marsa w pręgi point. Te dwa konkretne koty pozwoliły na opracowanie wzorca rasy.

W 1990 roku Elizabeth Terrel hodowczyni persów zamieniła 4 koty perskie na 3 koty syberyjskie (dwie córki i syna Romana). Były pierwszymi kotami tej rasy w Ameryce. W Wielkiej Brytanii rasa pojawiła się w 2002 roku.

Kota syberyjskiego wstępnie zarejestrowano w 1991 roku, a w 1997 roku Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Kotów (TICA) uznała go za pełnoprawną rasę. Rok później to samo zrobiła Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (FIFe).

W Polsce pierwszym kotem syberyjskim był Bajra Rołas w 1989 roku. Przywiozła go Jolanta Sztykiel, która też rozpoczęła pierwszą ich hodowlę.

2. Charakter kota syberyjskiego

Koty syberyjskie to pieszczochy wymagające bliskiego kontaktu z człowiekiem. Szczególnie w młodym wieku potrzebują dużo uwagi. Na ogół są odważne, ciekawskie i uwielbiają różnego rodzaju zabawy. Często próbują wspinać się po meblach. Co ważne, dobrze dogadują się z dziećmi oraz z innymi zwierzętami.

Kot syberyjski nie lubi być sam. W przypadku częstych nieobecności w domu, warto przygarnąć inne zwierzątko dla towarzystwa. Rasę tą cechuje również uczuciowość i przyjazne nastawienie. Kot jest przywiązany do właściciela i go uwielbia.

Jest też bardzo inteligenty i samodzielny, potrafi szybko dostosować się do nowych warunków. Proces wychowawczy przebiega szybko i bezproblemowo. Warto zwrócić uwagę na sposób okazywania przez niego potrzeb np. potrzeby wody czy wyjścia na dwór. Bardzo ułatwi to wspólne życie i zadowoli zwierzę.

Kot syberyjski dużo się rusza, jest energiczny i aktywny. Najczęściej wypoczywa na wysokościach, na najwyższych szafkach i półkach. Warto z tego względu kupić specjalne podesty, które ułatwią im wspinaczkę i zniwelują możliwość stłuczenia drobiazgów z mebli. Dobrze radzi sobie też z polowaniem, można go określić jako doskonałego łowcę.

Koty syberyjskie komunikują się za pomocą miauczenia i mruczenia. Posiadają szeroką skalę głosu - od wysokiego po głęboki i melodyjny. Poruszają się z gracją, mimo sporej wielkości. Są też zwinne i skoczne przez całe swoje życie.

Mają silną potrzebę kontaktu, ale same decydują kiedy odbywa się głaskanie. Często chodzą za właścicielem krok w krok, ale nie muszą go dotykać czy siedzieć na kolanach. Witają się też z nim po przyjściu do domu. Uwielbiają ludzi i nie wstydzą się okazywać im swoich uczuć.

Kot syberyjski nie niszczy niczego specjalnie i lubi wodę, nawet gdy ma z nią styczność w trakcie kąpieli. Dla dzieci jest cierpliwy, wyrozumiały i chętnie się bawi. Nie będzie zadowolony z nowego współlokatora i może być początkowo obrażony z tego powodu.

Rasa ta przyzwyczaja się do życia w mieszkaniu, ale warto przystosować balkon lub część ogrodu do swobodnego wychodzenia. Osobniki nie zachorują ze względu na grube futro i odporny, silny organizm. Natomiast często przyniosą ze sobą jakąś zdobycz, np. mysz lub ptaka.

3. Wady kota syberyjskiego

Kot syberyjski nie będzie odpowiedni dla każdego i warto dokładnie sprawdzić czy rasa będzie pasować do danego właściciela.

Wady kota syberyjskiego

• młody potrzebuje dużo uwagi i zainteresowania,
• jest uparty,
• lubi się wspinać i może zniszczyć meble,
• nie lubi samotności,
• on decyduje kiedy można go głaskać,
• nie lubi dużo kontaktu fizycznego,
• wydaje dużo dźwięków w różnych tonach,
• gubi sierść,
• nie lubi czesania,
• wymaga sporej pielęgnacji.

Zalety kota syberyjskiego

• jest zdrowy i odporny,
• jest piękny.
• nie ma skłonności do niszczenia,
• nie jest agresywny,
• jest uczuciowy i towarzyski,
• wita właścicielu po powrocie do domu,
• potrafi zaakceptować inne zwierzęta,
• jest idealny dla dzieci,
• szybko się uczy,
• może mieszkać w domu,
• może mieszkać poza domem,
• mniej uczula,
• lubi wodę,
• jest doskonałym łowcą.

4. Jak wygląda kot syberyjski

Kot syberyjski ma piękne, lśniące i gęste futro. Sierść układa się w kryzę, portki na udach i grzywę, która kojarzy się z lwem. Jest przylegająca do ciała, ale warstwa podszerstka chroni przed mrozem i czynnikami zewnętrznymi.

Rasę wyróżnia dobrze zbudowane ciało, wypukłe czoło, głowa o trójkątnym kształcie i wyraźnie zaznaczone kości policzkowe. Uszy kota syberyjskiego mają odstające kępki sierści wewnątrz, są szerokie i pochylone do przodu.

Duże oczy najczęściej mają zieloną lub bursztynową barwę, są skośnie osadzone. Ogon jest spory i bardzo puszysty. Kot syberyjski może mieć różne umaszczenie - jednolite lub w pręgi.

5. Kolory kota syberyjskiego

Kot syberyjski może mieć różne kolory umaszczenia. Każda odmiana wykazuje nieco inne cechy charakteru i przejawia odmienne zachowanie. Warto wziąć to pod uwagę przed wyborem konkretnego koloru, by zwierzę odpowiadało stylowi życia i preferencjom właściciela. Federacja FIFe wyodrębniła 9 grup kolorystycznych kota syberyjskiego:

• I. czarny i niebieski gładki (bez pręgów),
• II. czarny i niebiesko-biały,
• III. czarny, niebieski pręgowany, niebiesko-złoty,
• IV. czarny, niebieski w białe pręgi, złoto-czarny,
• V. rudy, kremowe, czarne i niebieskie szylkretki, rudy,
• VI. rudy, kremowe, czarne, niebieskie szylkretki, biały, złoto-biały,
• VII. srebrny i dymny,
• VIII. srebrny, dymny z białym,
• VIIII. biały.

Natomiast koty Neva Masquerade występują jedynie w 2 grupach:

• I. wszystkie kolory bez bieli,
• II. wszystkie kolory z bielą.

6. Waga kota syberyjskiego

Kot syberyjski to jeden z silniejszych i bardziej muskularnych kotów. Należy pilnować jego wagi i unikać przekarmienia. Kocury powinny ważyć 7-8 kilogramów, natomiast kotki 4-5 kilogramów. Są to uśrednione wartości, ponieważ zdarzają się osobniki, które potrzebują więcej pożywienia i są sporo większe.

Warto skonsultować tą kwestię z weterynarzem, który oceni prawidłową wagę dla konkretnego kota. Należy pamiętać, że kot syberyjski co rok waży więcej. Przestaje rosnąć i osiąga pełną dojrzałość fizyczną dopiero po trzech lub czterech latach. Nadwaga nie jest zdrowa dla żadnych zwierząt i może negatywnie wpływać na stan zdrowia pupila, warto zwracać na to uwagę.

7. Pielęgnacja kota syberyjskiego

Pielęgnacja kota syberyjskiego jest bardzo prosta. Ważne by pamiętać o czesaniu sierści 1-2 razy w tygodniu, a w okresie linienia robić to częściej. Rasa ta nie przepada za szczotkowaniem, ale należy ją systematycznie przyzwyczajać, ponieważ jest to podstawa pielęgnacji.

Kąpiele należy powtarzać raz na jakiś czas, ale nie są one wyzwaniem ponieważ koty syberyjskie lubią wodę. Często musiały brodzić w płytkim zbiornikach i są do tego naturalnie przystosowane.

Jeżeli kot syberyjski mieszka w domu należy obcinać mu pazurki. Zalecane jest także dbanie o zęby i regularnie ich czyszczenie. Raz na jakiś czas warto przemywać oczy wacikiem namoczonym w przegotowanej wodzie lub soli fizjologicznej.

8. Żywienie kota syberyjskiego

Kot syberyjski bywa wybredny, potrzebuje dobrze zbilansowanej karmy o dobrej jakości. Można zastosować dietę BARF, ale konieczne będzie pogłębienie wiedzy na ten temat. Do jadłospisu warto dodać suplementy i witaminy.

Rasa ta często żyje na wolności, dlatego najlepiej tolerowane jest mięso gryzoni, małe ptaki, jaszczurki i ryby. Dieta BARF określa odpowiednie ilości mięsa, kości i podrobów.

Warto zwrócić uwagę by sposób żywienia był zróżnicowany i bogaty w białko. Najlepiej podawać różne rodzaje mięsa: wołowe, drobiowe, podroby i ryby. Nie należy rezygnować z sera białego i jajek.

Ilość węglowodanów powinna być mniejsza niż białka. Nie wolno pomijać tłuszczów, bo to one są odpowiedzialne za energię i piękne futro.

Kot syberyjski może jeść suchą i mokrą karmę. Ta druga jest bezpieczniejsza, ponieważ nie odwadnia i chroni przed chorobami nerek. Warto dodać suplementację tauryny, która wpływa na tworzenie soli żółciowych potrzebnych do trawienia i wchłaniania tłuszczu.

Tauryna pozytywnie wpływa na funkcjonowanie serca i wzroku, uczestniczy także w procesie rozrodczym. Oprócz niej warto podawać nienasycone kwasy tłuszczowe, a najlepiej kwas arachidonowy, który nie jest produkowany w wątrobie kotów.

9. Kardiomiopatia przerostowa

Koty syberyjskie wyróżniają się dobrym zdrowiem. Niektóre z nich mogą jedynie zmagać się z przerostem mięśnia sercowego, czyli kardiomiopatią przerostową. Choroba dotyczy głównie kotów syberyjskich w wieku do 5 lat. Do jej objawów można zaliczyć szybkie męczenie się, senność, duszności lub omdlenia.

10. Dojrzewanie kota syberyjskiego

Dojrzewanie kota syberyjskiego zajmuje 6-8 miesięcy. Pierwsza ruja trwa około 10 dni i może wystąpić po pół roku. Wówczas kotka tarza się po podłodze i wydaje specyficzne dźwięki.

Brak pokrycia spowoduje wystąpienie kolejnej rui. Wówczas zwierzę będzie osłabione ze względu na spadek odporności. Po dwóch tygodniach może pojawić się następna ruja. Kastracja jest zalecana przed osiągnięciem dojrzałości płciowej.

11. Hodowla kota syberyjskiego

Przed wybraniem kota syberyjskiego należy dokładnie przyjrzeć się hodowli z jakiej pochodzi. Przebywanie w złych warunkach może negatywnie wpłynąć na zdrowie zwierzęcia lub zmienić jego cechy charakteru. Hodowcy powinni być pasjonatami, którzy chcą dla kotów jak najlepiej.

Potencjalny nabywca ma prawo uzyskać informacje dotyczące sposobu sprawowania opieki, trybu życia oraz żywienia kotów. Zwierzęta powinny mieć możliwość poruszania się po większej przestrzeni przynajmniej raz dziennie. Najlepiej gdyby nie mieszkały w klatkach.

Kolejną kwestią o jaką trzeba zapytać jest częstotliwość rozmnażania. Nie powinna być większa niż 3 mioty na 2 lata. Wszystkie zauważone nieprawidłowości należy zgłosić do odpowiednich organów.

12. Wzorzec rasy kota syberyjskiego

Kot syberyjski (Siberian cat) - Koty półdługowłose - II kategoria FIFe kod EMS: SIB

• Pochodzenie: Rosja.
• Charakter: ciekawski, uczuciowy, towarzyski.
• Aktywność: duża, lubi wspinaczki, zabawę i wodę.
• Wielkość: średni lub duży, umięśniony.
• Waga: kocury 7-12 kg, kotki 4-6 kg.
• Tułów: silny i nieco wydłużony. Sylwetka zaokrąglona, kark szeroki, klatka piersiowa pokryta owalną kryzą.
• Kształt głowy: trójkątna z lekko wypukłym czołem, zaokrąglonym podbródkiem oraz wysoko osadzonymi i widocznymi kościami policzkowymi.
• Uszy: spore, szerokie u nasady, zaokrąglone i posiadające kępki sierści wewnątrz.
• Oczy: duże, lekko owalne i skośnie osadzone. Najczęściej w kolorze zielonym lub bursztynowym.
• Nos: długi, z lekko zaznaczonym przełomem.
• Ogon: długi i puszysty, węższy na dole.
• Kończyny: mają średnią długość, tylne są trochę dłuższe od przednich. Stopy duże, owłosione.
• Sierść: półdługa, gęsta, gładko przylegająca. Podszerstek miękki zależny od pory roku, zimą staje się podwójny, w lecie praktycznie znika. Na szyi znajduje się bogaty kołnierz, na udach portki i duże pióro na ogonie.
• Maść: występuje kilka grup kolorystycznych.
• Odporność: duża odporność na choroby.
• Długość życia: 12-15 lat
• Możliwość zakupu kota w Polsce: tak
• Cena: kot z rodowodem TICA kosztuje 1500-2000 zł.

13. Krzyżówki z kotem syjamskim

W 2008 roku wyodrębniono rasę neva masquarade. Osobniki przypominają kota syberyjskiego, mają inny kolor sierści i oczu. Neva charakteryzuje się oczami w różnych odcieniach błękitu i znakowaniem point. Rasa powstała prawdopodobnie w wyniku krzyżówki z kotem syjamskim. Musiała zostać wyodrębniona ze względu na to, że koty syberyjskie nie mogą rozmnażać się z innymi gatunkami.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.