Lewotyroksyna - działanie, wskazania, przeciwwskazania, interakcje i skutki uboczne

Lewotyroksyna to hormonalny lek stosowany w endokrynologii i wykorzystywany do leczenia schorzeń tarczycy, szczególnie niedoczynności. Preparaty zwierające lewotyroksynę dostępne są wyłącznie na receptę. Środek ten uważany jest za stosunkowo bezpieczny, nie wywołuje wielu skutków ubocznych i nie ma wielu przeciwwskazań. Jak działa lewotyroksyna, gdzie ją znaleźć i jak ją stosować?

1. Co to jest lewotyroksyna?

Lewotyroksyna, inaczej zwana L-tyroksyną, to hormonalny lek imitujący hormony tarczycy, stosowany w leczeniu schorzeń tego gruczołu. Jego działanie opiera się na zastępowaniu hormonów tarczycowych w przypadku stwierdzenia ich niedoborów.

Stosowanie lewotyroksyny ma za zadanie wyrównanie poziomu hormonów tarczycowych i usprawnienie pracy tarczycy, a także znormalizowanie procesów metabolicznych związanych z funkcjonowaniem tego gruczołu.

Zobacz film: "Na chorą tarczycę cierpi co piąty Polak"

Lewotyroksyna zosyaje przekształcona w aktywną formę T3 i oddziałuje na odpowiednie receptory. Substancja wchłania się aż w 80%, a największe stężenie osiąga po 2-3 godzinach. Wydalana jest wraz z kałem i moczem, a całkowity czas jej usuwania z organizmu to tydzień.

Leki zawierające lewotyroksynę:

• Letrox
• Euthyrox
• Novothyral

2. Wskazania do stosowania lewotyroksyny

Podstawowym wskazaniem do stosowania lewotyroksyny jest niedoczynność tarczycy, także ta związana z chorobą Hashimoto. Zalecana jest także po zabiegach i po napromieniowaniu, a także po zabiegu usunięcia tarczycy i w terapii wspomagającej leczenie raka tarczycy.

Najczęściej preparaty z lewotyroksyną stosuje się do końca życia, szczególnie po zabiegach usunięcia tarczycy, profilaktyce nawrotu po wycięciu wola oraz po zabiegach, np. strumektomii czy tyroidektomii. Lek ten wskazany jest także czasem jako przygotowanie do badań diagnostycznych (w celu zahamowana czynności tarczycy).

2.1. Przeciwwskazania do stosowania lewotyroksyny

Lewotyroksyny nie należy stosować w przypadku stwierdzenia uczulenia lub nadwrażliwości. Nie zaleca się go także osobom, które zmagają się z problemami sercowymi, w tym:

• niedawny zawał lub ryzyko jego wystąpienia
• zapalenie mięśnia sercowego
• ostre zapalenie serca

Przeciwwskazaniem do stosowania lewotyroksyny jest także:

• niedoczynność kory nadnerczy
• niedoczynność przysadki mózgowej
• nadczynność tarczycy
• padaczka

3. Dawkowanie lewotyroksyny

Lewotyroksyna to lek podawany doustnie. Dawkę ustala lekarz endokrynolog - jej wysokość zależna jest od rodzaju choroby, stopnia zaawansowania i stopnia niedoboru hormonów tarczycowych. Istotnym czynnikiem jest także wiek oraz wyniki badań laboratoryjnych.

Zwykle lewotyroksyna zaczyna działać po 3-5 dniach. Nie należy samodzielnie zwiększać ani zmniejszać dawki. Taką decyzję podejmuje lekarz. Dawkowanie lewotyroksyny należy zwiększać stopniowo, aby nie doszło do niepożądanych reakcji ze strony organizmu.

Lek zaleca się przyjmować rano, na czczo - około godzinę przed pierwszym posiłkiem.

4. Możliwe skutki uboczne

Lewotyroksyna jest substancją stosunkowo bezpieczną, ponieważ organizm reaguje na nią jak na naturalny hormon tarczycowy. Niemniej jednak warto wiedzieć, że może ona wywołać pewne działania niepożądane.

Najczęściej pojawia się nadmierna senność, lekkie pogorszenie nastroju i spadek energii. Czasem pojawiają się dolegliwości żołądkowe. Objawy te zwykle ustępują, kiedy organizm przyzwyczai się do podawania leku.

Lewotyroksyna przyspiesza metabolizm, a więc może skutkować utratą wagi, jednak nie może być stosowana jako środek zwalczający nadwagę czy otyłość.

Przed włączeniem leczenia lewotyroksyną należy upewnić się, że nie występują choroby nadnerczy lub przysadki mózgowej. Jeśli istnieją jakiekolwiek schorzenia tych gruczołów, stosowanie lewotyroksyny może doprowadzić do wystąpienia tzw. przełomu nadnerczowego. Środek ten może także nasilać drgawki, więc nie zaleca się go w przypadku padaczki.

4.1. Interakcje z innymi lekami

Niektóre leki mogą osłabiać działanie lewotyroksyny i zmniejszać jej wchłanialność. To na przykład:

• furosemid w dużych dawkach
• amidaron
• inhibitory kinazy tyrozynowej

Nie zaleca się także stosowania leków o właściwościach absorpcyjnych (np. węgla aktywnego) przynajmniej 2 godziny przed i po przyjęciu leku zawierającego lewotyroksynę.

Lewotyroksyny nie należy łączyć dodatkowo z takimi grupami leków, jak:

• związki wapnia
• inhibitory pompy protonowej
• związki żelaza
• inhibitory lipazy
• środki stosowane w niedokrwistości
• substancje zobojętniające
• selektywne leki osłaniające stosowane w chorobie wrzodowej
• związki magnezu
• leki przeciwpadaczkowe
• glikokortykosteroidy
• antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
• związki jodu
• substancje hamujące wydzielanie hormonów tarczycy
• neuroleptyki atypowe
• radiofarmaceutyki
• inhibitory kinazy białkowej
• niektóre leki przeciwnowotworowe
• selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny

Substancje te mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny i osłabiać jej działanie. Dodatkowo lewotyroksyna zwiększa poziom cukru we krwi, tym samym osłabiając działanie leków przeciwcukrzycowych, głównie insulin. Zwiększa także wrażliwość organizmu na substancje z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Ich stosowanie razem z lewotyroksyną musi być ściśle kontrolowane przez lekarza.

Stosowanie niektórych leków wymaga podawania większej dawki lewotyroksyny, niż zalecana. To przede wszystkim:

• Estriol
• Fluorouracyl
• Metadon
• Tamoksyfen

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.