Mononeuropatia
Mononeuropatia to rodzaj neuropatii dotykającej jednego neuronu. Neuropatia, czyli stan chorobowy nerwów, wynika z zaburzeń w odbieraniu lub przekazywaniu informacji przez komórki nerwowe. Mononeuropatie to neuropatie ogniskowe. Najczęściej mononeuropatii ulega nerw znajdujący się w nadgarstku – jest to wtedy zespół cieśni nadgarstka, w łokciu – jest to zespół ciasnoty kanału nerwu łokciowego, i w kolanie. Mononeuropatie dotykają najczęściej osób starszych, chorych na cukrzycę, a także nosicieli wirusa HIV.
Mononeuropatia
W tym artykule:
Odmiany i przyczyny neuropatii
Neuropatie dzielą się także w zależności od rodzaju objawów na:
- neuropatię czuciową, jeśli objawami są braki czucia,
- neuropatię ruchową, jeśli objawy to niedowład, a także zanik odruchów,
- neuropatię autonomiczną, jeśli objawy to zaburzenia potliwości, zaburzenia akcji serca.
- neuropatię mieszaną (czuciowo-ruchową).
Jakie są przyczyny mononeuropatii? Zaburzenia nerwowe w mononeuropatii mogą być wywołane:
- długotrwałym uciskiem na nerw spowodowanym urazem lub obrzękiem,
- urazem,
- niedokrwieniem,
- infekcją,
- zapaleniem nerwu.
Jeśli przyczyną schorzenia jest ucisk, neuropatie nazywamy zespołem uciskowym.
Objawy i rozpoznanie mononeuropatii
Mononeuropatia może dotyczyć dowolnej części ciała. Symptomy mononeuropatii (ograniczające się do dotkniętej zaburzeniem kończyny) to:
- parestezje,
- przeczulica,
- silny ból,
- mrowienie,
- brak czucia,
- brak pocenia się,
- niedowład.
Wszystkie te objawy pojawiają się dość nagle. W przypadku ich wystąpienia, należy zgłosić się do lekarza. Diagnoza mononeuropatii zaczyna się od szczegółowego wywiadu lekarskiego. Jego zadaniem jest ustalenie przyczyny niepokojących dolegliwości. Badanie mięśni i nerwów zwykle wykazuje utratę czucia i ruchu w konkretnym nerwie. Pacjent może mieć także nietypowe reakcje. W celu rozpoznania mononeuropatii przeprowadza się następujące badania:
- elektromiografię – zapis aktywności elektrycznej w mięśniach,
- badanie szybkości przewodnictwa nerwowego – pozwala ocenić prędkość aktywności elektrycznej w nerwach.
Niekiedy zleca się także prześwietlenie, badania tarczycy, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego lub tomografię komputerową, badanie składu chemicznego krwi, badanie prędkości osadzania, badanie czynnika reumatoidalnego, badanie białek oraz przeciwciał.
Leczenie mononeuropatii
Celem leczenia jest umożliwienie pacjentowi normalnego korzystania z części ciała dotkniętej stanem chorobowym. Niezwykle istotne jest ustalenie przyczyny dolegliwości. Mononeuropatia jest także leczona w zależności od natężenia objawów. Możliwe terapie obejmują:
- fizjoterapię,
- terapię immunosupresyjną (w przypadku neuropatii spowodowanej cukrzycą),
- leki przeciwbólowe (dostępne na receptę lub bez),
- leczenie chirurgiczne (w przypadku neuropatii wywołanych guzami i nowotworami).
Mononeuropatia nie tylko bywa bolesna, ale i może utrudniać codzienne życie, dlatego nie warto lekceważyć jej symptomów. Leczenie jest skuteczne w wielu przypadkach, pod warunkiem, że właściwie zdiagnozowano przyczyny mononeuropatii. Co ciekawe, objawy mononeuropatii mogą ustąpić samoistnie po kilku miesiącach.
Źródła
- Neuropatia cukrzycowa - patogeneza, rozpoznawanie, zapobieganie, leczenie
- Lehmann-Horn F., Ludolph A. NEUROLOGIA - diagnostyka i leczenie, Urban & Partner, Wrocław 2004, ISBN 83-89581-50-7
- Prusiński A. Neurologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3125-7
- Prusiński A. (red.), Neurologia w praktyce klinicznej - zasady diagnostyki i postępowania, Czelej, Lublin 2006, ISBN 83-89309-71-8
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
