Orteza na łokieć – kiedy i dlaczego ją stosować?
Orteza na łokieć, inaczej stabilizator łokcia, to sprzęt medyczny, po który najczęściej sięgają pacjenci po przebytych urazach łokcia i poddające się rehabilitacji po zabiegu chirurgicznym. Korzystają z niej także sportowcy oraz osoby, które zmagają się z bólem i dyskomfortem towarzyszącym chorobom zwyrodnieniowym czy stanom zapalnym. Jak wybrać ortezę? Jakie są jej zadania?
1. Co to jest orteza na łokieć?
Orteza na łokieć, znana także jako stabilizator na łokieć, to zaopatrzenie medyczne, które pomaga w okresie leczenia stawu łokciowego. Jej stosowanie pozwala na szybsze rozpoczęcie rehabilitacji i wcześniejszy powrót do zdrowia. Można również stosować ją profilaktycznie.
Zadaniem ortezy na łokieć jest przede wszystkim stabilizacja stawu oraz uchronienie go przed nadmierną ruchomością. To zapobiega pogłębianiu się niekorzystnych zmian, a jednocześnie zmniejsza dolegliwości bólowe i dyskomfort.
Co ważne, wywierany na rękę ucisk wspomaga prawidłową cyrkulację krwi, co przekłada się na szybszą regenerację uszkodzonych tkanek, wchłanianie się obrzęków i wysięków.
2. Wskazania do noszenia ortezy łokciowej
Staw łokciowy (łac. articulatio cubiti), na który potocznie mówimy łokieć, łączy ramię z przedramieniem. Tworzą go trzy pary powierzchni stawowych: część ramienno-łokciowa, część ramienno-promieniowa i część promieniowo-łokciowa. Ponieważ to bardzo złożona konstrukcja, narażona jest na przeciążenia, urazy i choroby zwyrodnieniowe. To dlatego istnieje wiele wskazań do noszenia stabilizatora na łokieć.
Ortezę na łokieć zwykle stosuje się, gdy dokuczają:
- zmiany przeciążeniowe, do których dochodzi podczas wykonywania pracy zawodowej lub uprawiania sportów angażujących kończyny górne,
- urazy. Stabilizator na łokieć po złamaniu w obrębie łokcia to sytuacja, która zdarza się najczęściej, ale orteza jest zalecana także, gdy doszło do: stłuczenia, zwichnięcia, rozerwanie torebki stawowej, naciągnięcia, naderwania lub zerwania ścięgna,
- ból związane z reumatyzmem, artretyzmem lub innym stanem zapalnym, zwyrodnieniowym i innymi chorobami układu ruchu. Ortezę zaleca się przy przewlekłym zapaleniu kaletki, zapaleniu stawów, chorobie zwyrodnieniowej czy łokieć tenisisty.
Stabilizatory łokcia stosuje się także profilaktycznie podczas uprawniania sportów, na przykład podczas gry w tenisa, golfa, squasha czy badmintona. Miękka opaska na łokieć, zwana również ściągaczem, jest elastyczna, dzięki czemu nie ogranicza zakresu ruchomości kończyny, a działa odciążająco oraz kompresyjnie. Jej zadaniem jest stabilizacja stawu oraz podtrzymywanie mięśni oraz ograniczenie wyłącznie nieodpowiednich zgięć.
2.1. Orteza - łokieć tenisisty
Orteza łokciowa to także pierwsza pomoc w przypadku łokcia tenisisty. Łokieć tenisisty to zespół bólowy, który jest konsekwencją przeciążenia mięśni. Jego przyczyną są zmiany degeneracyjne, które powstają wskutek mikrourazów, uszkodzeń struktury włókien kolagenowych ścięgien i nieprawidłowego ukrwienia okolicy przyczepu zwanej entezą.
Dolegliwości pojawiają się w rezultacie długotrwałego wykonywania jednostajnych ruchów ręką. Kłujący ból pojawia się w bocznej części łokcia: promieniuje do nadgarstka i palców dłoni, ograniczając ruchomość kończyny.
Ortezy na łokieć tenisisty odciążają ścięgna i przyczepy mięśni, ale i skracają czas rekonwalescencji, ponieważ ograniczają ruchomość ręki.
3. Jak wybrać ortezę na łokieć?
Ortezę najlepiej kupić w sklepie medycznym. O tym, kiedy ją nosić, zawsze decyduje ortopeda lub fizjoterapeuta. On także powinien zająć się jej doborem, ponieważ nie istnieje jeden uniwersalny model, który sprawdzi się w przypadku każdej potrzebującej osoby. Stabilizatory są bardzo różne: proste i lekkie, które stosuje się w profilaktyce, jak również znacznie rozbudowane, z wieloma usztywnieniami oraz dodatkową regulacją.
Wybór ortez na łokieć, ściągaczy i opasek jest ogromny. Kluczowe jest dobranie ich do potrzeb, ale i budowy ciała. Stabilizator stawu łokciowego powinien mieć anatomiczny kształt i odpowiedni rozmiar, dzięki czemu będzie przylegać do kończyny. Nie może jej uciskać i wywoływać otarć czy podrażnień.
Nie mniej ważny jest zakres ruchomości stabilizatora, który dopasowuje się do rodzaju urazu i możliwości pacjenta. W zależności od rodzaju ortezy, można wybrać taką, która pozwala na większy zakres ruchu lub taką, która niemal ogranicza ruchomość stawu.
Istotne jest także, by stabilizator był wykonany z wysokiej jakości materiałów, które są nie tylko wytrzymałe, ale i przyjazne dla skóry. Dobrze, jeśli zawiera antybakteryjne włókna, zapewniające skuteczną ochronę przed bakteriami, wilgocią i przykrym zapachem.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.