Padaczka lekooporna – przyczyny, objawy i leczenie

Padaczka lekooporna to rodzaj epilepsji, w przebiegu której pomimo zastosowania odpowiednio dobranych leków przeciwpadaczkowych nie występuje remisja napadów. Ponieważ w takiej sytuacji terapia za pomocą środków farmakologicznych jest nieskuteczna, wdraża się inne metody. To konieczne, ponieważ choroba może być niebezpieczna. Co warto wiedzieć?

1. Co to jest padaczka lekooporna?

Padaczka lekooporna jest odmianą epilepsji, która dotyczy około 30 procent przypadków padaczki. Choroba cechuje się tym, że w jej przebiegu stosowanie leków przeciwpadaczkowych nie przynosi efektu terapeutycznego.

Padaczka jest chorobą związaną z napadowym występowaniem zaburzeń bioelektrycznych dotyczących grupy bądź wszystkich neuronów kory mózgu, którym towarzyszą objawy kliniczne w postaci napadów padaczkowych.

Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

Chorobę można uznać za lekooporną, gdy pomimo zastosowania dwóch odpowiednio dobranych, dobrze tolerowanych i podawanych w odpowiednich dawkach leków przeciwpadaczkowych w monoterapii lub skojarzeniu nie występuje remisja napadów. Najczęstszym rodzajem padaczki lekoopornej jest padaczka skroniowa.

2. Przyczyny padaczki

Padaczka to jedna z najczęstszych chorób neurologicznych w Polsce. Choć nie udało się ustalić jej przyczyny, na liście czynników wpływających na jej rozwój wymienia się:

• choroby naczyń mózgowych,
• mechaniczne uszkodzenie mózgu, urazy głowy,
• uszkodzenia układu nerwowego wskutek powikłań okołoporodowych,
• guzy mózgu,
• neuroinfekcje,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
• choroby nowotworowe mózgu,
• nadużywanie alkoholu,
• nieprawidłowości genetyczne: choroby jednogenowe, zaburzenia na poziomie chromosomów lub wrodzone choroby metaboliczne u dzieci. Szacuje się, że za ataki padaczki wadliwe geny odpowiadają u nawet 60% chorych.

Do czynników, które mogą nasilać ataki padaczki lekoopornej, należą:

• silne emocje, takie jak strach, złość lub podekscytowanie,
• migające światła lub określone wzory wizualne,
• zbyt duża różnica temperatur.

3. Objawy epilepsji

Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem epilepsji- w tym padaczki lekoopornej - są napady padaczkowe. Wywołują je nagłe i nieskoordynowane wyładowania bioelektryczne w mózgu. Ich manifestacja w dużej mierze zależy od tego, która część kory mózgowej jest aktywowana, czyli gdzie umiejscowione jest tzw. ognisko padaczkorodne.

Oporność na leczenie dotyczy ogółem 30 procent wszystkich pacjentów z padaczką, a jej konsekwencją jest gorsza jakość życia, postępujące problemy z pamięcią, zaburzenia funkcji poznawczych mózgu czy utrata niezależności. Nie bez znaczenia są problemy natury społecznej i zawodowej.

Epilepsja lekooporna jest niebezpieczna i oznacza wyższe wskaźniki umieralności. Ponieważ napady padaczkowe nie dają się kontrolować, mogą mieć poważne konsekwencje: być przyczyną znacznego uszkodzenia kory mózgowej, obrzęku mózgu, a nawet zgonu. Osoby nią dotknięte narażone są na urazy i złamania oraz wypadki.

Szczególnie groźne są ataki padaczki pojawiające się w szczególnych sytuacjach, na przykład podczas prowadzenia samochodu, pracy na wysokości czy brania kąpieli oraz te, które są długotrwałe bądź pojawiają się często.

4. Terapia padaczki lekoopornej

Celem leczenia epilepsji jest ograniczanie występowania napadów padaczkowych. W tym celu wdraża sie leczenie farmakologiczne. Jest ono skuteczne u większości pacjentów (około 70 procent). Leczenie padaczki obejmuje także leczenie niefarmakologiczne. Dotyczy ono głównie przypadków padaczki lekoopornej, w której postępowanie farmakologiczne jest nieskuteczne Wśród metod niefarmakologicznych wymienia się leczenie operacyjne i neurostymulację mózgu.

Leczenie chirurgiczne stosuje się u pacjentów, u których padaczka związana jest z jednostronnym stwardnieniem hipokampa. W przypadku istnienia kilku ognisk padaczkorodnych klasyczne metody chirurgicznego leczenia padaczki nie znajdują zastosowania.

Z kolei neurostymulacja mózgu, polegająca na stymulacji nerwu błędnego, zalecana jest pacjentom, u których występuje, tzw. aura. Na czym polega? Specjalne urządzenie wszczepione w okolicę podobojczykową pobudza nerw błędny, który hamuje napadową czynność mózgu. Pacjent, przeczuwając wystąpienie napadu uruchamia stymulator, który wysyła sygnały do nerwu błędnego, co zapobiega atakowi.

Warto wiedzieć, że na padaczkę lekooporną wpływa dieta. To dlatego osobom chorym zaleca się tzw. dietę ketogeniczną. W jadłospisie powinny się znaleźć duże ilości tłuszczów, białka oraz niewielka ilość węglowodanów. Ważne jest również unikanie sytuacji, które wywołują napady padaczkowe. To głównie stresujące sytuacje, zjawiska świetlne i dźwiękowe.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.