Anty-TPO - charakyterystyka, wskazania, wynik

Badanie przeciwciał anty-TPO stosowane jest w diagnostyce autoimmunologicznych chorób tarczycy. Jest to badanie krwi wykonywane zazwyczaj jednocześnie z badaniem stężenia tyreoglobuliny oraz w przypadku niepokojących wyników wcześniejszych badań TSH, T3 i T4. Przeciwciała anty-TPO oznaczone w badanej próbce mogą świadczyć o występowaniu choroby Hashimoto lub Gravesa-Basedowa. Wskazaniem do badania poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych anty-TPO są objawy wskazujące na niedoczynność gruczołu tarczowego. Przeciwciała anty-TPO badane są także w celu określenia czy możliwe jest zastosowanie leczenia takimi lekami, jak amiodaron czy interferon alfa i interleukina 2.

Anty-TPO - wskazania do badania

 

Przeciwciała anty-TPO to przeciwciała przeciwtarczycowe. Do ich produkcji w organizmie dochodzi w wyniku potraktowania przez układ immunologiczny komórek tarczycy jako obcych. W wyniku tego następuje uszkodzenie tkanki tarczycy, przewlekłe zapalenie gruczołu, zaburzenie jego funkcji (niedoczynności lub nadczynności tarczycy).

Badanie krwi na przeciwciała anty-TPO wykonuje się w przypadku podejrzenia choroby autoimmunologicznej tarczycy oraz u osób z innymi chorobami autoagresywnymi, na przykład układowym toczniem rumieniowatym, reumatoidalnym zapaleniem stawów czy niedokrwistością złośliwą, jeśli pojawiły się u nich objawy wskazujące na chorobę tarczycy.

Symptomami stanowiącymi wskazanie do przeprowadzenia badania na przeciwciała anty-TPO, związanymi z niedoczynnością tarczycy są takie objawy, jak:

• wole;
• tycie;
• przemęczenie;
• wypadanie włosów;
• wysuszona skóra;
• zaparcia;
• wrażliwość na zimno.

O nadczynności tarczycy może świadczyć:

• nadmierne pocenie się;
• zmęczenie;
• nagła utrata wagi;
• przyspieszona akcja serca;
• lęk;
• bezsenność;
• drżenie mięśni;
• wytrzeszcz oczu.

Przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TPO badane są także, gdy lekarz postanawia zastosować leczenie za pomocą amiodaronu, litu, interferonu alfa czy interleukiny 2, które mogą spowodować niedoczynność tarczycy.

Anty-TPO - charakterystyka badania

 

Badanie na oznaczenie przeciwciał anty-TPO jest badaniem krwi. Pierwszym jego etapem jest pobranie próbki krwi z żyły (najczęściej łokciowej). Następnie próbka oddawana jest do analizy laboratoryjnej.

2.1. Anty-TPO - prawidłowy wynik badania

Dla badania anty-TPO w celu wykrycia i określenia poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych nie określono jednolitych wartości referencyjnych. Wiąże się to z faktem, iż na wynik duży wpływ mają takie czynniki, jak wiek, płeć, metoda badania, badana populacja i laboratorium, gdzie badanie jest wykonywane. Zakres referencyjny określany jest dla konkretnego oznaczenia.

2.2. Anty-TPO - nieprawidłowe wyniki

Nieprawidłowym wynikiem jest samo wykrycie obecności przeciwciał anty-TPO w badanej krwi. Świadczy to bowiem o zaburzeniu autoimmunologicznym związanym z tarczycą. Niezbyt wysoki poziom tych przeciwciał może oznaczać cukrzycę typu I, układową chorobę tkanki łącznej, raka tarczycy lub reumatoidalne zapalenie stawów. Znacznie podwyższony poziom przeciwciał anty-TPO tarczycy wskazuje z kolei na chorobę Hashimoto lub Gravesa-Basedowa.

Ze względu na różne wartości referencyjne, wynik badania poziomu przeciwciał anty-TPO różni się w zależności od laboratorium, gdzie jest wykonywane. Z tego względu osoby wykonujące badanie anty-TPO w celu kontrolowania i oceny przebiegu choroby tarczycy powinny zawsze zgłaszać się do tego samego laboratorium analitycznego.