Rezonans magnetyczny z kontrastem - wskazania i przeciwwskazania

Rezonans magnetyczny z kontrastem wykonywany jest w takich przypadkach, jak:

• choroby układu nerwowego (choroby demielizacyjne, np. stwardnienie rozsiane; choroby otępienne, np. choroba Alzheimera, choroba Parkinsona; nowotwory mózgu; guzy rdzenia kręgowego; zmiany wynikające z napromieniowania ośrodkowego układu nerwowego; zaburzenia neurologiczne o nieznanej etiologii; udar mózgu);
• guz serca;
• choroby naczyń krwionośnych;
• guzy płuc;
• nowotwory narządów rodnych u kobiety;
• nowotwory gruczołu krokowego u mężczyzn;
• guzy zapalne tkanek miękkich;
• guzy nowotworowe tkanek miękkich;
• urazy stawów, mięśni, więzadeł.

Rezonans magnetyczny wykorzystywany jest także do oceny struktur anatomicznych kanału kręgowego oraz okolic przysadki mózgowej, oczodołu lub tylnej części jamy czaszki.

MRI z kontrastem pozwala na bardzo dobre uwidocznienie układu mięśniowego i szkieletowego, szczególnie kręgosłupa (MRI kręgosłupa), naczyń krwionośnych, jam serca oraz samego mięśnia sercowego. Dzięki niemu możliwe jest zobrazowanie niektórych struktur np. szpiku kostnego, co nie jest możliwe w badaniu RTG.

Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:

• Czy mogę zrobić takie badanie z kontrastem? Jerzy Bajko - odpowiada lek. Jerzy Bajko
• Czy jednego dnia mogę zrobić rezonans magnetyczny głowy oraz jamy brzusznej? - odpowiada dr n. med. Anna Błażucka
• Czy zwykły rezonans z kontrastem pokaże ewentualne tętniaki? - odpowiada dr n. med. Anna Błażucka

Wszystkie odpowiedzi lekarzy

Do badania MRI potrzebne są silne pole magnetyczne oraz fale radiowe. Potrzebny jest także komputer, który otrzymane dane przetworzy w odpowiedni obraz. W badaniu wykorzystywane są właściwości magnetyczne atomów, także tych w organizmie człowieka. Aby badanie było prawidłowo wykonane, do całego systemu MRI nie mogą docierać żadne fale elektromagnetyczne.

Wyróżniamy dwa typy MRI:

• otwarte – gdy dostęp do pacjenta jest z trzech stron;
• zamknięte - pacjent wprowadzany jest do tunelu magnesu.

Podczas badania pacjent musi leżeć nieruchomo, aby obraz nie został zniekształcony. Jeżeli typ choroby nie pozwala na to, można podać mu wcześniej leki uspokajające.

Przy wykonywaniu badania pacjent słyszy charakterystyczny, pukający dźwięk. Czasami chory ma możliwość założenia słuchawek, aby zagłuszyć hałas. Wcześniej wprowadzany jest środek kontrastujący np. do żyły szyjnej, w celu lepszego uwidocznienia zmian chorobowych.

Środek cieniujący umożliwia również ocenę funkcji tkanek i narządów. Można zbadać stan ukrwienia narządów. Środki cieniujące są bezpieczne dla pacjenta, nie wchodzą w żadne interakcje z innymi lekami, są w całości wydalane i mogą być także stosowane u osób uczulonych na związki kontrastujące w badaniu rentgenowskim.

• Czy rezonans magnetyczny jest bezpieczny?
• Rezonans magnetyczny układu nerwowego
• Rezonans magnetyczny układu trawienia
• Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny w ginekologii
• Rezonans magnetyczny głowy – działanie, przebieg badania, zastosowanie

Badanie MRI nie może być wykonywane u osób z rozrusznikiem serca lub neurostymulatorami. Podczas badania wytwarzane pole magnetyczne może zakłócić ich pracę, w wyniku czego następuje bezpośrednie zagrożenie życia. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania MRI z kontrastem jest obecność metalicznych ciał obcych w oczodole, np. opiłków żelaza w wyniku wypadku. Pole magnetyczne może doprowadzić do ich przesunięcia i uszkodzenia gałki ocznej. Decyzja wykonania badania MRI należy do lekarza w przypadku, gdy obecne są:

• sztuczna zastawka serca;
• protezy i klipsy naczyniowe;
• metaliczne implanty ortopedyczne tj. sztuczne stawy, druty, śruby, stabilizatory;
• wewnątrzmaciczna wkładka antykoncepcyjna wykonana z metalu.

Należy także bezwzględnie poinformować lekarza zlecającego badanie MRI o istnieniu ciąży.