Białaczka limfatyczna, czyli CLL, to jeden z rodzajów złośliwego nowotworu. Atakuje ona układ krwiotwórczy i niestety jest to choroba, którą bardzo trudno wyleczyć. Białaczka limfocytowa związana jest z nieprawidłowościami w budowie DNA w szpiku kostnym. Powstaje na skutek rozrostu komórek zwanych blastami. W wyniku tego poziom leukocytów znacznie wzrasta.
Białaczkę limfocytową można podzielić na cztery podstawowe rodzaje. Najpowszechniejszą z nich jest białaczka typu B. Zazwyczaj chorują na nią osoby, które ukończyły 60. rok życia. Oprócz niej wyróżnia się także białaczkę prolimfocytową i włochatokomórkową.
Ostatnim rodzajem jest białaczka z ziarnistych limfocytów. Jest ona jedną z groźniejszych postaci choroby. Trudno przewidzieć jej przebieg i jest wysoko śmiertelna, jeśli ma ostry charakter.
Białaczkę trudno zdiagnozować, ponieważ jej wczesne objawy przypominają infekcję odporną na działanie leków. Pojawia się przede wszystkim podwyższona temperatura i ogólne osłabienie organizmu. Taki stan może utrzymywać się bardzo długo. Ostra postać białaczki może się pojawić nawet kilkanaście lat po wystąpieniu pierwszych objawów.
Czasem zdarza się także, że białaczka we wczesnej fazie rozwoju powoduje nagłą utratę wagi, której towarzyszy ciągłe zmęczenie i słaba kondycja - nawet wykonywanie prostych czynności może sprawiać problem. U niektórych chorych dochodzi także do powiększenia śledziony, która uciska jamę brzuszną, co może powodować ból. Najczęściej powiększeniu ulegają także węzły chłonne.
Białaczkę limfatyczną najłatwiej zdiagnozować poprzez zwykłe badanie krwi. Kontrolna morfologia wykonywana przynajmniej raz w roku pozwala ocenić poziom leukocytów, a także stwierdzić, czy pacjent cierpi na anemię. Te wartości są podstawą do podejrzewania białaczki. Jeśli w badaniach krwi lekarz stwierdzi jakiekolwiek nieprawidłowości, może skierować na kolejne badania. Zazwyczaj badanemu pobiera się wówczas szpik kostny i wykonuje badanie obrazowe. Białaczkę diagnozuje się na podstawie pięciostopniowej skali Raia.
Białaczka limfatyczna nie podlega leczeniu, jeśli nie osiągnie trzeciego lub czwartego stadium. Dopiero kiedy śledziona i węzły chłonne są mocno powiększone, a stan chorego znacznie się pogarsza, należy rozpocząć podawanie chemioterapii. Niestety z białaczką trudno jest wygrać, a efekty leczenia zależą nie tylko od stanu chorego, ale także od jego nastawienia i możliwości organizmu. Czasem przeprowadza się zabieg preszczepu szpiku, jednak nie u każdego można to zrobić. Od momentu postawienia diagnozy pacjenci są w stanie przeżyć około 6-7 lat, jeśli białaczka wejdzie w ostrą fazę. W przypadku łagodnego przebiegu, życie można przedłużyć nawet o 20 lat.