Wada wzroku to każda niezdolność oka do poprawnego konstruowania obrazów. Wyróżnia się wiele rodzajów wad wzroku i mogą one dotyczyć każdego, niezależnie od wieku, płci czy rasy. Na rozwój wad wzroku wpływa wiele czynników zewnętrznych (środowiskowych), genetycznych, jednak najwięcej z nich rozwija się na skutek naszych własnych zaniedbań.
Wada wzroku może wystąpić na przykład na skutek spędzania długich godzin przed komputerem, czytania w słabym oświetleniu, pochylania się za bardzo nad książką czy czasopismem, etc. Także ignorowanie pierwszych sygnałów alarmowych, takich jak lekko niewyraźne widzenia lub trudności z dostrzeganiem oddalonych lub bliskich przedmiotów, mogą wpłynąć na rozwój wady wzroku.
Zaburzenia widzenia mogą także pogłębiać się w wyniku noszenia nieodpowiednio dopasowanych okularów. To bardzo ważne, aby zawsze konsultować wybór szkieł lub soczewek z okulistą.
W prawidłowo działającym oku promienie świetlne przechodzą przez rogówkę, soczewkę oka i ciało szkliste. Światło jest odpowiednio skupione, aby mogło zostać odpowiednio przyjęte i przetworzone. W zdrowych oku wszystkie te elementy pracują poprawnie, jednak wystarczy że jeden z nich napotka na swojej drodze utrudnienia i może dojść do wystąpienia wady wzroku.
Wada może być nabyta na skutek różnych czynników, ale może być także wrodzona. Wówczas zazwyczaj jest odziedziczona po rodzicach lub pojawia się na skutek komplikacji podczas ciąży. Najczęściej występują trzy:
- jaskra, która związana jest ze zbyt dużym ciśnieniem wewnątrzgałkowym
- zaćma, czyli zmętnienie soczewki (zaćma może być także nabyta)
- astygmatyzm, czyli problemy z widzeniem pod kątem.
O krótkowzroczności możemy mówić, kiedy obraz powstaje przed siatkówką. Wówczas jest on wyraźny tylko, kiedy patrzymy na coś z bardzo bliskiej odległości. Przedmioty oddalone są niewyraźne.
Dalekowzroczność to sytuacji odwrotna. Ta wada wzroku polega na tym, że wyraźne jest tylko to, co widać w oddali. Czytanie jest możliwe tylko po wyciągnięciu ręki na pewną odległość.
Presbiopia, czyli inaczej starczowzroczność, to całkowicie niewyraźne widzenie bez względu na odległość. Dotyczy zazwyczaj osób starszych i jest naturalną konsekwencją wieku.
Każda wada wzroku musi być zdiagnozowana u lekarza przy pomocy kontrolnych badań, a także specjalistycznego sprzętu, który pozwala ocenić stan całego oka.
Leczenie opiera się przede wszystkim na dobraniu odpowiednich szkieł korekcyjnych. Można zdecydować się na noszenie okularów lub soczewek, które poprawiają jakość widzenia, mogą także nieznacznie wyleczyć wadę. Do okulisty należy zwracać się co roku, ponieważ często okazuje się, że dotychczasowe szkła już nie są wystarczające.