Wiąz czerwony – właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania

Wiąz czerwony jest drzewem, którego kora wykorzystywana jest od wieków do różnych celów leczniczych, tak zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Ponieważ surowiec zawiera substancje śluzowe, jego stosowanie wspomaga i reguluje pracę układu pokarmowego, łagodzi również dokuczliwość objawów schorzeń układu oddechowego. Co warto wiedzieć?

1. Co to jest wiąz czerwony?

Wiąz czerwony (łac. Ulmus rubra, ang. Slippery Elm) jest gatunkiem drzewa z rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Ta rozłożysta roślina posiada czerwono-brązową korę, która z czasem staje się czarna. Na dojrzałych drzewach pokryta podłużnymi bruzdami. Drzewo dorasta do 20 m wysokości i wyróżnia się piękną, szeroką koroną. Tworzy go jeden smukły, ale jednocześnie wytrzymały pień, który się rozgałęzia.

Ulmus rubra rośnie w centralnej i południowej części Ameryki Północnej, od kanadyjskiej prowincji Quebec po Karolinę Południową w Stanach Zjednoczonych. Można go spotkać nad brzegami wód, na niskich stokach, a także w miejscach wilgotnych i zalewowych.

2. Właściwości wiązu czerwonego

Szczególne właściwości prozdrowotne ma kora wiązu czerwonego. Zawiera substancje aktywne, takie flawanoidy i kwas salicylowy oraz garbniki. Swe działanie zawdzięcza również wysokiej zawartości śluzów, które tworzą żel, a tym samym warstwę ochronną na śluzówce, co zapobiega jej uszkodzeniom. Do bioaktywnych składników wchodzących w skład śluzu należą głównie: heksozy, pentozy, metylopentozy oraz poliuronidy.

Wiąz czerwony doceniali już rdzenni Amerykanie wiele setek lat temu. Okazuje się, że jego kora ma wyjątkowe właściwości lecznicze:

• wykrztuśne,
• odżywczo-tonizujące,
• łagodzące podrażnienia,
• lekko ściągające,
• zmiękczające.

Wiąz czerwony wykorzystuje się do leczenia przeziębień, bólu gardła, infekcji górnych dróg oddechowych, w tym przewlekłych chorób płuc z objawami wysuszenia tkanek płuc i suchości w płucach. To ziołowy pokarm tonizujący, sprawdzający się w chorobach przebiegających z ubytkiem tkanek. Pomaga odtworzyć osocze w organizmie. Wspiera regenerację błon śluzowych, nie tylko płuc, ale i żołądka.

Surowiec sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Pomaga na takie dolegliwości jak zgaga, podrażnienia gardła i przełyku, dyskomfort trawienny, biegunka, zaburzenia perystaltyki, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalnie uchyłków, zespół jelita nadwrażliwego.

Wiąz ma też działanie łagodzące oraz leczące owrzodzenia błon śluzowych i innych powierzchni ciała. Ponieważ leczy uszkodzoną tkankę, jest też stosowany do użytku zewnętrznego w postaci pasty łagodzącej oparzenia i stany zapalne. Ponadto wiąz czerwony stosowany jest w przypadku schorzeń układu moczowego. Zapobiega infekcjom, ale i zmniejsza dokuczliwość objawy, takie jak pieczenie czy bolesność, co jest związane z obecnością bakterii.

Wiąz czerwony warto mieć w apteczce i sięgać po niego z różnych wskazań, takich jak:

• wrzody,
• nadkwaśność,
• osłabienie,
• rekonwalescencja,
• wypryski skórne i owrzodzenia,
• oparzenia,
• osłabienie płuc.

3. Zastosowanie kory wiązu czerwonego

Korę wiązu czerwonego, będącą naturalnym specyfikiem działającym leczniczo na układ oddechowy i pokarmowy, można kupić w każdym sklepie zielarskim. Jak ją stosować? Warto robić z niej napar, który należy pić w ciągu dnia małych porcjach, najlepiej między posiłkami.

Aby zrobić wyciąg wodny z surowca, należy wsypać do kubka około 5 g kory ciętej lub mielonej i zalać wrzącą wodą. Miksturę wystarczy przykryć i odstawić na pół godziny.

Korę wiązu czerwonego można pić, ale i dodawać (1-2 łyżeczki) do jogurtu, soku lub mleka. Dla wzmocnienia organizmu można z niego przyrządzić wywar mleczny lub połączyć korę wiązu z korzeniem żywokostu i niewielką ilością lukrecji.

4. Przeciwwskazania

Nie każdy może stosować korę wiązu czerwonego. Nie powinny po nią sięgać:

• kobiety w ciąży,
• matki karmiące dzieci piersią,
• osoby z nadwrażliwością na jakikolwiek składnik rośliny.

W przypadku chorób przewlekłych i zażywania leków, przed sięgnięciem po korę trzeba skonsultować się z lekarzem. Nie należy przekraczać zalecanej porcji do spożycia w ciągu dnia. Trzeba zachować dwugodzinną przerwę między przyjęciem leków a zastosowaniem kory, gdyż ta może zmniejszać wchłanianie niektórych substancji. Wiąz czerwony jest ciężkostrawny i może wywoływać niedrożność. Z tego względu warto go łączyć z niedużą ilością ostrych przypraw, takich jak cynamon, goździki lub imbir, albo też słodzić miodem.