Wziernikowanie nosa

Wziernikowanie nosa to inaczej rynoskopia, czyli badanie fizykalne nosa. Stosuje się je do oceny stanu struktur anatomicznych jamy nosa, zatok nosowych oraz stanu błony śluzowej małżowin nosowych. Endoskopia nosa pozwala na stwierdzenie występujących nieprawidłowości struktur nosa, a także występowanie, np. polipów. Do badania powinny przystąpić osoby, u których podejrzewa się zapalenie zatok nosowych. Pozwala ono także na zbadanie wydzieliny z jamy nosowej.

1. Zastosowanie wziernikowania nosa

Dzięki badaniu możliwe jest do zdiagnozowania skrzywienie przegrody nosowej i obrzęk małżowin nosowych. Na podstawie badania stwierdza się także obecność wydzieliny. Podczas badania możliwe jest oglądanie dna jamy nosowej, sklepienia nosa, przegrody i bocznej ściany z małżowiną nosa dolną i środkową w przedniej i środkowej części. Dłuższe wzierniki pozwalają na obejrzenie małżowiny środkowej i górnej oraz szpary węchowej. W rynoskopii tylnej uwidoczniona jest jama nosowo-gardłowa i nozdrza tylne. W badaniu stwierdza się obrzęk tylnych części małżowin nosowych oraz obecność wydzieliny. Badanie palpacyjne umożliwia rozpoznanie prawidłowych struktur anatomicznych, twardość tkanek oraz występowanie ewentualnych zmian patologicznych. Dzięki endoskopii nosa możliwe jest także pobranie wydzieliny z jamy nosowej i poddanie jej dalszemu badaniu diagnostycznemu.

Wskazania do wykonania wziernikowania nosa to:

Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?"

• podejrzenie skrzywienia przegrody nosowej;
• diagnoza występowania polipów nosa;
• diagnoza uszkodzeń struktur anatomicznych nosa;
• podejrzenie występowania zapalenia zatok;
• silny ból w okolicach zatok przynosowych;
• przewlekle nawracające stany zapalne zatok.

2. Rodzaje rynoskopii i przebieg badania

Wziernikowanie nosa możemy podzielić na 3 rodzaje badań:

• rynoskopia przednia;
• rynoskopia tylna;
• badanie palpacyjne jamy nosowo-gardłowej.

Rynoskopia przednia – pacjent znajduje się w pozycji siedzącej i ma odchyloną głowę ku tyłowi, aby laryngolog mógł dokładnie obejrzeć miejsce ujścia większości zatok, czyli przewód nosowy. Lekarz posługuje się specjalnym przyrządem – krótkim wziernikiem nosowym Hartmana, którym rozszerza przewód nosowy oraz specjalnym oświetleniem. Wziernikowanie głębszych rejonów jamy nosa możliwe jest dzięki użyciu dłuższego wziernika nosowego – wziernika Kiliana.

Rynoskopia tylna – laryngolog posługuje się źródłem światła, lusterkiem i szpatułką, która służy do uciskania języka. Stosowany jest także giętki lub sztywny endoskop z odpowiednio ukształtowanym pod kątem torem wizyjnym. Jeśli u pacjenta istnieje ryzyko wystąpienia odruchów wymiotnych, można znieczulić miejscowo błonę śluzową gardła.

Badanie zatok nosowych można przeprowadzić stosując metodę palpacyjną jamy nosowo-gardłowej. Lekarz wprowadza wskazujący palec prawej ręki za podniebienie miękkie do jamy nosowo-gardłowej. Sprawdza nozdrza tylne, sklepienie i boczne ściany jamy nosowo-gardłowej.

Endoskopia nosa wykonywana jest bez znieczulenia lub po znieczuleniu miejscowym za pomocą aerozolu, pasków z gazy bądź wacików nasączonych środkiem znieczulającym.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.