Zaburzenia rozwoju ruchowego
Zaburzenia rozwoju ruchowego są często współistniejące z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Zdarza się, że pewne nieprawidłowości mijają same. Każdy człowiek posiada bowiem pewne mechanizmy, dzięki którym wszelkie zaburzenia likwidowane są bez pomocy z zewnątrz. Nie należy jednak liczyć na to, że wszelkie opóźnienia ruchowe u naszego dziecka miną samoistnie. Zaburzenia ruchowe mogą bowiem z dnia na dzień coraz bardziej zwiększać się, a wówczas utrwalone już błędne wzorce ruchowe nie będą możliwe do całkowitego zlikwidowania.
1. Przyczyny zaburzeń rozwoju ruchowego
W przypadku zdrowych dzieci bodźcem, który stymuluje ich rozwój jest zainteresowanie światem. To ono powoduje, że niemowlęta wkładają sporo wysiłku w to, żeby ich umiejętności stale się powiększały. Jeżeli maluszek nie będzie potrafił przemieszczać się, może to być powodem jego frustracji. W konsekwencji dziecko może całkowicie stracić motywację do rozwoju. Niestety małe zainteresowanie otoczeniem, tak charakterystyczne przy zaburzeniach ośrodkowego układu nerwowego, może ograniczyć w znacznej mierze rozwój psychoruchowy dziecka.
W zmianie ułożenia ciała w przestrzeni uczestniczy wiele połączeń nerwowych. Bodźce powstałe na skutek zmiany postawy docierają drogą nerwową do mózgu. Jakiekolwiek zakłócenia powstałe na drodze nerwowej uniemożliwiają prawidłową reakcję. Wypływa z tego wniosek, że nieprawidłowa reakcja na zmianę położenia ciała jest objawem zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego. Jeżeli tak się dzieje, przy prawidłowo prowadzonej rehabilitacji po jakimś czasie będą zauważalne zmiany w zakresie wykonywanych ruchów.
2. Objawy zaburzeń ruchowych
Przy ocenie zaburzeń ruchowych zwraca się uwagę przede wszystkim na odcinek głowy wraz z kręgosłupem, zwany organem osiowym. Jest on niezwykle ważny dla prawidłowego rozwoju. Poczucie stabilizacji, jakie daje organ osiowy rozwija inne umiejętności. Wpływa na tworzenie punktów podparcia, np. na łokciu, a w następstwie pozwala na osiągnięcie pozycji pionowej. Stabilizacja pozwala również na swobodnie wykonywane ruchy za pomocą rąk i nóg. Organ osiowy jest ważny, gdyż ukształtowany prawidłowo daje poczucie bezpieczeństwa.
Zaburzeniom ruchowym towarzyszy nierzadko brak poczucia równowagi, co przejawia się odruchem Moro, polegającym na odrzuceniu rąk w bok. Niemowlęta bez poczucia kontroli nad własnym ciałem czują się bezradne. Często też dzieci są pełne lęku, mają kłopoty z zasypianiem. Nieprawidłowości w zakresie organu osiowego są związane ze złym napięciem mięśni. Objawia się to tym, że miednica albo głowa odginają się do tyłu lub stają się wiotkie. Pojawia się również asymetria postawy.
Nieprawidłowości w obrębie rączek polegają m.in.: na zaciskaniu piąstek, niepełnym otwarciu ręki. W obrębie nóg niepoprawne reakcje to: wyprost kończyn, któremu często towarzyszy zgięcie podeszwowe stopy, szpotawienie stopy. Rzadziej może wystąpić rotacja wewnętrzna i przywiedzenie uda z wyprostem nogi.
Objawem świadczącym o zaburzeniach ośrodkowego układu nerwowego są występujące zbyt długo odruchy pierwotne. Odruchy te spotykane są zazwyczaj w pierwszych tygodniach życia. Najdłużej utrzymują się przez 3 miesiące. Jeżeli trwają dłużej, mogą mieć poważne konsekwencje dla dalszego rozwoju. Długo utrzymujący się odruch ssania często przyczynia się do zaburzeń mowy.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.