Zaćma – kiedy operacja jest niezbędna?
Zaćma jest poważną chorobą oczu, która prowadzi do zmętnienia soczewki. Przyczynia się do ślepoty. Jest schorzeniem wynikającym ze starzenia się organizmu), dlatego atakuje ludzi między 60 a 80 rokiem życia. Czasem bywa wrodzona, a czasem powstaje na skutek urazów oka.
1. Początki zaćmy
Bardzo ważnym narzędziem wzroku jest soczewka. W powiększeniu widać, że jest zbudowana z koncentrycznych pierścieni, dzięki temu skupia światło dokładnie na siatkówce. Od miejsca skupienia światła zależy jakość naszego wzroku. Jeżeli chorujemy na zaćmę, soczewka zaczyna mętnieć, a my widzimy coraz słabiej. Mętnienie może zaczynać się od środka i posuwać się do brzegów i odwrotnie. Jeżeli zupełnie zmętnieje – stracimy wzrok i będziemy odróżniali tylko dzień od nocy i światło od cienia.
2. Komu grozi zaćma?
Choroba ta pojawia się w starszym wieku, ale czasem cierpią na nią młodsze osoby. Szczególnie narażeni na nią są ludzie pracujący w hutnictwie i mający kontakt z substancjami chemicznymi. Zagraża chorym na stany zapalne wnętrza oka, cukrzycę, astmę i inne przewlekłe choroby. Zdarzają się przypadki wrodzonej zaćmy.
3. Operacyjne leczenie zaćmy
Czasem ta choroba rozwija się przez kilka miesięcy, czasem przez kilka lat. Jej diagnozowanie jest bardzo proste – lekarz wpuszcza do oka krople rozszerzające źrenicę. Jeżeli zobaczy, że jest zmętniała, to wtedy cierpimy na zaćmę. Leczenie zaćmy to przede wszystkim operacja. Temu schorzeniu nie można zapobiec w tradycyjny sposób, nie pomagają krople do oczu ani prowadzenie odpowiedniego trybu życia. Na operację najlepiej zdecydować się od razu po diagnozie, można leczyć ją chirurgicznie w każdym stadium.
Operacja jest prostym zabiegiem trwającym 25-35 minut. Po upływie dwóch godzin od jej zakończenia, możemy wracać do domu, jeżeli zdecydujemy się zostać w szpitalu, pobyt będzie trwał maksymalnie do 3 dni. Istnieją trzy metody tego zabiegu: wewnątrztorebkowa (zmętniałą soczewkę usuwa się wraz z torebką, w której się znajduje; ta metoda nie jest zbyt często praktykowana, jej skutkiem było noszenie silnych okularów korekcyjnych – do 10 dioptrii), zewnątrztorebkowa i fakoemulsyfikacja.
Operacja zaćmy polega na zmianie soczewki zmętniałej na sztuczną. Oko zostaje znieczulone specjalnymi kroplami. Lekarz wykonuje kilkumilimetrowe nacięcia w górnej części gałki oka. Następnie rozbija jądro soczewki i otaczające je masy korowe (zostają odessane). Potem dokonuje zmiany soczewki na sztuczną, wykonaną z hydrożelu lub silikonu. Umieszcza się ją w torebce po naturalnej soczewce. Na koniec uszczelnia się ranę na gałce ocznej, czasem potrzebny jest jeden szew. Na oko zakłada się sterylny opatrunek.
4. Po operacji zaćmy
Przez pierwsze trzy dni lekarz kontroluje oko i wyznacza wizyty kontrolne. Przez pierwszy dzień musimy nosić opatrunek, a przez tydzień zakładamy go na noc i przy wyjściu na dwór. Nie możemy dotykać oka, aby go nie zanieczyścić. Przez pierwsze 2-3 tygodnie powinniśmy wstrzymać się od wykonywania prac, które wymagają dużego wysiłku. Nie wolno napinać mięśni – chorzy na zaparcia muszą w tym czasie zażywać łagodne środki przeczyszczające. Nasze oko będzie przyzwyczajało się do nowej soczewki przez około 6 tygodni. Powikłania zdarzają się bardzo rzadko.
Po zabiegu trzeba nosić okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe, ponieważ sztuczne soczewki nie przystosowują się do widzenia raz daleko a raz blisko. Wszczepiona soczewka może mieć pewną moc, która zależy od naszej poprzedniej wady – jest ona zmniejszana przez soczewkę (jeżeli wada przed operacją wynosiła -10 dioptrii, to po operacji wynosi -3).
Zobacz także:
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.