Źrenica Adiego – charakterystyka, przyczyny, leczenie

Źrenica Adiego jest tonicznym rozszerzeniem źrenicy (lub źrenic) wywołanym zniszczeniem zwojowych włókien nerwowych, zaopatrujących źrenicę. Dolegliwość zazwyczaj wywołana jest urazami. Wśród innych przyczyn możemy wyróżnić olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, cukrzycę oraz infekcje wirusowe.

1. Czym jest źrenica Adiego?

Źrenica Adiego to dolegliwość, która jest wywołana odnerwieniem mięśnia zwieracza rzęskowego wskutek zniszczenia włókien przywspółczulnych zwoju rzęskowego. Polega ona na tonicznym rozszerzeniu źrenicy, rzadziej źrenic. 80 procent diagnozowanych przypadków dotyczy jednego oka.

Toniczne rozszerzenie źrenicy może być związane z:

Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?"

• cukrzycą,
• twardziną układową,
• olbrzymiokomórkowym zapaleniem tętnic,
• infekcją wirusową,
• witrektomią.

Tonicznemu rozszerzeniu źrenicy mogą towarzyszyć też inne objawy, np. nadmierne pocenie się, nieprawidłowa akomodacja oka lub zanik odruchów głębokich ze strony ścięgien. Takie spektrum zaburzeń nazywane jest zespołem Adiego lub zespołem Holmesa-Adiego.

2. Zespół Adiego – przyczyny

Zespół Adiego jest zaburzeniem neurologicznym o nieznanej etiologii. Przypadłości towarzyszy spowolniona reakcja źrenic na światło, anizokoria źrenic, nadmierna potliwość, a także utrata odruchów głębokich. Choroba znacznie częściej dotyka kobiety niż mężczyzn.

Terminem zespołu Adiego lekarze określają zanik odruchów mięśniowych oraz nieprawidłowości związane z wielkością, a także odruchami źrenic.

Zdaniem specjalistów zespół źrenicy tonicznej i brak odruchów ścięgnistych mogą być wynikiem infekcji bakteryjnej, bądź też infekcji wirusowej. Zakażenie wirusowe lub bakteryjne doprowadza do zniszczenia komórek nerwowych zwoju rzęskowego lub nerwów, które znajdują się właśnie za zwojem rzęskowym. Inną przyczyną choroby może być uraz lub autoimmunologiczny proces w międzymózgowiu i śródmózgowiu.

3. Zespół Adiego – objawy

Należy nadmienić, że początkowe objawy zespołu Adiego obejmują tylko jedno oko (nasilają się one z czasem i zajmują także drugie). Początki choroby związane są z zanikiem odruchów głębokich po jednej stronie ciała. W miarę upływu czasu, utrata odruchów głębokich może dotknąć też drugiej strony.

Zaburzenie neurologiczne zwane zespołem Adiego objawia się w następujący sposób:

• u pacjentów pojawia się anizokoria, tzn. nierówność źrenic, różnica w wielkości źrenic (symptom ten związany jest z rozszerzaniem się chorej źrenicy),
• u pacjentów występuje spowolniona reakcja źrenic na światło,
• pacjenci borykają się z nadmierną potliwością,
• u niektórych pacjentów występują nieprawidłowości w układzie krążenia,
• u pacjentów występuje spowolniona akomodacja oka,
• u pacjentów występuje przerost włókien utrzymujących zwieracz źrenicy w nieustannym skurczu.

Nieprawidłowa akomodacja oka związana z zespołem Adiego może wywoływać trudności w czytaniu. Wśród innych dolegliwości wymienia się częste bóle głowy, a także bóle gałek ocznych.

4. Rozpoznanie i leczenie

Proces diagnostyczny polega zazwyczaj na przeprowadzeniu dokładnego wywiadu lekarskiego oraz przeprowadzeniu badania przedmiotowego. Specjalista musi zweryfikować reakcję źrenic na światło. Sprawdzana jest również reakcja akomodacji i konwergencji.

Pacjenci niejednokrotnie poddawani są rezonansowi magnetycznemu oraz tomografii komputerowej. Osoby, które zauważyły u siebie typowe objawy zespołu Adiego, powinny niezwłocznie skonsultować się z okulistą i neurologiem.

Zarówno źrenica Adiego, jak i zespół Adiego nie zagrażają życiu pacjenta. Leczenie zaburzeń źrenicznych polega na przyjmowaniu kropli zwężających źrenice (zazwyczaj są to krople z pilokarpiną). W wielu przypadkach niezbędne jest również stosowanie szkieł korygujących.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.