Żywienie pozajelitowe – charakterystyka, wskazania
Żywienie pozajelitowe to podawanie substancji odżywczych metodą dożylną, z pominięciem żołądka i jelit. Każda mieszanka odżywcza jest przygotowywana dla pacjenta indywidualnie. Na czym dokładnie polega żywienie pozajelitowe? Jakie są wskazania do żywienia pozajelitowego?
1. Żywienie pozajelitowe – charakterystyka
Żywienie pozajelitowe polega na wprowadzeniu specjalnej mieszanki metodą dożylną. W ten sposób organizm się czerpie niezbędne do życia składniki i substancje odżywcze. Zostaje całkowicie pominięta droga poprzez żołądek i jelita.
Żywienie pozajelitowe nie wymaga codziennego nakłuwania pacjenta. Specjalny cewnik jest wszczepiany chorym w znieczuleniu ogólnym na klatce piersiowej. Cewnik podłączony jest do przedsionka serca i to tam, poprzez kroplówkę, trafiają składniki odżywcze. Z przedsionka serca składniki odżywcze rozchodzą się po całym organizmie.
Dzięki najnowszej technologii chorzy mogą opuścić szpital. Cewnik należy wymieniać co kilka miesięcy. Przed wypisaniem ze szpitala, osoby wymagające żywienia pozajelitowego, przechodzą szkolenie obsługi cewnika i mogą wrócić do domu. Osoby takie muszą szczególnie dbać o higienę – własną, jak i domu.
2. Żywienie pozajelitowe – mieszanka odżywcza
Osoby wymagające żywienia pozajelitowego otrzymują mieszankę odżywczą. Składa się z glukozy, witamin, białka, soli mineralnych, elektrolitów i tłuszczy. Sama mieszanka wymaga starannego przygotowania. Chorzy będący już w domu muszą przygotowywać ją samodzielnie, dbając o odpowiednią higienę rąk. Jakiekolwiek zakażenie, które przedostałoby się wewnątrz organizmu, zagraża życiu pacjenta. Należy również rozłożyć podawanie składników odżywczych w czasie. Zbyt szybkie podawanie mieszanki mogłoby przyczynić się do zatorów bądź zaburzeń metabolicznych, co mogłoby doprowadzić do śmierci.
3. Żywienie pozajelitowe – wskazania
Żywienie pozajelitowe stosuje się u osób, u których układ trawienny przestał działać. Tylko dzięki specjalnemu cewnikowi, najnowszej technologii i lekarzom, ludzie po wypadkach, urazach lub innych chorobach uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, mogą żyć.
Wskazania do żywienia pozajelitowego może być zaawansowana choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenia jelit, martwica jelit, schorzenia jelit, takie jak nowotwory jelit i inne poważne dysfunkcje tego narządu. Ogólnie rzecz ujmując, żywienie pozajelitowe sprawdza się u osób, które mają bardzo wyniszczony chorobą układ pokarmowy. Najczęściej żywienie pozajelitowe jest wymagane u osób z zespołem krótkiego jelita, czyli stanu, w którym jelito zostało częściowo lub całkowicie usunięte.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.