Badanie palpacyjne piersi
Rak piersi jest najczęściej diagnozowanym nowotworem złośliwym u kobiet. Badania przeprowadzone na terenie Polski dowodzą zatrważającej statystyki: 11 000 zachorowań i 5 000 zgonów rocznie. Skutecznym, a jednocześnie najprostszym orężem w walce z nowotworem sutka jest dające miarodajne rozpoznanie palpacyjne badanie piersi oraz samobadanie piersi. Szybka reakcja na pierwsze zmiany w piersiach znacząco zwiększa szanse wyleczenia.
Badanie palpacyjne piersi jest badaniem rutynowym, wykonywanym podczas każdej konsultacji ginekologicznej i przedmiotem obowiązkowej, comiesięcznej samokontroli każdej kobiety, która ukończyła 25. rok życia.
Badanie w gabinecie lekarskim powinno być przeprowadzone w warunkach pełnej intymności. Pacjentka powinna być rozebrana do pasa. Prawidłowo wykonane badanie składa się z dwóch części: oglądania i badania palpacyjnego, obejmującego badanie piersi i regionalnych węzłów chłonnych.
1. Badanie piersi u ginekologa
W pierwszej kolejności lekarz dzieli optycznie pierś na cztery kwadranty: przyśrodkowo-górny, przyśrodkowo-dolny, boczny-dolny i boczny-górny. Taka metoda pozwala na stosunkowo dokładne zlokalizowanie położenia zmiany. Dalej lekarz przechodzi do oceny zarysu i symetrii piersi. Następnie doszukuje się wszelkich:
- wciągnięć skóry,
- wciągnięć brodawki,
- zaczerwienień,
- pogrubień, świadczących o występowaniu nacieku,
- owrzodzeń,
- guzków na skórze sutka.
Każdy z wymienionych powyżej objawów powinien zwrócić uwagę badającego i być powodem natychmiastowej diagnostyki. Najczęściej wykrywane są łagodne zmiany w piersiach, ale zawsze muszą być one dokładnie zbadanie.
2. Badanie palpacyjne na stojąco i leżąco
Badanie palpacyjne przeprowadzane jest w dwóch pozycjach: stojącej i leżącej.
Na początku pacjentka proszona jest o położenie się na kozetce, z ręką po stronie badanej ułożonej za głową. W następnej kolejności lekarz płasko ułożoną ręką przesuwa się po całej piersi , lekko uciskając ją ku klatce piersiowej w poszukiwaniu ewentualnych zmian. Po kontroli całej piersi, tj. wszystkich czterech kwadrantów, niezbędne jest zbadanie górnej, zewnętrznej przestrzeni, tak zwanego ogona pachowego, czyli przestrzeni między dołem pachowym a piersią, gdzie ryzyko umiejscowienia zmiany jest największe, ze względu na fizjologiczny układ przepływu limfy. Taki sam schemat postępowania dotyczy drugiej piersi.
Następnie badanie przeprowadza się na siędząco, w zupełnym rozluźnieniu, z rękoma opuszczonymi wzdłuż tułowia. Taka pozycja umożliwia badanie węzłów chłonnych jako przewodu wyczuwalnego między palcami a żebrami. Każde zgrubienie, nienaturalnie miejscowe stwardnienie wymaga przeprowadzenia dodatkowych badań.
W dalszej kolejności bada się wgłębienie powyżej obojczyka.
Na koniec, jeśli pacjentka zgłasza wyciek z brodawki, lekarz może poprosić badaną o jej uciśnięcie lub zrobić to sam. Wszelka wydzielina poza okresem laktacji jest objawem patologicznym.
3. Samobadanie piersi
Tak jak wspomniane było wcześniej, badanie palpacyjne gruczołu piersiowego powinno być elementem każdej wizyty u ginekologa czy lekarza rodzinnego, a także comiesięcznego samobadania piersi.
Każda kobieta, która ukończyła 25. rok życia powinna raz w miesiącu, najlepiej około 10. dnia cyklu przeprowadzić samobadanie piersi według schematu podanego powyżej. Wszystkie wymienione odchylenia od normy powinny być sygnałem alarmowym i być powodem jak najszybszej wizyty kontrolnej u swojego lekarza.
W celu zwiększenia precyzji wskazane jest badanie piersi przy lustrze, z ustawieniem dodatkowego źródła światła, na przykład w postaci lampki po stronie badanej. Zawsze także warto poprosić partnera o pomoc.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.