Alergia na ryby i owoce morza - przyczyny, objawy, rtęć w rybach

Symptomy alergii na ryby i owoce morza dotyczą całego organizmu i mogą być bardzo niebezpieczne. Po spożyciu alergenu, jakim jest mięso ryby, pojawiają się zmiany skórne, takie jak:

• wysypka,
• pokrzywka,
• obrzęk.

Następnie występują dolegliwości, związane z układem trawiennym:

• ból brzucha,
• nudności,
• biegunka,
• wymioty.

Ponadto u uczulonego na ryby może pojawić się też ból głowy, napad duszności, a nawet wstrząs anafilaktyczny.

Odczyn alergiczny najczęściej pojawia się po zjedzeniu surowego mięsa lub po spożyciu krótko smażonej ryby. Trzeba pamiętać, że wysoka temperatura nie usuwa alergenów.

Osoba uczulona na ryby może źle reagować na mączkę rybną. Czasami alergię można pomylić z reakcją pseudoalergiczną. Dzieje się tak wtedy, gdy osoba spożyje rybę, w której składzie jest histamina.

Oprócz ryb alergię mogą wywoływać też owoce morza, szczególnie takie jak:

• raki,
• homary,
• kraby,
• langusty,
• małże,
• kalmary,
• ostrygi,
• ślimaki,
• ośmiornice.

Niestety alergeny zawarte w mięsie skorupiaków wytrzymują nawet bardzo wysokie temperatury. Reakcja alergiczna u niektórych osób pojawia się na sam zapach potrawy. Podobnie jak w przypadku alergii na ryby, może dojść do wyzwolenia histaminy i reakcji pseudoalergicznej.

Mięczaki rzadko wywołują alergie, ale jeśli już do tego dojdzie występują silne i niebezpieczne objawy kliniczne, które mogą nawet zagrażać życiu osoby uczulonej. Pojawiają się także alergeny krzyżowe z różnymi gatunkami ryb.

Alergia na ryby wymaga odpowiedniej diety. Chory nie może spożywać żadnych dań rybnych, ani tych z owocami morza. Sposób żywienia powinien koncentrować się na dostarczaniu jak największej ilości białka, minerałów, witamin i nienasyconych kwasów tłuszczowych.

Ryby trzeba zastąpić mięsem, jajami, serami, oliwą z oliwek lub zbożowymi otrębami. Warto poradzić się specjalisty i skonsultować z nim przyjmowanie suplementów diety kwasów omega-3 oraz omega-6.

Ponadto, alergolog powinien odpowiedzieć na najważniejsze pytania i ewentualnie przepisać leki, które ułatwiłyby walkę z alergią na ryby. Należy pamiętać, że nieleczona alergia może dawać objawy bezpośrednio zagrażające naszemu życiu.

• Sposób na alergię
• Alergia na roztocza
• Alergia na leki

Rtęć jest obecna we wszystkich gatunkach ryb. Dla większości osób niewielkie ilości tego pierwiastka nie stanowią żadnego zagrożenia, ale niektóre okazy zawierają go tyle, by uszkodzić płód lub zaszkodzić karmionemu piersią noworodkowi.

Specjaliści od żywienia zalecają, by ciężarne i dzieci poniżej 6. roku życia spożywali maksymalnie dwie porcje ryb tygodniowo, przy czym powinny to być jedynie niektóre gatunki.

Dlaczego rtęć jest tak groźna? Pierwiastek ten kumuluje się w organizmie i może być szkodliwy także dla zdrowych dorosłych osób. Wysokie stężenie rtęci może spowodować trwałe uszkodzenie nerek i mózgu.

Zawartość rtęci w rybach

Najwięcej rtęci znajduje się w dużych rybach, ponieważ żyją one zwykle dłużej i przez dłuższy czas mają styczność z pierwiastkiem. Z tego względu specjaliści od żywienia odradzają spożywanie marlinów, rekinów, włóczników i odmiany tuńczyka „ahi”.

Dużo rtęci znajduje się również w drapieżnej rybie niebieskiej, grouperze i niektórych odmianach tuńczyka, na przykład albacore lub yellowfin. Te gatunki ryb można spożywać najwyżej 3 razy w miesiącu, przy czym kobiety w ciąży i małe dzieci powinny ich unikać.

Mniej rtęci znajduje się w okoniu, karpiu, dorszu, halibucie, rybie mahi mahi oraz tuńczyku w puszce. Umiarkowana zawartość rtęci sprawia, że te ryby można spożywać nawet 6 razy w miesiącu, jednak w przypadku ciężarnych i małych dzieci nadal są one niewskazane.

Najmniej rtęci znajduje się w anchois, zębaczu, krabach (skorupiaki), flądrze, śledziu, makreli, ostrygach, łososiu, sardynkach, krewetkach oraz pstrągu. Wyżej wymienione gatunki mogą być spożywane nawet 2-3 razy w tygodniu, ale kobiety w ciąży i małe dzieci powinny ograniczyć się do dwóch porcji.

Źródła

1. Silva-Rodrigues A., Wahl R., Alergologia w praktyce, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2007, ISBN 978-83-7522-017-9
2. Chazan R., Pneumonologia i alergologia praktyczna - badania diagnostyczne i terapia, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2011, ISBN 978-83-7522-061-2
3. Rudzki E., Alergeny, Medycyna Praktyczna, Kraków 2008, ISBN 978-83-7430-157-2
4. Bartuzi Z., Alergia na pokarmy, Mediton, Łódź 2006, ISBN 83-923866-0-4