Antybiotyki w leczeniu zapalenia prostaty

Ostre zapalenie prostaty jest chorobą przebiegającą dosyć poważnie i z tego względu wskazane jest jak najszybsze wdrożenie antybiotykoterapii, jeszcze przed otrzymaniem wyników posiewów. W zależności od stanu chorego leczenie może być prowadzone drogą doustną (tabletki) lub pozajelitową (dożylne podanie leku). W lżejszych przypadkach pacjent może pozostać w domu i przyjmować leki doustnie.

Hospitalizacja oraz podanie antybiotyków drogą dożylną bywają konieczne w sytuacji, gdy zastosowane leczenie nie przynosi poprawy lub gdy pogarsza się stan chorego. Podanie leków dożylnie zwiększa skuteczność ich działania, ale musi być prowadzone pod opieką wykwalifikowanego personelu, w warunkach szpitalnych. W przypadku znaczącej poprawy po leczeniu dożylnym, powraca się do leczenia doustnego (pacjent może znowu leczyć się w trybie ambulatoryjnym).

W przypadku uzyskania wyników antybiogramu, dotychczasowe leczenie może zostać utrzymane, jeśli jest skuteczne, lub zmienione, w razie potrzeby. Intensywny stan zapalny toczący się w gruczole krokowym zwiększa przepływ krwi w narządzie i zapewnia dobrą penetrację leków do chorej tkanki.

Antybiotykoterapia trwa zwykle około 28 dni. Zastosowanie znajdują cefalosporyny, chinolonyn lub u osób źle znoszących te leki: trimetoprym, kotrimoksazol. Odpowiednie nawodnienie, odpoczynek i leki przeciwbólowe mogą uzupełniać prawidłową antybiotykoterapię.

Utrzymywanie się objawów pomimo odpowiedniej antybiotykoterapii może wskazywać na powstanie ropnia w miąższu narządu. W takiej sytuacji antybiotyki nie wystarczą – konieczny może być drenaż w celu usunięcia treści ropnej (drenaż poprzez krocze lub przez cewkę moczową).

Rokowanie w ostrym zapaleniu prostaty

W przypadku prawidłowego leczenia ostrego zapalenia gruczołu krokowego rokowanie jest dobre i większość chorych może liczyć na wyleczenie. Ważna jest dosyć długa, przynajmniej miesięczna antybiotykoterapia w celu uniknięcia przejścia krótkotrwałego stanu zapalnego w zapalenie przewlekłe, w którym rokowanie nie jest już tak pomyślne.

Postępowaniem w przypadku przewlekłego bakteryjnego zapalenia prostaty jest antybiotykoterapia zgodna z wynikami posiewu wydzieliny gruczołu – zazwyczaj lekami z grupy chinolonów, a u osób uczulonych – trimetopimem, kotrimoksazolem. Należy brać pod uwagę to, że z racji przewlekłego charakteru zapalenia, w przeciwieństwie do stanu ostrego, penetracja leków do narządów jest słaba. Leki w niewielkim stopniu przenikają do zajętej tkanki i działają dosyć słabo – utrudnia to terapię. Leczenie trwa zazwyczaj około 28 dni, ale niekiedy leczenie przedłuża się nawet do około 90 dni. U niektórych chorych, w przypadku szczególnego nasilenia choroby, korzystne może być leczenie zabiegowe w postaci resekcji gruczołu.

W leczeniu niebakteryjnego zapalenia prostaty, pomimo, że nie wykazuje się obecności bakterii, także skuteczne mogą się okazać antybiotyki. Być może schorzenie spowodowane jest przetrwałą infekcją, która poddaje się leczeniu przeciwbakteryjnemu, jednak póki co nie ma dowodów na potwierdzenie tej tezy.