Chłoniak B – rodzaje, objawy, rozpoznanie i leczenie
Chłoniak B, zarówno chłoniak rozlany z dużych komórek B, jak i chłoniak z małych limfocytów B, to nowotwór układu chłonnego komórek B. W przypadku obydwóch jednostek chorobowych pierwszym niepokojącym objawem jest bezbolesny obrzęk szyi, pod pachami oraz w pachwinach. Przyczyną są powiększone węzły chłonne. Co warto wiedzieć o objawach, rozpoznaniu i leczeniu chłoniaka B?
1. Charakterystyka chłoniaka B
Chłoniak B to nowotwór układu chłonnego, w skład którego wchodzi szpik kostny, grasica, śledziona i węzły chłonne. Charakteryzuje się niekontrolowanym rozrostem białych krwinek - limfocytów B dojrzewających w szpiku kostnym. Trzeba pamiętać, ze znane są dwie odmiany limfocytów: limfocyty B i limfocyty T. Przyczyny pojawienia się tego typu nowotworów nie są znane.
Chłoniaki B komórkowe w naszej szerokości geograficznej stanowią 86% przypadków. Do najczęstszych rodzajów chłoniaków B należy:
- chłoniak tzw. rozlany z dużych komórek B (DLBCL),
- chłoniak z małych limfocytów B.
Chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL) jest najczęściej diagnozowanym rodzajem chłoniaka nieziarniczego. Charakteryzuje się agresywnym przebiegiem. Rozpoznaje się go u osób w każdym wieku, najczęściej po 60. roku życia
Z kolei chłoniak z małych limfocytów B zwykle pojawia się po 50. roku życia. Należy do grupy chłoniaków o niskim stopniu złośliwości. Zwykle występuje w postaci przewlekłej białaczki limfatycznej (PBL, CLL).
Zobacz także:
2. Objawy chłoniaka B
Chłoniak B to cechuje się obecnością guzów i nacieków limfocytowych w skórze, w różnej lokalizacji. Zmiany są guzowate, nieduże (zwykle 1-2 cm, o średnicy od 1 do 5 cm), a także wynoszące się ponad powierzchnię skóry. Nie obserwuje się cech rozpadu, a jedynie niską tendencją do martwicy i powstawania nadżerek lub owrzodzeń.
Zwykle pierwszym objawem nowotworu jest bezbolesny guzek w obrębie szyi, obrzęk pod pachami oraz w pachwinach, będący efektem powiększenia węzłów chłonnych. Typowe dla chłoniaka B jest to, że komórki nowotworowe zajmują zazwyczaj węzły chłonne.
Początek choroby zwykle obejmuje pojedynczy region węzłowy lub pozawęzłowy, ale może też pojawiać się poza obszarem węzłów chłonnych (to chłoniak pozawęzłowy).
Do objawów ogólnych chłoniaka zalicza się gorączkę z niewyjaśnionych przyczyn, poty nocne, a także utratę masy ciała.
3. Rozpoznanie chłoniaka z komórek B
Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) podstawą diagnostyki jest korelacja cech klinicznych, morfologicznych, immunofenotypowych i genetycznych. W diagnostyce chłoniaka B kluczowa jest biopsja powiększonego węzła chłonnego. Konieczne są również badania krwi, badanie obrazowe oraz badanie próbki szpiku kostnego.
Szczególnie ważne jest szybkie rozpoznanie chłoniaka z dużych komórek B. Ma to znaczenie dla dalszego postępowania terapeutycznego. Choroba cechuje się bowiem agresywnym przebiegiem. Nieleczona szybko szerzy i rozprzestrzenia poprzez system naczyń krwionośnych i limfatycznych. Przenosi się nawet do daleko położonych węzłów chłonnych i innych narządów.
4. Leczenie
Leczenie w przypadku chłoniaka rozlanego z dużych komórek B jest bardzo ważne, ponieważ przeżycie chorych, którzy nie podjęli leczenia wynosi maksymalnie kilkanaście miesięcy. Chłoniak z dużych komórek B rozwija się szybko - należy do grupy nowotoworów o wysokim stopniu złośliwości. Wymaga natychmiastowego leczenia.
Dobra wiadomość jest taka, że w przypadku tego typu zmian udaje się wyleczyć chorych nawet w zaawansowanym stadium choroby. Jedynie rokowanie w przypadkach nawrotowych i opornych jest niekorzystne.
Chłoniak rozlany z dużych komórek B jest wrażliwy na immunochemioterapię i radioterapię. Rokowanie zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby, który mówi, ile węzłów chłonnych bądź narządów zostało zajętych przez chorobę. Wyróżnia się:
Stadium 1. Chłoniak pojawia się wyłącznie w jednej grupie węzłów chłonnych, w jednym obszarze.
Stadium 2. Chłoniak występuje w więcej niż jednej grupie węzłów chłonnych, wyłącznie po jednej stronie przepony,
Stadium 3. Chłoniak pojawia się w węzłach chłonnych nad i pod przeponą,
Stadium 4. Chłoniak rozprzestrzenia się poza obszar węzłów chłonnych do narządów (kości, wątroba, jelita, płuca).
Z kolei chłoniak z małych limfocytów B rozwija się wolno, a jeśli nie wywołuje objawów, natychmiastowe leczenie nie jest konieczne. Ważna jest jednak obserwacja dynamiki rozwoju choroby. Zdarza się, że łagodny chłoniak z małych limfocytów B przekształca się w chłoniaka o wysokim stopniu złośliwości. W takiej sytuacji zmiana wymaga leczenia. Głównym sposobem leczenia chłoniaka z małych limfocytów B jest chemioterapia.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.