Co to jest Haloperidol - skutki uboczne, efekty i dawkowanie

Haloperidol to lek grupy preparatów przeciwpsychotycznych o silnym działaniu przeciwpsychotycznym i uspokajającym. Zmniejsza nasilenie omamów i urojeń oraz niepokój, pobudzenie psychoruchowe i napęd psychoruchowy. Wykazuje także działanie przeciwwymiotne, hamuje nudności i czkawkę. Jakie są wskazania do jego stosowania? Jak wygląda kwestia dawkowania?

1. Haloperidol - co to za lek?

Haloperidol to organiczny związek chemiczny, który ma działanie silnie przeciwpsychotyczne i uspokajające. Pod względem chemicznym jest pochodną butyrofenonu. Należy do grupy leków neuroleptycznych. Występuje w postaci roztworu do wstrzykiwania oraz kropli doustnych, co oznacza, że stosuje się go doustnie lub domięśniowo.

Jak działa Haloperidol? Substancja jest silnym antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów dopaminergicznych. Działa na ośrodkowy układ nerwowy, blokuje receptory dopaminowe, zwłaszcza typu D2. Wiąże się również z receptorami opioidowymi.

Zobacz film: "Rozpoznaj stan zdrowia psychicznego on-line"

Bezpośrednią konsekwencją działania haloperidolu jest zmniejszenie objawów związanych z zaburzeniami psychotycznymi, takich jak omamy i urojenia. Zmniejsza się także niepokój, pobudzenie psychoruchowe i napęd psychoruchowy. Substancja wykazuje również działanie przeciwwymiotne silnie hamuje nudności i czkawkę.

2. Wskazania do stosowania haloperidolu

Haloperidol stosuje się w leczeniu zarówno osób niepełnosprawnych intelektualnie czy zmagających się z chorobami psychicznymi, jak i pacjentów z organicznym z uszkodzeniem mózgu, także w zapobieganiu nudnościom i wymiotom pooperacyjnym.

Substancja jest wskazana:

• w leczeniu schizofrenii (zarówno w leczeniu objawów, jak i w zapobieganiu ich nawrotowi),
• w doraźnym majaczeniu, gdy leczenie niefarmakologiczne jest nieskuteczne,
• w umiarkowanych i ciężkich epizodach manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej,
• w psychozach paranoidalnych,
• w manii i hipomanii,
• w zaburzeniach zachowania, takich jak agresja, nadmierna ruchliwość i skłonność do samouszkodzeń,
• w leczeniu niepokoju i pobudzenia (u osób w podeszłym wieku w demencji i chorobie Alzheimera),
• w zespole Tourette'a (zespół tików ruchowych i głosowych),
• choroby Huntingtona (o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym).

3. Dawkowanie haloperidolu

Dawkowanie haloperidolu zależy od jednostki chorobowej, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących oraz reakcji osoby chorej na leki neuroleptyczne stosowane wcześniej. I tak w terapii doustnej:

• u dzieci powyżej 3. roku życia haloperidol stosuje się w zależności od masy ciała 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Nie zaleca się przekraczania dawki 10 mg na dobę,
• u dorosłych w przypadku objawów umiarkowanych początkowa dawka dobowa wynosi od 3 do 9 mg w dawkach podzielonych,
• u dorosłych w przypadku nasilonych objawów lub gdy pacjent słabo reaguje na lek możliwe jest zwiększenie dawki do 15 mg na dobę,
• u dorosłych w terapii podtrzymującej stosowana dawka wynosi zazwyczaj od 5 do 10 mg na dobę,
• u osób w podeszłym wieku w leczeniu niepokoju i pobudzenia możliwe jest zwiększenie dawki do 30 mg na dobę.

Haloperidol do stosowania domięśniowego jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę w postaci wstrzyknięć w mięsień. I tak:

• u dorosłych dawka początkowa wynosi od 1 do 5 mg,
• u osób w wieku podeszłym leczenie zazwyczaj zaczyna się od połowy najmniejszej dawki dla dorosłych.

U dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życianie stosuje się haloperidolu domięśniowo z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa.

Kiedy zaczyna działać haloperidol?

Po podaniu doustnym największe stężenie we krwi osiąga po 3-6 godzinach. Okres półtrwania wynosi od 12 do 37 godzin. Po podaniu domięśniowym substancja wchłania się w całości, a jej stężenie maksymalne następuje po 20-40 minutach.

4. Skutki uboczne i przeciwskazania

Ze stosowaniem Haloperidolu wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. To głównie zaburzenia pozapiramidowe: sztywność i drżenie ciała i zaburzenia chodu, ale również bezsenność albo pobudzenie, ból głowy i zwiększenie masy ciała.

Przeciwwskazaniem do stosowania haloperidolu jest:

• śpiączka,
• zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego,
• uszkodzenie zwojów podstawy mózgu,
• choroba Parkinsona,
• otępienie z ciałami Lewy'ego,
• postępujące porażenie nadjądrowe,
• ciąża. Lek może wchodzić w interakcje z innymi substancjami leczniczymi i wywoływać działanie teratogenne.
• zaburzenia pracy serca, takie jak niewyrównana niewydolność serca, arytmia, bradykardia, niedawno przebyty zawał serca, blok serca II i III stopnia, niewyrównana hipokaliemia (zbyt niski poziom potasu).

Trzeba pamiętać, że haloperydol nasila działanie uspokajające alkoholu, barbituranów, środków przeciwlękowych i narkotycznych środków przeciwbólowych.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.