Terapia resynchronizująca: charakterystyka, wskazania, przygotowanie
Terapia resynchronizująca serca pozwala leczyć zaawansowaną niewydolność serca u chorych z dyssynchronią skurczu lewej komory. Jest ona rodzajem elektrostymulacji, dzięki której możliwe jest przywrócenie właściwej sekwencji skurczu serca. Na czym dokładnie polega terapia resynchronizująca? Jakie są wskazania do wszczepienia CRT?
1. Czym jest terapia resynchronizująca serca?
Terapia resynchronizująca (cardiac resynchronization therapy, CRT) to metoda niefarmakologiczna, która pozwala leczyć pacjentów z objawową niewydolnością serca, obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory oraz szerokim zespołem QRS (określenie fragmentu zapisu elektrokardiograficznego).
Terapia resynchronizująca to procedura polegająca na ciągłej, stałej stymulacji serca. Ma na celu przywrócenie pożądanych sekwencji skurczu poszczególnych ścian lewej komory. Pozwala ona nie tylko poprawić komfort życia, ale też zmniejsza objawy chorobowe i ilość hospitalizacji, a także wydłuża czas życia u pacjentów.
Stymulator resynchronizujący pracę serca pozwala zmniejszyć następujące objawy niewydolności serca:
2. Na czym dokładnie polega terapia resynchronizująca?
U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca, u których część komory kurczy się z opóźnieniem, terapia resynchronizująca ma za zadanie przywrócić optymalną sekwencję skurczu mięśnia sercowego (równoczesne kurczenie się wszystkich ścian serca). Dzięki niej zwiększa się siła wyrzutowa krwi, a serce kurczy się bardziej efektywnie i z większą koordynacją.
W tym celu u pacjentów dokonuje się wszczepienia specjalnego stymulatora resynchronizującego serca. We właściwym miejscu do mięśnia sercowego przytwierdzone zostają specjalne elektrody. Dzięki temu, że są one podłączone do stymulatora, mogą dostarczać do serca wytworzone przez ów stymulator impulsy elektryczne.
3. Wskazania i przygotowanie do wszczepienia CRT
Terapia resynchronizująca serca nie u wszystkich pacjentów przynosi korzyści. W niektórych przypadkach ryzyko związane z zastosowaniem CRT może być zbyt duże. Wraz z wiekiem rośnie częstotliwość powikłań. Dlatego też ogromną rolę dla powodzenia metody odgrywa właściwa kwalifikacja pacjenta (III lub IV klasa wg NYHA, z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory i szerokim zespołem QRS).
Wszczepienie CRT poprzedzone jest diagnostyką przedzabiegową. Dlatego też o właściwym przygotowaniu zawsze informuje lekarz, który jednocześnie objaśnia całą procedurę. Najczęściej na kilka dni przed operacją konieczne jest zaprzestanie przyjmowania leków przeciwzakrzepowych. Ponadto na 12 godzin przed operacją nie należy jeść. Większość pacjentów przed wszczepieniem CRT lub CRT-P jest hospitalizowana na dzień lub dwa przed zabiegiem.
Sama procedura implantacji CRT nie jest zbyt skomplikowana, zabieg polega na wprowadzeniu do wnętrza serca najczęściej 3 elektrod oraz umieszczeniu urządzenia resynchronizującego. Przeważnie trwa od dwóch do nawet kilku godzin. Zwykle po implantacji pacjent pozostaje jeszcze w szpitalu (jeden lub dwa dni). Oczywiście w tym czasie konieczne jest bezwzględne stosowanie się do poleceń lekarza.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
