Drut Kirschnera – zastosowanie, powikłania, zakładanie i wyciąganie
Drut Kirschnera to metalowy, cienki i wytrzymały pręt wykorzystywany podczas zabiegów operacyjnych. Służy do stabilizacji odłamów kostnych przy złamaniach. Wykorzystuje się go często do leczenia paliczków, kości śródręcza czy śródstopia, ale i stabilizacji złamania nasad dalszych kości przedramienia. Co warto wiedzieć?
1. Co to jest drut kirschnera?
Drut Kirschnera (ang. Kirschner wire, K wire, K pin) to cienki i sztywny drut wykonany z wysokiej jakości stali nierdzewnej. Wykorzystuje się go do stabilizacji odłamów kostnych. Do użytku w medycynie wprowadził go w 1909 niemiecki chirurg Martin Kirschner.
Średnica drutów Kirschnera jest różna (od 1,5 do 2 mm). Pozwala to na skuteczną stabilizację niewielkich odłamów kostnych, co jest trudne do przeprowadzenia przy wykorzystaniu innych zespoleń. Inne zalety tego typu prętów to:
- wytrzymałość,
- stabilność zespolenia,
- elastyczność nadawanego kierunku,
- niska cena,
- łatwość wprowadzania w odłamy kostne.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
2. Zastosowanie drutów Kirschnera
Druty Kirschnera są powszechnie stosowanymi materiałami zespoleniowymi w chirurgii urazowej i ortopedycznej. Wykorzystuje się je w leczeniu stawów rzekomych i ubytków kości, obrażeń wielomiejscowych oraz złamań:
- otwartych kości długich,
- segmentalnych (złamania wielopoziomowe, wieloodłamowe),
- otwartych ze zmiażdżeniowym ubytkiem kości,
- plateau piszczeli oraz typu pilon,
- z niestabilnością sąsiednich stawów.
Druty Kirschnera mocuje się przezskórnie do kości, traktując zarówno jako samodzielne wewnętrzne stabilizatory, jak i elementy stabilizatorów bardziej skomplikowanych (np. aparatu Ilizarowa). Pręty stanowią zarówno chwilowy element pomocniczy przy stabilizacji złamania (można je później wymienić na płytkę lub śruby stabilizujące złamanie), ale i stosuje się je do długofalowej stabilizacji złamania.
Kirschner wire nadają się do stabilizacji prostych złamań, ale i zaopatrywania złamań w przypadku dużego ryzyka okołooperacyjnego. Można ich użyć w roli sondy kierunkowej, pozwalającej na wyznaczenie odpowiedniego kierunku do wprowadzenia śruby czy przyrządu do wykonywania mikrozłamań oraz repozycji i stabilizacji małych odłamów kostnych. Jak widać są uniwersalne i mają bardzo szerokie zastosowanie.
3. Drut Kirschnera - zakażenie i inne powikłania
Ponieważ druty Kirschnera są ciałem obcym wprowadzanym do organizmu, z ich obecnością i zastosowaniem wiążą się różne powikłania. Najczęściej to:
- obrzęk miejsca, w którym zostały wprowadzone druty Kirschnera,
- zakażenie w obrębie lokalizacji prętów (niektóre złamania zaopatrywane są w ten sposób, że drut Kirschnera wystaje przez skórę, a wokół niego jest opatrunek),
- brak stabilności złamania,
- obluzowanie drutów,
- wyciek z rany (jeśli nie pojawia się zaczerwienienie i gorączka, należy zastosować płyn do odkażania ran. Gdy wyciek nie ustąpi, pojawia się ropa, a skóra staje się ocieplona, należy natychmiast skontaktować się lekarzem),
- nieumyślne usunięcie drutów Kirschnera (podczas zmiany szyny gipsowej, gipsu czy opatrunku),
- migracja.
4. Zakładanie i wyciąganie drutów Kirschnera
Druty Kirschnera łatwo wprowadzić (pod kontrolą RTG) po wykonanej repozycji złamania. Jeśli pręty docelowo służyły jako wewnętrzna stabilizacja złamania (nie były czasową stabilizacją podczas zabiegu operacyjnego), utrzymuje się je do wygojenia złamania, a następnie usuwa.
Pręty są utrzymywane w ciele do momentu uzyskania zrostu kostnego. Usunięcie wystającego drutu Kirschnera odbywa się podczas kontroli, z reguły w około 6 tygodniu po zabiegu. Zabieg zajmuje kilka minut, często nie wymaga podania środka znieczulającego. Nie pojawia się konieczność przecinania skóry, ponieważ drut jest wyciągany za wystającą część. W takiej sytuacji nie trzeba też zakładać szwów. W miejscu rany pozostaje jedynie mały, punktowy ubytek skóry, który goi się samoistnie.
Gdy drut Kirschnera wyczuwalny jest pod skórą, można próbować usunąć go w znieczuleniu miejscowym, w gabinecie lekarskim. Z kolei usunięcie zespoleń, które nie są wyczuwalne i widoczne, a schowane podskórnie, wiążą się z przecięciem skóry i tkanek leżących głębiej. W takiej sytuacji drut usuwa się w warunkach bloku operacyjnego w znieczuleniu ogólnym, z możliwością podglądu RTG. Podczas próby usuwania go w poradni, w znieczuleniu miejscowym, można napotkać na poważne trudności. Pacjent pozostaje pod wpływem znieczulenia więc jest całkowicie bezbolesny.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.