Jesteś przygnębiony po wakacjach? Uzależnienie od podróży może być twoim problemem
Są osoby, które twierdzą, że są uzależnione od podróży. Jednak jest duża różnica pomiędzy uwielbianiem podróży a uzależnieniem od nich. Kiedy uzależniony wraca z wojaży do domu, jego stan pogarsza się. To doświadczenie porównuje się ze „zjazdem narkotykowym”. Chory wpada w marazm, nie jest w stanie wyjść z domu przez tydzień, twierdząc, że musi odzyskać siły po wyczerpującej wyprawie. W rzeczywistości czuje, jakby znajdował się w wielkiej, czarnej dziurze. Uczuciu temu towarzyszy często płacz, który wynika z tęsknoty za odwiedzonymi miejscami, poznanymi ludźmi i doświadczonymi przygodami.
1. Czy uzależnienie od podróży to realne zagrożenie?
Amerykański psycholog, dr Art Markman uważa, że może to być uzależnienie. Jak twierdzi:
– Twój stan zdrowia wynika w szczególności z tego, jak wpływa ono na twoje życie. Jeśli twój nastrój po podróży jest tak zły, że nie możesz funkcjonować, to musisz poprosić kogoś o pomoc.
Uzależnieni odczuwają intensywną potrzebę podróżowania. Okazuje się jednak, że można też uzależnić się od samego planowania podróży. Wodzenie palcem po mapie, oglądanie egzotycznych miejsc i zdjęć innych ludzi też może być wciągające.
Ten typ uzależniania naukowcy określają jako dromomanię lub binge-flying. Dromomania to żądza nieustannej podróży. Uzależnienie od podróży jest podobne do innych nałogów - po powrocie z wyjazdu, podróżnik zaczyna odczuwać skutki "odstawienia". Tęskni za ludźmi, których poznał, miejscami i samym doświadczeniem bycia w drodze. Ma trudności z powrotem do codziennych obowiązków i czuję wielką potrzebę, by znów wyjechać.
2. Skąd to uzależnienie?
Przyczyn dromomanii należy szukać w chęci ucieczki od rzeczywistości. Osoby, które nie radzą sobie z rozwiązywaniem problemów w życiu osobistym i służbowym, próbują odciąć się od nich poprzez podróże. Uzależnienie od podróży występuje często u osób, które cierpią na zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, stany lękowe, nerwica, schizofrenia.
Dlaczego uzależnieni odczuwają stany depresyjne po powrocie do domu, pomimo tego, że mają wspaniałe mieszkanie, cudowną rodzinę i świetną pracę? Według Markmana dzieje się tak, ponieważ po skończonej podróży trudno jest zaangażować się w inne cele. Ponadto stwierdza:
– Zaplanowałeś podróż, odbyłeś ją, przeżyłeś niezapomniane chwile, a teraz to koniec. Zakleszczenie pomiędzy powrotem z podróży a koncentrowaniem się na życiu po niej jest bardzo trudne. Dlatego co najmniej przez tydzień po powrocie czujesz, że twoje życie jest bezcelowe.
3. Czy można się wyleczyć z uzależnienia?
Uzależnienie od wakacji jest takim samym rodzajem nałogu, jak wszystkie inne. W zakresie długotrwałego leczenia konieczne jest zadanie sobie pytania, dlaczego jestem uzależniony od podróży. Terapeuci pomagają chorym w dotarciu do sedna problemu. Chcą się dowiedzieć, skąd wynika nieustanna chęć do wędrowania, czyli jakie problemy skłoniły daną osobę do ucieczki od świata.
Psychologowie tłumaczą, że warto postawić sobie cel, który powinniśmy zrealizować po powrocie. Jeżeli masz nieograniczoną ochotę zobaczyć resztę świata, to warto, abyś wtedy, gdy nie jesteś na wakacjach, znalazł sobie zajęcie, które będzie ci sprawiało porównywalną radość. Możesz zaangażować się w międzynarodowe projekty, uczestniczyć w spotkaniach podróżniczych czy organizować dla przyjaciół egzotyczne wieczory kulinarne.
Podróżnicze uzależnienie nie musi być niebezpieczne. Ważne jest, aby uzależniony umiał dopasować i zrównoważyć życie codzienne i światowe wojaże, znajdując złoty środek. Jeśli jesteś w stanie tak zrobić, to świetnie. Pamiętaj, że każdy ma coś, dzięki czemu jest szczęśliwy. Jednym wystarczą spotkania z przyjaciółmi, inni potrzebują bardziej ekstremalnych przeżyć, a jeszcze inni nie umieją żyć bez podróży.
Płaczesz bez powodu? Czujesz, że to depresja? Podziel się swoimi doświadczeniami na naszym forum.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
