Trwa ładowanie...

Kakosmia – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie

Avatar placeholder
29.03.2021 23:19
Kakosmia to jedno z zaburzeń węchu.
Kakosmia to jedno z zaburzeń węchu. (gettyimages)

Kakosmia to jedno z zaburzeń węchu, które polega na odczuwaniu nieprzyjemnych, budzących obrzydzenie zapachów. Dzieje się tak wskutek pobudzenia narządu węchu lub ośrodkowego układu nerwowego. Co warto o niej wiedzieć?

spis treści

1. Co to jest kakosmia?

Kakosmia to spontaniczne, chwilowe i napadowe odczuwanie zwykle nieprzyjemnych, nieraz obrzydzających bądź trudnych do zidentyfikowania zapachów, które nie zawsze mają rzeczywiste źródło.

Pojawiające w świadomości chorego wrażenia zapachowe różnią się od tego, co powinien odczuwać. Dzieje się tak pod wpływem dowolnego bodźca węchowego lub bez zewnętrznej stymulacji.

2. Przyczyny kakosmii

Zobacz film: "Wiedza i świadomość pacjentów w dobie Internetu"

Powodem napadu kakosmii może być stymulacja zapachem pochodzącym z zewnętrznego obiektu, który pełni rolę czynnika wyzwalającego aktywność nerwów węchowych i ośrodków mózgu odpowiedzialnych. W innych sytuacjach kakosmia może pojawić się bez odczuwalnego dla innych osób bodźca.

Kakosmia to uciążliwa przypadłość, która manifestuje się pod wpływem pobudzenia narządu węchu lub ośrodkowego układu nerwowego. Przyczyną kakosmii są najczęściej schorzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Przyczyną kakosmii może być:

  • padaczka. Napady mogą być częścią tzw. aury padaczkowej, sygnalizującej zbliżanie się napadu drgawkowego albo stanowić jedyny objaw nieprawidłowej aktywności mózgu,
  • uszkodzenie pourazowe,
  • choroba organiczna: zwyrodnieniowa lub degeneracyjna,
  • przewlekłe niedokrwienie tkanki mózgowej,
  • poważne niedobory, które mogą prowadzić do dysfunkcji komórek.

Kakosmia może też być wywołana przez działanie niektórych leków albo substancji toksycznych, a odczuwanie nieprzyjemnych zapachów może być związane z przewlekłymi infekcjami nosa czy zatok przynosowych.

Zobacz także:

3. Zaburzenia węchu

Kakosmia to jedno z zaburzeń węchu, które dzieli się na jakościowe oraz ilościowe. To:

  • kakosmia, której przyczyną są najczęściej zaburzenia funkcjonowania OUN. Epizod trwa kilkanaście sekund do kilku minut, po czym mija,
  • hiposmia, która polega na zmniejszeniu zdolności wyczuwania oraz rozpoznawania zapachu. To często objaw obecności polipa w nosie, powikłanie infekcji wirusowej czy urazu głowy,
  • parosmia, która polega na wyczuwaniu nieistniejących zapachów lub opacznym ich wyczuwaniu. To częsty objaw towarzyszący schizofrenii. Wywołuje omamy węchowe,
  • anosmia, oznaczająca utratę węchu. Może to być wada wrodzona, jak i nabyta. Do pojawienia się zaburzenia może prowadzić polip, alergia czy nieżyt nosa.

Kakosmia zalicza się do jakościowych zaburzeń węchu.

4. Diagnostyka i leczenie zaburzeń węchu

Pojawienie się kakosmii bądź innego zaburzenia węchu powinno skłonić do odwiedzenia lekarza i wykonania badań, które pozwalają na rozpoznanie stanu chorobowego oraz wnikliwą diagnostykę ośrodkowego układu nerwowego.

Wizyta u specjalisty jest ważna. Po pierwsze istnieje kilkaset przyczyn zaburzeń węchu, co wynika z długiej drogi nerwowej od receptora węchowego do ośrodka korowego w mózgu, który analizuje dane zapachowe. Zdecydowanie warto ją ustalić.

Po drugie zaburzenia węchu mogą wpływać na jakość życia. Wiążą się z utratą przyjemności z jedzenia, spadkiem apetytu, a także kłopotami z libido. Długo trwające problemy z węchem mogą być powodem uczucia niepokoju, a i prowadzić do pojawienia się stanów depresyjnych.

Aby mówić o kakosmii nie wystarczy pojedynczy incydent. Można o niej mówić w sytuacji, gdy nieprzyjemne wrażenia węchowe są powtarzalne. Kakosmię należy różnicować z innymi zespołami dotyczących zmysłu węchu, takimi jak:

  • fantosmia, czyli wyczuwanie nieistniejących w otoczeniu zapachów (typ halucynacji),
  • hyperosmia, to jest zbyt intensywne odczuwanie zapachów,
  • anosmia, czyli nieodbieranie wrażeń węchowych,
  • pseudosmia. To rozpoznawanie zapachów innych niż te, które powinni się odczuwać.

Leczenie kakosmii ma charakter przyczynowy. Oznacza to, że należy się skupić na rozpoznaniu choroby pierwotnej. Kluczowy jest wywiad lekarski oraz specjalistyczne badania neurologiczne.

Pomocna jest także diagnostyka obrazowa: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny i angiografia naczyń mózgowych.

W przypadku guzów, polipów i innych zmian rozrostowych konieczne bywa przeprowadzenie operacji chirurgicznej. W stanach zapalnych skuteczne bywają antybiotyki, zaś przy alergiach – leki przeciwhistaminowe.

W części przypadków przyczyną zaburzenia węchu są niedobory witamin i składników mineralnych. Wystarczy zadbać o ich suplementację. Leczenie objawowe ma na celu zmniejszenie nasilenia odczuwanych wrażeń węchowych lub częstości napadów. Zwykle stosuje się niewielkie dawki leków przeciwpadaczkowych lub uspokajających.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze