Kamfora – działanie, zastosowanie i właściwości
Kamfora to substancja pochodzenia naturalnego, która pochodzi z destylacji drewna cynamonowca kamforowego. Pozyskuje się również substancję syntetyczną. Wykorzystuje się je w wielu gałęziach przemysłu, głównie z uwagi na właściwości lecznicze. Kamfora rozgrzewa i rozszerza naczynia krwionośne. Poraża również zakończenia nerwów czuciowych, działając znieczulająco. Może także szkodzić.
1. Co to kamfora?
Kamfora to organiczny związek chemiczny pochodzenia roślinnego. Uzyskuje się ją z drzewa nazywanego kamforowcem. To cynamonowiec kamforowy (łac. Cinnamomum camphora), należący do rodziny Lauracaeae. Rośnie w Chinach, Japonii Wietnamie oraz na Tajwanie. Uprawia się go w Australii, Afryce, Ameryce Południowej, Cejlonie, na Kaukazie oraz w południowej części Europy. Kamfora może być również uzyskiwana syntetycznie. Jest związkiem organicznym z grupy terpenów.
Kamfora jest łatwopalną substancją krystaliczną, która cechuje się wyrazistym zapachem. Charakterystyczne dla niej jest to, że znika w wyniku procesu sublimacji, czyli przejścia ze stanu stałego w stan gazowy z pominięciem stanu ciekłego. To dlatego mówi się „zniknąć jak kamfora", to jest nagle, bez śladu.
2. Kamfora - zastosowanie
Kamfora jest wykorzystywana na wiele sposobów. W Azji stanowi dodatek do słodyczy. W Indiach służy do wyrobu deserów. Używa się jej również w przemyśle do produkcji mebli, kauczuku, lakierów i kulek na mole czy sztucznych ogni. To także plastyfikator nitrocelulozy i środek przeciwbakteryjny. Stosuje się również podczas ceremonii religijnych, na przykład podczas Mahaśiwaratri, najważniejszego święta wyznawców Śiwy.
Kamfora odnajduje się również w medycynie. W lecznictwie jest stosowana w postaci olejku i maści do użytku zewnętrznego. Olejek kamforowy, najbardziej popularna postać kamfory, jest wykorzystywany nie tylko w medycynie, ale i w kosmetyce (np. w produkcji antyperspirantów). Dostępne są trzy rodzaje olejków kamforowych: biały, żółty oraz brązowy, przy czym bezpieczny i dopuszczony do stosowania u ludzi jest wyłącznie biały olejek kamforowy.
Inne produkty z kamforą to naturalne krople kamforowe, balsamy z kamforą, kryształki kamfory do aromaterapii, spirytus kamforowy i żele chłodzące z zawartością kamfory. Można je nabyć w aptekach i sklepach zielarskich, zarówno stacjonarnych, jak i internetowych.
3. Właściwości lecznicze kamfory
Kamfora - stosowana zewnętrznie – to produkt rozgrzewający i znieczulający (działa poprzez porażenie nerwów czuciowych). Mechanizm jej działania jest oparty o miejscowe podrażnienie i przekrwienie skóry. Substancja bardzo dobrze przenika przez skórę.
Rozszerza naczynia krwionośne, co jest odczuwalne jako rozgrzanie tkanek. Wywołuje również uczucie chłodu (podobne do wywoływanego przez mentol), co wynika z bezpośredniego pobudzenia receptorów zimna w skórze, czyli ciałek Krausego.
Jak działa kamfora? Olejek kamforowy jest traktowany jako środek przeciwbakteryjny, przeciwwirusowy, przeciwzapalny, który ma właściwości przeciwbólowe, przeciwreumatyczne, antyseptyczne i odkażające.
Substancja pobudza ośrodkowy układ nerwowy (OUN), regulując krążenie krwi. Zapobiega pojawieniu się odleżyn. Dzięki temu, że poprawia przepływ krwi, prowadzi do zmniejszenia bólu, obrzęku i stanu zapalnego. Ponadto ułatwia oddychanie podczas kataru, rozrzedza śluz, działa wykrztuśnie, zapobiega przekrwieniu śluzówki nosa.
Kamfora sprawdza się nie tylko przy przeziębieniach i nieżytach górnych dróg oddechowych, ale i w:
- leczeniu świądu, odmrożeń, trądziku, opryszczki,
- odcisków,
- bólu reumatycznego, mięśniowo-stawowego, nerwobólu,
- łupieżu,
- przebarwień skórnych.
Kamfora to doskonała wcierka na klatkę piersiową czy stopy, ale i dodatek do soli inhalacyjnych.
4. Przeciwwskazania do stosowania kamfory i skutki uboczne
Przeciwwskazaniem do stosowania kamfory są:
- otwarte rany,
- uszkodzona skóra,
- nadwrażliwość na kamforę, skłonność do alergii,
- ciąża, okres karmienia piersią.
Kamfora nie powinna być stosowana u dzieci.
Szkodliwość kamfory
Kamfora, choć ma wiele pożądanych właściwości, może szkodzić. W większych dawkach jest toksyczna. Może wywoływać dezorientację, drażliwość, nadpobudliwość nerwową i drgawki, duszność, a także podrażnienie skóry. Dawka śmiertelna dla dorosłych mieści się w granicach 50-500 mg na kilogram (4 gramy).
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.